33 OMDLENIA

• Tytuł alternatywny: TRZYDZIEŚCI TRZY OMDLENIA

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  1995
• 79 min

Telewizyjna wersja przedstawienia z Teatru STU w Krakowie (premiera w styczniu 1994). Na spektakl składają się trzy miniatury dramatyczne: "Oświadczyny", "Niedźwiedź", "Jubileusz", połączone fragmentami "Łabędziego śpiewu" i "Rozmowy o teatrze" Antoniego Czechowa (1860-1904). Mistrzowsko rozegrane scenki łączy też ta sama obsada i elementy scenografii, sugerujące związek pomiędzy poszczególnymi historyjkami. Każdy z wykonawców pojawia się w trzech wcieleniach. Zbigniew Zapasiewicz jest niezgułowatym starającym się w "Oświadczynach", dziarskim, krzepkim jak "Niedźwiedź" oficerem w stanie spoczynku i schorowanym, okutanym w szale, żałosnym, ale wcale niegłupim urzędnikiem bankowym w "Jubileuszu". Leon Charewicz także gra postaci diametralnie różniące się wyglądem i temperamentem. Jest porywczym tatusiem podstarzałej panny na wydaniu, gamoniowatym, spłoszonym sługą fertycznej wdowy i czarującym, lubiącym zadawanie szyku bankowcem-jubilatem. Olga Sawicka również zmienia się nie do poznania - jako mało urodziwa a wielce kłótliwa panna, poetyczna wdowa skrywająca pod głęboką żałobą ognisty temperament i jako żona, która gadulstwem, jękami i krzykiem potrafi wszystkich wykończyć, ale też wszystko załatwić. Elementem dodatkowo spajającym trzy utwory dramatyczne są monologi Starego Aktora. W pustym teatrze, na widowni i za kulisami, Krzysztof Stelmaszyk ucharakteryzowany na stojącego nad grobem starca snuje rozważania o kondycji aktora, teatrze i życiu artysty. Z rozrzewnieniem wspomina dawne, dobre czasy, gdy ze sceny płynęły słowa pełne szlachetności, mądrości i pasji, a widz, patrząc na pełną ekspresji grę, ronił łzy albo czuł mróz wędrujący po kościach. Dzisiejsi dramaturdzy i aktorzy, jego zdaniem, ledwie odwzorowują realne postaci i sytuacje, podczas gdy publiczność ma "po dziurki w nosie" tego, co i tak zna z życia. W zgodzie z tą wskazówką, twórcy spektaklu odrzucają wszędobylski realizm. Skłaniają się raczej ku karykaturze, co od pierwszej sceny podkreślają przyklejone, wielkie nosy obojga kandydatów do ożenku, peruka kawalera, przesadna charakteryzacja, interpretacja i sam sposób mówienia ocierające się o parodię. Z oświadczynami wybiera się po sąsiedzku Iwan Wasiliewicz, mężczyzna w wieku krytycznym, który ma chore serce, ustawiczne palpitacje, podagrę, cierpi na bezsenność i chroniczną skłonność do pieniactwa. Ta sama przypadłość trapi Natalię Stiepanownę i tatusia wybranki, toteż wizyta ma przebieg nader burzliwy i tym zabawniejszy dla widzów. Bohaterką drugiej miniatury jest wdowa po Iwanie Wasiliewiczu, która od śmierci męża nie opuściła czterech ścian i ślubowała dochować mu wiary poza grób. Sentymentalną, wytworną damę nieoczekiwanie nawiedza impetyczny porucznik artylerii w stanie spoczynku, Grigorij Smirnow, gwałtem domagając się zwrotu zaciągniętej przez nieboszczyka pożyczki. Rozmowa o sprawach finansowych schodzi na całkiem inne tory. Niewiasta z charakterem jest gotowa stanąć do pojedynku z tym żołdakiem, niedźwiedziem, monstrum. On zaś, który sam rzucił dwanaście kobiet, a jego dziewięć rzuciło, rozmigdalony i rozcukrzony zdobywa się na gest zaskakujący. Trzecia opowieść o jubileuszu, który się nie odbył z powodu głupiej baby, pokazuje jeszcze inną stronę damsko-męskich kontaktów. Elegancki w każdym calu szef i stłamszony urzędnik bankowy, który mimo rozlicznych przeszkód usiłuje przygotować na czas sprawozdanie finansowe, stają oko w oko z Natalią Stiepanowną Smirnową. Jej mężowi, emerytowanemu urzędnikowi sektora wojskowego, niesłusznie potrącono z pensji pewną kwotę. Upiorny babsztyl, zawodząc w kółko: ja jestem kobieta słaba, bezbronna, żyłki nie ma we mnie zdrowej - usiłuje wyegzekwować całą sumę od Bogu ducha winnych bankowców. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj

Patrz także:

schowaj

• 1990
  OŚWIADCZYNY w TERAZ JA
  Spektakl telewizyjny / Maja Komorowska
• 1971
  OŚWIADCZYNY w OŚWIADCZYNY. JUBILEUSZ
  Spektakl telewizyjny / Antoni Czechow / Jerzy Antczak
• 1957
  OŚWIADCZYNY
  Spektakl telewizyjny / Antoni Czechow / Stefan Drewicz
• 1957
  OŚWIADCZYNY
  Spektakl telewizyjny / Antoni Czechow / Zbigniew Kuźmiński
• 1963
  OŚWIADCZYNY
  Spektakl telewizyjny / Antoni Czechow / Jacek Szczęk
• 1990
  JUBILEUSZ w TERAZ JA
  Spektakl telewizyjny / Maja Komorowska
• 1971
  JUBILEUSZ w OŚWIADCZYNY. JUBILEUSZ
  Spektakl telewizyjny / Antoni Czechow / Jerzy Antczak
• 1987
  JUBILEUSZ
  Spektakl telewizyjny / Antoni Czechow / Wacław Jankowski
• 1972
  NIEDŹWIEDŹ
  Spektakl telewizyjny / Antoni Czechow / Andrzej Szalawski
• 1984
  NIEDŹWIEDŹ
  Spektakl telewizyjny / Antoni Czechow / Tadeusz Junak
• 1961
  ŁABĘDZI ŚPIEW w ŁABĘDZI ŚPIEW. CHÓRZYSTKA
  Spektakl telewizyjny / Antoni Czechow / Jerzy Antczak
• 1957
  PIEŚŃ ŁABĘDZIA
  Spektakl telewizyjny / Antoni Czechow / Czesław Szpakowicz
• 1962
  ŁABĘDZI ŚPIEW
  Film fabularny - telewizyjny / Jerzy Antczak
• 1973
  ŁABĘDZIA PIEŚŃ
  Spektakl telewizyjny / Antoni Czechow / Konstanty Ciciszwili
• 1993
  ŁABĘDZI ŚPIEW
  Spektakl telewizyjny / Antoni Czechow / Tomasz Zygadło