OCZY CZASU

• Film dokumentalny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  1997
• Barwny, 20 min

Film z cyklu MAŁE OJCZYZNY.
Włosi mówią: "człowiek mierzy czas i czas mierzy człowieka". Przysłowie to jest mottem stałej wystawy zegarów "Oczy czasu" w Muzeum Ziemi Kłodzkiej, mieszczącym się w pięknym gmachu dawnego konwiktu jezuitów. Na wystawę tę Robert Stando skierował pierwsze kroki, kiedy wraz ze szkolnym kolegą Janem Tyszlerem przybył po latach do Kłodzka, w którym jako chłopiec zamieszkał tuż po wojnie. Był to gorący okres. Do ziemi kłodzkiej rościli sobie prawa Czesi. Polacy z jednej strony manifestowali przeciw ich apetytom, z drugiej jednak - dewastowali to piękne miasto ocalałe z wojennej pożogi. Ten bezmyślny proceder trwał latami. Stando, jako student III roku szkoły filmowej, w 1955 roku nakręcił o tym film zatytułowany "Miasto, które może zginąć". Po 42 latach pokazuje tamten dokument grupie mieszkańców Kłodzka, budząc ich poruszenie, wspomnienia, a nawet głębokie wzruszenie. Tamte archiwalne kadry uzupełnia opowieściami Jana Tyszlera, Romana Sakaluka, Edwarda Osowskiego, Andrzeja Kubika, Krystyny Rudysz-Toczyńskiej, Adama Kwasa i Tadeusza Jeżdżewskiego o powojennych losach i teraźniejszości Kłodzka. Konfrontuje je z obecnym wyglądem miasta. Wplata w nie sekwencje świadczące o jego kulturalnym rozwoju - zdjęcia ze spektaklu teatru KOKU, koncertu uczniów szkoły muzycznej, popisu liceum ogólnokształcącego, siedziby miesięcznika "Ziemia Kłodzka" uhonorowanego prestiżową nagrodą paryskiej "Kultury". Ludzie, którzy przed półwieczem przybyli do Kłodzka mają już za sobą czas bezmyślnego niszczenia. Wrośli w miasto, stało się ich małą ojczyzną, lecz zdaniem autora dokumentu powinni pamiętać o tamtej haniebnej przeszłości i sami przed sobą się z niej wyspowiadać. On zaś, choć nigdy nie był w Kłodzku zameldowany, pragnie jednak kiedyś do niego powrócić - spocząć na miejscowym cmentarzu, obok prochów rodziców.

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj