TRWOGA

• Film dokumentalny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  1993
• Barwny, 27 min

Mężczyzna mówi, że trwoga naszła go wraz z pierestrojką. Zaczęło brakować pieniędzy. Płacili tak mało, że nie starczało na utrzymanie rodziny. Przyjechał do Polski, gdzie miesięcznie może zarobić pięć, sześć razy więcej niż w rodzinnym Mińsku. Początkowo chciał tylko zapracować na trochę rzeczy: dżinsy dla syna, dżinsową spódnicę dla córki. Jeśli jednak nadarzała się okazja, znów jechał do Warszawy. Żałuje tylko, że praca jest nieregularnie i tak daleko od rodziny. Zbiorowi bohaterowie filmu: mężczyźni, kobiety zza wschodniej granicy. Białorusini, Rosjanie. W Polsce znaleźli szansę na lepszy byt. Wielu ma wykształcenie, często wyższe, pracują jednak na budowach. Po dziesięć godzin dziennie. Są traktowani jak ludzie drugiej albo i trzeciej kategorii. Wymaga się od nich więcej niż od polskich robotników, a płaci dużo mniej. Godzą się na to. Nie mają wyjścia. Miesiącami koczują w prymitywnych warunkach - w prowizorycznie przystosowanych pomieszczeniach gmachów, które budują, lub w robotniczych hotelach. Przeliczają ruble na dolary, złotówki na ruble, złotówki na dolary. Byle zapewnić dzieciom właściwe wyżywienie, lepszy byt. Albo zapracować na własne studia, lepszy start w zmieniającą się przyszłość. Niektórzy znaleźli lżejsze zajęcie, jak dwie striptizerki i ich kolega ze wspólnie wynajmowanego pokoju. Skończył studia menedżerskie uprawniające go do reżyserii przedstawień teatralnych, lecz z tak nową specjalnością w byłym ZSRR nie znalazł zajęcia. Przyjechał do Warszawy. Wydało mu się, że jest w Ameryce.Pracował na roli, potem na budowie. Wreszcie spotkał ulicznych grajków i przyłączył się do nich. Gra na gitarze w podziemnych przejściach.Tęsknią za bliskimi i domem. Tam u nich już też jest lepiej.Przeżyli szok, kiedy dokonywał się rozrachunek z partią, ale potem zrobiło się weselej, ludziom rozwiązali ręce. Gdybyż tylko poprawiła się sytuacja ekonomiczna! Mężczyzna, który w filmie pierwszy pojawił się przed kamerą, zwierza się: szczęście to nie to, że masz samochód i wszystko w mieszkaniu; najgorsza jest ta trwoga w duszy, która przyszła razem z pierestrojką, nie chciałbym jej odczuwać. Z pokorą więc znosi wyzysk, poniewierkę i tęsknotę. Film próbuje pokazać, czym jest zarobkowa emigracja przybyszów z rozległych terenów byłego Związku Radzieckiego, kim są ci ludzie i jakie motywy nimi kierują. [TVP]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Nagrody

schowaj

• 1993
  Kraków (Krakowski Festiwal Filmowy - Międzynarodowy Konkurs Filmów Krótkometrażowych; do roku 2000 Międzynarodowy Festiwal Filmów Krótkometrażowych)-Dyplom Uznania