POCZTA

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  1997
• Premiera:
  1988. 10. 30
• Barwny, 42 min

Chory chłopiec Omol ogląda świat z perspektywy okna pokoju, z którego nie może wychodzić. Swoją otwartością, miłością i przyjaznym stosunkiem do ludzi - przywołuje ich do siebie. W odosobnieniu nie jest nawet przez chwilę samotny. Rozmawiając z mieszkańcami miasteczka pozwala im odkrywać w sobie uczucia, których nie znali. Omol czeka na list od Króla - symbolu najwyższego autorytetu, może Boga? Marzy, że nowo otwarta poczta ułatwi wszystkim komunikowanie się i porozumienie, zbliży nawet tych, których dzielą rozmaite bariery. Takie też jest przesłanie spektaklu. Jest to zrealizowana w prostej stylistyce, z galerią różnorodnych postaci filozoficzna baśń w doskonałym przekładzie z języka oryginału, bengali, którym posługiwał się Rabindranath Tagore (1861- 1941) - indyjski poeta, pisarz, filozof, także kompozytor i malarz, laureat Nagrody Nobla. Wyciszona dramaturgia wymaga pewnego skupienia w odbiorze, na pewno jest to pozycja do oglądania rodzinnego. Warto wspomnieć, że 18 lipca 1942 r. "Poczta" była wystawiana w Domu Sierot Janusza Korczaka, w warszawskim getcie. Chłopiec z zadziwiającą pogodą ducha znosi swój los i zaleconą przez lekarza kurację - gorzkie lekarstwo i dobra rada, im trudniej je przełknąć, tym lepiej skutkują. Chciałby podróżować, poznawać świat, ale na razie może to robić tylko w wyobraźni. O tym, co zobaczył oczami duszy, opowiada tak porywająco, że słuchają go chętnie wszyscy mieszkańcy miasteczka. Mleczarz jest chłopcu wdzięczny, że dzięki niemu zrozumiał, jaką przyjemnością może być sprzedawanie jogurtu. Strażnik miejski, tłumacząc Omolowi, dlaczego wybija się godziny i dokąd płynie czas, sam zaczyna rozumieć sens przemijania. Pod wpływem chłopca zmienia się nawet złośliwy i pyszny Starosta. Wierząc w zapewnienia Strażnika, że Król również do małych dzieci pisze listy, tyle że krótkie, Omol wciąż czeka na pocztyliona. Zamartwia się, że królewski posłaniec go nie rozpozna. Prosi Starostę, by wskazał drogę wysłańcowi z pałacu. Dumny pan wyszydza chore dziecko, kpi z biedaków, którym zachciało się królewskich względów. Jednak widząc Omola na łożu śmierci, nawet on nie ośmiela się odebrać chłopcu nadziei. Udaje, że osobiście przyniósł oczekiwany list - i jest to może jedyny w jego życiu dobry uczynek. W ostatnich chwilach towarzyszą Omolowi jego przybrany ojciec, Fakir, który razem z nim odbywał cudowne podróże w wyobraźni, mała kwiaciarka, która obiecała zostać jego "kwietną siostrą". Dziewczynka ma na imię Szudha, co znaczy Ambrozja, z greckiego: nieśmiertelność. Odchodzący do wieczności chłopiec pozostawia po sobie to co nieśmiertelne - miłość, przyjaźń, dobro, które wniósł do świata. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj

Patrz także:

schowaj

• 1975
  POCZTA
  Spektakl telewizyjny / Rabindranath Tagore / Laco Adamik