LUDZIE OGNIA
- Spektakl telewizyjny
- Rok produkcji:1997
- Premiera:1997. 04. 06
- 2 części x 45 min
Premiera 2 części: 13 kwietnia 1997.
Ekipa
pełna
|
skrócona
|
schowaj
- Reżyseria
- Zdjęcia
- Scenografia
- Kostiumy
- Muzyka
- Montaż
- Charakteryzacja
- Kierownictwo produkcji
- Produkcjadla Teatru Tv TVP 2
- Obsada aktorskaArgelusOniriaLiwiaKobaWiesztycaPrzybyszMoronRoptuErysetMały ArgelusMała OriniaSłużącaSłużący
Pierwowzoryschowaj
| Pierwowzór | |
| Proza Józefa Lompy | |
| Autor | Józef Lompa |
ARGELUS ARGELUS
- Część
- 43 min
Widowisko na motywach prozy Józefa Lompy (1797-1863), śląskiego pisarza i działacza, który położył olbrzymie zasługi w dziele przywracania języka polskiego, obyczaju i świadomości narodowej wśród Ślązaków. Dwuczęściowa, z rozmachem zrealizowana filozoficzno-baśniowa opowieść o tym, co w życiu najważniejsze, o ludzkich namiętnościach i o tajemnych siłach, które zmuszają człowieka do pewnych działań i wyborów. A także - o sile wolności, bo każdy może wybrać, czy ulegnie, czy przeciwstawi się losowi. Historia Ludzi Ognia rozgrywa się w tajemniczej scenerii, w odrealnionym, baśniowym krajobrazie, rozświetlonym czerwono-złotym blaskiem ognia lub poświatą księżyca. W tej dziwnej, fascynującej i niepokojącej rzeczywistości króluje Wiesztyca (wystąpiła w tej roli znana wokalistka Justyna Steczkowska). Ona wskazuje ziemię, gdzie mają osiedlić się Ludzie Ognia - ta ziemia urodzi święte drzewo, które wyda jeden jedyny owoc, złote jabłko. Wiesztyca poleca jednemu ze swych ludzi, Moronowi, by wybudował tutaj dom, w pobliskiej osadzie wybrał sobie żonę, a z dwóch synów, których mu urodzi, wybrał jednego i nadał mu imię Argelus. Będzie on strażnikiem świętego drzewa, a w zamian za wyrzeczenie się ludzkich pragnień i namiętności jako pierwszy spośród Ludzi Ognia posiądzie tajemnicę nieśmiertelności i wszechwiedzy. Prorocze słowa podsłuchuje Eryset, zazdrosny o łaskę, która go ominęła. Moron wypełnia wolę wróżbitki, nie może jednak zdobyć się na uśmiercenie własnego syna, choć Wiesztyca przekonuje go, że śmierć jest jedynie zamianą światów. Pozbywa się bezimiennego dziecka, fingując jego pogrzeb. Eryset, którego obsesją stało się zabicie Argelusa i zdobycie złotego jabłka, przygarnia chłopca noszącego na ramieniu takie samo znamię od Wiesztycy, jak jego brat - w nadziei, że dzięki Bezimiennemu zdoła zrealizować swoje zamiary. Koba, służąca matki Argelusa, donosi Erysetowi o wszystkim, co dzieje się w domu Morona - o chorobie jego syna, przybyciu nieznajomego, który uzdrawia chłopca, zaczyna go uczyć i odkrywać przed nim świat zwykłych, ludzkich wartości, o pojawieniu się na świętym drzewie złotego jabłka. Eryset postanawia zdobyć owoc, który jest kluczem do nieśmiertelności i władzy, zanim Argelus dopełni świętego obrządku. Wysyła do ogrodu Morona swoją wychowanicę, aby wykradła cudowne jabłko. Oniria i Argelus, już teraz dorodny młodzieniec, spotykają się przy świętym drzewie i zakochują się w sobie, a to uczucie staje się dla nich ważniejsze niż cokolwiek w świecie. Liwia odradza synowi pogoń za marzeniem. Moron zaczyna powątpiewać, czy wybrał właściwego syna do roli nieśmiertelnego. Argelus buntuje się przeciw swemu przeznaczeniu, chce poślubić Onirię i żyć jak inni ludzie. Wówczas na drodze młodych staje Eryset, podobnie jak Moron bez reszty owładnięty chęcią posiadania bogactwa i władzy. [PAT]
BEZIMIENNY
- Część
- 44 min
Druga część spektaklu na motywach prozy Józefa Lompy. Widowiskowa, z rozmachem zrealizowana filozoficzna baśń o zwycięstwie zwyczajnych, ludzkich wartości nad światem miraży, za którymi ludzkość goni od wieków. Obok profesjonalnych aktorów wystąpiła znana wokalistka Justyna Steczkowska. Eryset, śmiertelny wróg Morona, podstępem sprowadza do siebie jego syna. Argelus w zamian za uwolnienie ukochanej Onirii gotów jest oddać mu złote jabłko, choć wie, że stróżowanie przy świętym owocu było celem życia jego ojca. Eryset jest szczęśliwy, że wreszcie zdołał posiąść klucz do wszechwiedzy i bogactwa, dwóch "najważniejszch rzeczy na świecie". Wtrąca za kraty Argelusa, wyznaje miłość Onirii, obiecując jej nieśmiertelność, wieczną młodość i urodę, lecz zakochana dziewczyna myśli tylko o tym, jak uratować Argelusa. Odtrącona przez Eryseta, już niepotrzebna mu Koba, która kochała go i wiernie służyła przez całe życie, z zemsty wyjawia Bezimiennemu, że Argelus jest jego bratem, więc powinien go uwolnić. Obaj młodzieńcy, naznaczeni przez Wiesztycę tym samym znakiem, ramię w ramię stają przeciwko Erysetowi, a zdradzona kochanka pociąga go za sobą w przepaść. Argelus razem z Onirią powracają do rodzinnego domu. Syn czyni ojcu gorzkie wyrzuty - czy dar od Wiesztycy, która obiecała wybranemu spośród Ludzi Ognia, nieśmiertelność, wart był tego, by poświęcić jego brata? Decyduje się jednak dopełnić świętego obrządku, by spełnił się los, który mu przeznaczono jeszcze przed jego narodzinami. Ze złotego jabłka rodzi się w ogniu świetlisty kryształ. Tymczasem Bezimienny odczuwa w sercu ukłucie zazdrości, że piękna Oniria kocha jego brata. Zrywając płatek z czarodziejskiego kwiatu wypowiada życzenie - chcę być Argelusem. Wiesztyca wita syna Morona w swojej krainie. Tłumaczy mu znaczenie symboli, które są zapisem wielkiej mądrości, objaśnia budowę kryształu - lewa jego połowa to przeszłość, prawa - przyszłość, a obie są jednym. Każe młodzieńcowi wybierać - albo Onirię i codzienność, albo niepewność i fascynującą niewiadomą, której uosobieniem jest ona sama. Oniria, przygotowująca się do obrzędu zaślubin, również musi wybrać, którego z dwóch braci kocha, której jest prawdziwym Argelusem. Argelus bez wahania odrzuca dary Wiesztycy, nieśmiertelność i wszechwiedzę. Chce być tym, kim jest, bo czyż wszystkie cuda tego świata warte są tego, by ludzkie nie byli ludźmi? Pragnie pójść razem z Onirią tam, gdzie jedyną tajemnicą jest, jak dawać sobie wzajemnie szczęście. [PAT]
