PORWANIE NUTKI

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  1997
• Premiera:
  1998. 12. 07
• 41 min

Bajecznie kolorowe widowisko, pełne muzyki i tańca, zrealizowane z rozmachem godnym miniopery, oswaja małych widzów z tą konwencją sceniczną i zaznajamia z nowymi dla nich pojęciami i terminami muzycznymi. Nad wszystkim jednak unosi się duch zabawy. Ten klimat wprowadza nie tylko muzyka, lecz również libretto - baśniowa opowieść o wydarzeniach w królestwie muzyki. Historię opowiada swojej córecze, uczącej się gry na fortepianie, tata pianista, być może kompozytor, który wciela się także w panującego w krainie muzyki Króla Pasaża. W pałacu zwanym Gamą mieszka Królowa Harmonia z małżonkiem oraz ich synowie i córki - siedem Nutek. Każde z dzieci ma swoje miejsce na schodkach pięciolinii. Najmłodsza, ukochana córeczka Celinka strasznie się nudzi na swoim krzesełku na najniższym stopniu rodzinnej gamy, chciałaby wznieść się wyżej, ale mama pilnuje ładu w swoim królestwie. Harmonię rodzinną zakłóca pojawienie się złośliwej i zarozumiałej Fermaty. Królowa toczy wspaniały pojedynek na głosy z przewrotną czarownicą. W odwecie Fermata postanawia porwać jedną z siedmiu Nutek, zwłaszcza że jej ukochanemu Akordowi brakuje jednej nuty do ukończenia dzieła. Wybór czarownicy pada na Celinkę. Zaczarowany balonik i czarowna muzyka porywają małą wiercipiętę - wprost do pałacu Akorda. Czarownik ma dwie twarze - bywa okrutny, złośliwy i brzydki, ale czasami jest wytworny i uroczy, tak że zachwycone nuty same oddają mu swe głosy. Akord zakochuje się w ślicznej królewnie i prosi ją o rękę, obiecując, że zawsze już będzie dobry. Zazdrosna Fermata, jak w kiepskiej operze, śpiewa: umieram, ale Celinka i tak nie przyjęłaby oświadczyn. Za karę trafia do zamkowych lochów, gdzie już tkwią głosy uwięzionych wcześniej nut. Jeśli mała Nutka potrafi zatańczyć radość, zdejmie z nich zły czar, uwolni siebie i zapomniane przez czarownika biedaczki. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj