WYDZIAŁ ŚLEDCZY IPN
- Cykl dokumentalny
ARTYŚCI
- Film dokumentalny
- Produkcja:Polska
- Rok produkcji:2007
- Barwny, 46 min
W 2002 historyk Biura Edukacji Publicznej IPN Grzegorz Majchrzak odnalazł w archiwach IPN dokument zatytułowany: "Sprawozdanie z działań nękających w stosunku do osób reprezentujących postawy wrogie i opozycyjne". Była to relacja z czynności, jakie podjęła SB w pierwszych miesiącach stanu wojennego wobec, między innymi, środowiska artystów. Jedną z osób ujętych w sprawozdaniu był Stanisław Brejdygant, ówczesny wiceprezes Związku Artystów Scen Polskich. W filmie opowiada on o szantażu telefonicznym, jaki wobec niego zastosowano. Innego członka ZASP-u, po 13 grudnia organizatora samopomocy dla środowisk artystycznych, Kazimierza Kaczora straszono wyrządzeniem krzywdy jego córce. Spalono mu również samochód. Taki sam los spotkał także samochody Jacka Fedorowicza i Katarzyny Łaniewskiej. Aktorka opowiada też o anonimach, które w tym czasie otrzymywała. Te represje SB były reakcją na spontaniczny bojkot państwowego radia i telewizji, oraz wejście artystów do drugiego obiegu kultury. Taki na przykład w wypadku Emiliana Kamińskiego. Zainteresowanie służby bezpieczeństwa artystami, nie zaczęło się jednak w latach osiemdziesiątych. Piotr Fronczewski znalazł się w ewidencji SB już w 1976, po podpisaniu protestu w sprawie wydarzeń w Radomiu. Nadano mu kryptonim "As". Aktor opowiada w filmie o nieudanej dla SB próbie zwerbowania go na Tajnego Współpracownika. Swoją historię spotkań z tajnymi służbami PRL przedstawia również Daniel Olbrychski. Przypadków różnorakiego nękania ludzi kultury było znacznie więcej. W śledztwie, które na podstawie odnalezionego dokumentu wszczęli prokuratorzy IPN, jako pokrzywdzeni występuje 41 osób. Film ilustrują dokumenty z teczek założonych artystą przez służbę bezpieczeństwa, oraz filmowe materiały archiwalne z tamtego okresu.
Ekipa
pełna
|
skrócona
|
schowaj
- Reżyseria
- Scenariusz
- Lektor
- Zdjęcia
- Dźwięk
- Udźwiękowienie
- Montaż
- Materiały archiwalne
- Redakcjaw napisach imię: Anna
- Kierownictwo produkcji
- Producent wykonawczyDiscovery Historia
- Produkcjadla Discovery Historia TVN
SPRAWA JERZEGO H.
- Film dokumentalny
- Produkcja:Polska
- Rok produkcji:2007
- Barwny, 43 min
Tocząca się przed Wałbrzyskim Sądem w roku 2003 sprawa przeciwko Jerzemu H. byłą pierwszą sprawą wytoczoną przez Komisję Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu IPN, która zakończyła się wyrokiem skazującym. Odsłoniła ona metody działania Służby Bezpieczeństwa w Stanie Wojennym, które żywcem przypominały przeszłość ponurych lat stalinowskich. Ofiarami byli działacze wałbrzyskiej solidarności. Jeden z nich Ryszard Mocek, opowiada w filmie, jak próbowano zmusić go do zeznań przykładając pistolet do skroni, czy bijąc pałką po nagich stopach. Pewnego dnia wywieziono go poza miasto i przyciskając mu stopy drzwiami samochodu podłączono mu do jąder indykator elektryczny. Potem zaczęto go dusić włożywszy mu głowę miedzy framugę okna w drzwiach samochodu i podkręconą samochodową szybę. Podobne historie opowiadają inni świadkowie oskarżenia: Jerzy Langer, Stanisław Isański, Marian Tercki. Wielu z nich przepłaciło spotkanie z wałbrzyską SB trwała utratą zdrowia. Prokurator Elżbieta Kozłowska-Włodarek opowiada o przebiegu procesu i o tym, jak ogłoszeniu wyroku Jerzy H. jeszcze przez dwa lata uchylał się od wykonania kary. W filmie poruszony jest też problem wybaczenia za wyrządzone krzywdy. Scenerią filmu są miejsca, w których działy się opowiadane wydarzenia: mieszkania ofiar, pomieszczenia miejscowej komendy policji, sadu okręgowego, oraz okolica Wałbrzycha gdzie wywieziono Ryszarda Mocka. W filmie wykorzystano prywatne zdjęcia bohaterów i podziemne wydawnictwa, które kolportowali; a także: akta sprawy z Sądu Rejonowego w Wałbrzychu, oraz materiały prasowe i telewizyjne, relacjonujące przebieg procesu. Sceny przesłuchań ilustrowane są inscenizacjami fabularnymi.
Ekipa
pełna
|
skrócona
|
schowaj
- Reżyseria
- Scenariusz
- Lektor
- Zdjęciaw napisach nazwisko: Grawęder
- Dźwięk
- Udźwiękowienie
- Montaż
- Charakteryzacja
- Materiały archiwalne
- Redakcjaw napisach imię: Anna
- Kierownictwo produkcji
- ProducentDiscovery Historia
- Produkcjadla Discovery Historia TVN
JAROCIN
- Film dokumentalny
- Produkcja:Polska
- Rok produkcji:2008
- Barwny, 44 min
Jarocin - niewielkie miasteczko w Wielkopolsce. W latach 80-tych miejsce jednego z największych festiwali rockowych w Europie. W 2004 roku łódzki oddział Instytutu Pamięci Narodowej wydał album, w którym przedstawione zostały nieznane wcześniej dokumenty dotyczące infiltracji festiwalu przez Służbę Bezpieczeństwa PRL. Dostarczają one nowej wiedzy o sposobach pracy ówczesnych tajnych służb, oraz pokazują niezwykłą skalę, na którą były zakrojone działania wobec festiwalu. W filmie, po raz pierwszy, można zobaczyć oryginalne raporty SB na temat Jarocina i dziesiątki zdjęć zrobionych przez funkcjonariuszy jego uczestnikom. Wśród nieznanych dokumentów są także sporządzone przez esbeków, analizy subkultur młodzieżowych, biorących udział w festiwalu. Poznajemy na przykład, jakie były według SB charakterystyczne cechy punkowców, skinów, heavy metalowców i satanistów. Inwigilacją objęty był również Marek Kotański, oraz środowisko oazowe, w którym SB widziało duże zagrożenie. W filmie biorą udział, między innymi: Walter Chełstowski, Krzysztof Skiba, Bartek Chaciński, Mirosław Pęczak, oraz Krzysztof Hajdasz (były oficer Departamentu III MSW). Film ilustrują fragmenty filmów "Jarocin", "Oh Rocku", oraz materiały telewizyjne związane z festiwalem, a w ścieżce dźwiękowej: fragmenty jarocińskich występów Siekiery, Dezertera, Made in Poland, czy Izraela.
Ekipa
pełna
|
skrócona
|
schowaj
- Reżyseria
- Scenariusz
- Lektor
- Zdjęcia
- Dźwięk
- Udźwiękowienie
- Montaż
- Redakcja
- Kierownictwo produkcji
- Producent wykonawczyDiscovery Historia
- Produkcjadla TVN Discovery Historia