BOSO ALE W OSTROGACH

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  1996
• Premiera:
  1996. 04. 08
• Barwny, 76 min

Telewizyjna wersja musicalu według znanej książki Stanisława Grzesiuka (1918-63). Ostatni bard Warszawy, urodził się i wychował na Czerniakowie. Tu uczył się myśleć i postrzegać świat w specyficznych kategoriach "ferajny". Tutaj nasiąkał gwarą, folklorem, swoistym kolorytem przedmieścia. Do dziś pozostał legendą, niezrównanym piewcą swojego miasta, ludzi i zdarzeń. Powrócił tu z wojennej, obozowej tułaczki, przez lata walczył z gruźlicą, przeszedł wiele operacji, do końca śpiewał charakterystycznym, lekko ochrypłym głosem. Wytwórnia "Muza" wydała dwie antologie płytowe "Nie masz cwaniaka nad warszawiaka" i "Piosenki warszawskiej ulicy", jego słynna "Ballada o Felku Stankiewiczu", "Bal na Gnojnej", "Apaszem Stasiek był", "Rum - Helka" i inne piosenki weszły na stałe do repertuaru naśladowców jego stylu. Spędzone na Czerniakowie dzieciństwo i młodość, przeżycia obozowe i zmagania z chorobą opisał w trzech książkach - "Boso, ale w ostrogach", "Pięć lat kacetu" i "Na marginesie życia". "Wielu obcych uważa Staszka za łobuza, który dopiero później wyszedł na ludzi. Grzesiuk nigdy łobuzem nie był. Był cwaniakiem, a to duża różnica. Łobuz pierwszy zaczepi, też i nieznajomego, może nawet nożem posunąć. Cwaniak bije się tylko w obronie własnej. Jak ktoś do nas zaszurał, to zawsze była nadzieja, że Stasiu go odsunie. Na głowę, w uderzeniu bykiem, był najlepszy na Czerniakowie. Było z nim zawsze wesoło, bo dobrze grał na mandolinie: ładnie śpiewał" - wspominał przedwojenny przyjaciel, z którym nieraz stali razem "na winklu". Korowód takich barwnych postaci i atmosferę przedmieścia tak świetnie odmalował w "Boso, ale w ostrogach", że książka aż się prosiła, by zrobić z niej rodzime "East Side Story".
Jest Wielkanoc roku 1936. Chłopcy z Czerniakowa lubią trochę narozrabiać, nawet w święta. Młodych ludzi dzieli zrozumiała w tym wieku chęć rywalizacji. Dwa "gangi" mają swoje dziewczyny, krąg znajomych, własne zainteresowania i swoisty kodeks honorowy - jego pierwszy punkt mówi: kapować nie wolno, nawet księdzu podczas wielkanocnej spowiedzi. "Ferajna" toczy między sobą boje, ale łączy ich przyjaźń i przede wszystkim solidarność ludzi skazanych na niełatwy los. A także naturalny wróg: policja. Gorycz życia bezrobotnych i świadomość braku perspektyw na przyszłość rekompensują sobie humorem, poczuciem dumy i własnej godności. Wszyscy mieszkańcy Czerniakowa żyją wedle niepisanej reguły, że można być "boso", ale zawsze "w ostrogach". [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj