PERYKLES

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  1995
• Premiera:
  1995. 05. 07
• Barwny, 37 min

Za życia Szekspira "Perykles" cieszył się ogromnym powodzeniem u publiczności londyńskiej (prapremiera w 1608 r.), choć zawistni wytykali autorowi, że "osiągnął sukces dając widowisko popularne, a nie dworskie". Później na długie lata sztuka zniknęła z repertuaru, by na dobre powrócić na scenę w połowie XIX wieku. Historycy teatru uważają ten "romans dramatyczny" za dzieło bardzo istotne w dorobku "późnego" Szekspira - to jakby próba ręki w nowym dla niego gatunku, do którego później dołączą "Cymbeline", "Zimowa opowieść" i do pewnego stopnia także "Burza", ostatni utwór sceniczny mistrza. W "Peryklesie" Szekspir wykorzystał motyw odnalezienia się - po licznych perypetiach - rozłączonych rodzin, powracający wielokrotnie w literaturze starożytnej i średniowiecznej. W Anglii m.in. przedstawił taki wątek w swoim zbiorze poeta John Gower - Szekspir niejako sam wskazał to źródło inspiracji, wprowadzając do swego dramatu postać Gowera, który komentuje przebieg zdarzeń i dopowiada to, czego widzowie nie oglądają na scenie.
W Polsce "Perykles" należy do najmniej znanych utworów Szekspira. W inscenizacji telewizyjnej Maciej Prus wykorzystał najstarszy wydany drukiem przekład Leona Ulricha z 1875 r., brzmiący nieco archaicznie, lecz w pełni zrozumiały i piękny literacko. Sztukę ilustruje muzyka Antonio Vivaldiego. Akcja sztuki rozgrywa się w wielu krajach, w ciągu wielu lat. W zwartej adaptacji telewizyjnej z konieczności zostały pominięte rozliczne przygody Peryklesa, których szczęśliwym uwieńczeniem było małżeństwo z Thaisą, córką króla Pentapolis. Władca Tyru powraca do swej ojczyzny z brzemienną małżonką. Na statku podczas sztormu przychodzi na świat królewska córka - na pamiątkę narodzin na morzu otrzymuje imię Maryna. Matka dziewczynki umiera podczas porodu. Zrozpaczony Perykles oddaje jej ciało morzu, a maleństwo pod opieką piastunki Lichorydy pozostawia w Tarsie, na dworze króla Kleona i jego żony Dionizy. Królewna wyrasta na piękną i mądrą dziewczynę. Podziwia i wielbi ją lud, co budzi zawiść Dionizy, bo uroda i doskonałość Maryny przyćmiewają wątłe zalety jej własnej córki, już dojrzałej do zamęścia. Aby usunąć konkurentkę, królowa rozkazuje słudze Leoninowi zabić Marynę. Los krzyżuje jednak jej zbrodnicze plany - dziewczyna zostaje porwana, trafia do domu rajfurki w Mitylenie. Nawet w miejscu tak ohydnym pozostaje szlachetna i nieskalana. Gubernator tej krainy, młody Lizymach, wzruszony jej niewinnością, roztacza nad nią opiekę. Tymczasem Perykles, przekonany, że jego córka nie żyje, popada w stan przedziwnego odrętwienia. Jego okręt przybija do wybrzeży Mityleny. Dowiedziawszy się o nieszczęściu króla, który od kilku miesięcy nie przemówił do nikogo ni słowa, Lizymach radzi przywieść przed jego oblicze szlachetną dzieweczkę. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj