ŻYCIE ZAMKNIĘTE NA KŁÓDKĘ

• Film dokumentalny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  1984
• 18 min

Krótka opowieść o wzajemnym niezrozumieniu i wiele lat trwającym konflikcie pomiędzy ludźmi mieszkającymi w małej miejscowości gdzieś w Polsce. Surowa, zimowa sceneria potęguje przygnębiajace wrażenie, które wywołują wypowiedzi bohaterów filmu. Ona - starsza kobieta mieszkająca wraz z chorą córką w dużym, zrujnowanym, budzącym grozę pałacu. Oni - mieszkańcy wsi. Ona uważa, że wszyscy sprzysięgli się przeciwko niej. Stale ją obserwują, śledzą, podsłuchują, naradzają się, jakby tu jej zaszkodzić. Zniszczyli jej radio, aby odciąć ją od świata. Wybijają okna. Ona mieszka wraz z niesprawną fizycznie i umysłowo córką w jednej izbie. Kiedy musi gdzieś wyjść - po chrust czy do sklepu - zamyka córkę na kłódkę. Często nie mają co jeść. Oni wspominają, że wszystko było dobrze, dopóki żył jej mąż. Po śmierci męża trudno z nią nawiązać kontakt. Jej córka skończyła szkołę, była normalną dziewczyną. Kiedyś pracowała w szklarni i nagle dostała ataku. Pobiła szyby, zawieziono do szpitala psychiatrycznego. Ale matka ją stamtąd zabrała i teraz więzi w walącym się pałacu. Autorka filmu, który w 1984 roku otrzymał Grand Prix na Festiwalu Filmów w Tampere (Finlandia), nie zajmuje żadnego stanowiska, przedstawia jedynie zachowanie i odczucia obu stron. Ukazuje smutek, w jakim żyją dwie kobiety mieszkające w ruinach. Ale one przyzwyczaiły się już do tego smutku. [TVP]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Nagrody

schowaj

• 1984
  Tampere (Międzynarodowy Festiwal Filmów Krótkometrażowych)-Grand Prix