KOLACYJKA

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  1996
• Premiera:
  1993. 11. 03
• 60 min

Tragikomedia rodzinna z życia angielskiej klasy średniej. Niespodziewany telefon od dawnego kolegi ze Stanów, który przed powrotem za ocean chce odwiedzić Nicka i Judy, wytrąca małżonków z równowagi. Nie bez trudu komletują listę gości, nie szczędząc złośliwych uwag znajomym i przyjaciołom, których z różnych względów nie chcą zaprosić. Pospiesznie przygotowują "małą kolacyjkę", jednak wszystko idzie im jak po grudzie. Mąż, zazwyczaj niezły w kuchni, przypala potrawy, żona, która w ostatniej chwili postanowiła ufarbować siwiejące włosy, pomyliła opakowania i z głową w kolorze "tahitańskiego kasztana" nie zamierza wyjść do gości. Pierwsi zjawiają się Jason i Vera. Nieobecność pani domu i zakłopotanie gospodarza, który telefonicznie usiłuje skonić ukrytą w sypialni żonę do zmiany decyzji, skłóceni od dawna małżonkowie wykorzystują po to, by do woli obrzucać się oskarżeniami i wyzwiskami. Wkrótce przybywają Ellen i Robert, właścicielka świetnie prosperującej kwiaciarni i prezes miejscowego klubu tenisowego, na koniec dołącza do towarzystwa skrępowana gospodyni. Trzy zaprzyjaźnione pary małżeńskie wymieniają konwencjonalne, chwilami dość uszczypliwe uwagi, ale własne problemy, które gnębią wszystkich obecnych, utrudniają naprawdę beztroską konwersację. Robert ma poważne kłopoty ze zdrowiem, Ellen obawia się najgorszego; kocha męża, a jednocześnie zaczyna jej doskwierać dzieląca ich różnica wieku. Vera, która przed laty zakochała się w przystojnym krytyku filmowym brylującym w wielkim świecie, a teraz szczerze i z wzajemnością nienawidzi "zramolałego dziwkarza", zaczyna zdawać sobie sprawę, że tkwi w pułapce - nie może odejść od niego, bo bez męża byłaby nikim, umie tylko prowadzić dom i dbać o dzieci. Telefon od Jane, dorosłej córki gospodarzy, która właśnie została pobita przez swego przyjaciela, wyzwala lawinę wzajemnych pretensji o błędy w wychowaniu dzieci, które musieli popełnić. Okazuje się, że wszyscy uczestnicy pechowego przyjęcia na cześć gościa, którego wciąż nie ma, żyją złudzeniami. Ich szczęście rodzinne, przyjaźń, powodzenie finansowe to tylko pozory, skwapliwie podtrzymywane przez samych zainteresowanych. Równocześnie jednak uczciwe spojrzenie na siebie i szczere wzajemne zwierzenia pomagają rozładować stresy i pozwalają spojrzeć w przyszłość z odrobiną optymizmu. Nikt już nie pamięta, z jakiej okazji się spotkali. Nagle gość zza oceanu staje w drzwiach. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj