BETTINA
- Spektakl telewizyjny
- Rok produkcji:1995
- Barwny, 48 min
Mussetowski bibelot w świetnym tłumaczeniu Boya - nastrojowy spektakl zrealizowany w naturalnych wnętrzach. "Bettina" nie miała tylu inscenizacji co komedie "Nie igra się z miłością", "Kaprysy Marianny", "Fantazjo", "Świecznik", "Nie trzeba się zarzekać" czy szekspirowski z ducha dramat "Lorenzaccio". W twórczości Alfreda de Musseta (1810-57), pełnej ironii, lekkości i fantazji, ta sztuka wydaje się dość odmienna, autor "Spowiedzi dziecięcia wieku" mówi w niej o miłości tonem nader poważnym.
W telewizyjnej inscenizacji Teresy Kotlarczyk wyciszona, skupiona interpretacja tekstu wydobywa nostalgiczne i refleksyjne akcenty opowieści o igraszkach nieszczęśliwego trafu i zawiedzionej miłości. Do pałacu, w którym zamieszkali we Włoszech Baron von Steinberg i jego narzeczona, przybywa Rejent, by udzielić młodej parze ślubu. Bettina, utalentowana śpiewaczka operowa, bez chwili wahania porzuciła scenę, teraz żyje tylko dla swego ukochanego, tylko dla niego śpiewa. Natomiast Baron nie zamierza rezygnować ze swych namiętności i przyzwyczajeń. Nadal utrzymuje zażyłe stosunki z mieszkającą w sąsiedztwie księżną, gra w karty ostro i pechowo, nawet w dniu własnego ślubu wybiera się na polowanie. Rzeczywisty powód nieobecności narzeczonego poznaje jedynie Kalabro, w każdej sytuacji wierny swemu panu, skrycie wielbiący przyszłą panią. Baron zgrał się do nitki, jest zrujnowany, księżna listownie poleca mu zerwać z narzeczoną albo natychmiast wyłożyć na stół sto tysięcy. Bettina jest gotowa uregulować dług, lecz Steinberg stanowczo odrzuca jej propozycję. Robi wrażenie zrozpaczonego perspektywą rozłąki, lecz jednocześnie szuka pretekstu, by zrzucić z siebie winę za rozstanie z narzeczoną. Czyni Bettinie wymówki, że podejmowała w ich domu swego dawnego wielbiciela Stefaniego, gwałtowną sceną zazdrości reaguje na to, że przyjęła od Margrabiego cenny drobiazg jako podarunek ślubny. Twierdzi, że naprawdę gotów był ją poślubić, lecz teraz już nie może. Nagły wyjazd Barona jeszcze nie przekreśla nadziei Bettiny, choć zdradzona narzeczona zaczyna domyślać się prawdy. Potajemnie poleca spłacić długi, czeka na wiadomości od ukochanego. Jednak Steinberg ucieka w świat z rywalką, której nigdy nie widziała na oczy. Przy Bettinie pozostaje wierny przyjaciel, kochający ją skrycie od lat Margrabia Stefani, lecz ona na razie nie umie odwzajemnić jego uczuć. [PAT]
Ekipa
pełna
|
skrócona
|
schowaj
- Reżyseria
- Asystent reżysera
- Zdjęcia
- Operator kamery
- Scenografia
- Asystent scenografa
- Kostiumy
- Muzyka
- Dźwięk
- Montaż
- Charakteryzacja
- Kierownictwo produkcji
- Producent
- Produkcjadla Teatru Telewizji
- Obsada aktorskaBettinaSteinbergMargrabia StefaniKalabroRejentSłużący
Pierwowzoryschowaj
Pierwowzór | |
BETTINA | |
Autor | Alfred de Musset |
Przekład | Tadeusz Żeleński (Boy) |