SZARA RÓŻA

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  1997
• Premiera:
  1997. 06. 15
• 33 min

W twórczości Lecha Borskiego (ur. 1942), wyrosłej z doświadczeń reportażysty, zazwyczaj ujawniały się ostro zarysowane konflikty i dramatyczne napięcia. Również w powieściach dla młodzieży ("Rozmowa w dyskotece", "Wycieczka do marzeń", "Sezon na dziewczęta") pisarz nie unikał czasem drastycznego ujmowania problemów trudnych i kontrowersyjnych, związanych z okresem dojrzewania, inicjacji seksualnej, buntu przeciw zastanej rzeczywistości. Toteż widzów, którzy pamiętają chociażby telewizyjną adaptację "Sezonu na dziewczęta", zaskoczy być może subtelny, romantyczny klimat tej opowieści o wzajemnej fascynacji dwojga nastolatków. Jeszcze nie umieją poradzić sobie z uczuciem, które dopiero się rodzi. Nie godzą się na żadne kompromisy, chcą, by ich oczekiwania się spełniły tak jak oni to sobie wyobrażają. Nie potrafią wsłuchiwać się w drgnienia serca partnera. Pewnie będą musieli się rozstać, by w samotności dojrzeć do nowego etapu w życiu, lecz nie jest to powiedziane wprost. Właściwie wszystko w tej historii jest zawieszone między marzeniem a spełnieniem. I ma to swój urok, który potrafią "wygrać" młodzi wykonawcy głównych ról, Marcin Kołodyński i Anna Mucha.
Spotykają się w tramwaju raz i drugi, niezupełnie przypadkiem. On nie mówi jej o sobie całej prawdy, "żeby nie wyszło, że facet na trzy dni przyjechał do Warszawy i podrywa panienkę". Rzeczywiście, Krzysztof przyjechał do Polski na krótko wraz z ojcem, artystą malarzem, który ma pierwszą od dawna wystawę w kraju. Chłopak i dziewczyna włóczą się po mieście, spotykają znajomych, toczą mało ważne rozmowy, coś zabawnego się wydarza, ale naprawdę liczy się tylko to, co dzieje się między nimi - żartobliwe przekomarzanie się, ping-pong słowny, pierwsze próby szczerej rozmowy. Krzysztof chce być z Basią jak najdłużej, próbuje udawać, że zgubił paszport i nie może wracać z ojcem, ale dziecinne sztuczki na niewiele się zdają. Ojciec, żyjący w dobrej komitywie z synem, z sympatią odnoszący się do jego nowej znajomej, doradza cierpliwość; młodzi znają się zaledwie parę godzin, spotkają się w czasie wakacji, jeżeli zechcą. Krzysztof nie chce czekać, aż rozpadnie się to, co zaczyna ich łączyć, woli rozstać się od razu, na zawsze. Basia nie może pogodzić się z myślą, że on zupełnie nie liczy się z tym, czego ona pragnie, też gotowa jest odejść. Z konfrontacji dwóch egoizmów łatwo wyprowadzić wniosek, że najszczersze zauroczenie dwojga ludzi można zniszczyć, gdy zabraknie woli zrozumienia drugiego człowieka. Znacznie trudniej przyjąć do wiadomości tę prawdę, gdy dotyczy ona nas samych. Przed takim zadaniem stają teraz Basia i Krzyś. Pierwsza w ich życiu lekcja uczuć jeszcze trwa. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj