W MILCZENIU
- Film dokumentalny
- Produkcja:Polska
- Rok produkcji:2011
- Barwny, 58 min
"Z życiem pożegnał się nie tylko mój mąż, ale również ja - ja sobie z tym nie radzę"- mówi jedna z bohaterek filmu "W milczeniu". Dziesiątego kwietnia 2010 roku na terenie Federacji Rosyjskiej, rozbił się samolot z polską delegacją najważniejszych osób w państwie. Mieli wrócić za parę godzin. Żadna z 96 osób nie przeżyła katastrofy. Lecieli z Prezydentem Rzeczpospolitej Polskiej na uroczystości upamiętniające siedemdziesiątą rocznicę mordu na polskich oficerach.
Film "W milczeniu" opowiada o bólu, bezsilności i pustce, które stały się nieodłączną częścią nowego życia rodzin ofiar katastrofy. Bohaterowie filmu pokazani są na różnych etapach ich prywatnej żałoby. Ich życie musiało ulec przewartościowaniu, bo temat katastrofy stał się politycznym spektaklem narodowym, trwającym bez chwili medialnej ciszy, a tragedia po utracie bliskich została zepchnięta na dalszy plan. Dziesiąty kwietnia 2010 zapisał się w pamięci Polaków jako dzień narodowej tragedii. W jednej minucie kraj stracił prezydenta, wszystkich dowódców wojska polskiego, wielu polityków, duchownych i zasłużonych dla kraju ludzi. Dla wszystkich pasażerów i załogi samolotu ten lot był zaszczytem i wyróżnieniem. Wielu z nich przygotowywało się na ten dzień miesiącami. Kilkoro dostało zaproszenie w ostatniej chwili. Oczami ich najbliższych: żon, dzieci, mężów i rodzeństwa pokazany jest w filmie "W milczeniu" rok życia po katastrofie. "Wydawało się, że bardziej boleć nie może, tymczasem jest coraz gorzej" - mówi jeden z bohaterów, bo czas upływający od dnia utraty najbliższych nie przynosi ulgi. Przez ostatnie miesiące bohaterowie filmu musieli patrzeć na spekulacje medialne, przepychanki polityczne, kontrolowane przez władzę lub ich oponentów przecieki z prowadzonego śledztwa i wciąż nieuregulowane relacje polsko - rosyjskie, które szerokim echem komentowane są przez cały świat.
Ogrom i różnorodność złych emocji, które narosły w polskim społeczeństwie w napastliwy sposób zdeterminowały życie bohaterów. Powodując, że próba powrotu do normalności stała się wręcz niemożliwa. Tuż po katastrofie powstała fala odruchów współczucia, empatii i solidarności narodowej, która swój najmocniejszy wyraz miała w tłumach czuwających godzinami przed Pałacem Prezydenckim. Zjednoczenie Polaków skończyło się parę dni po katastrofie. Przyszedł czas wskazania winnych, czas na określenie politycznej odpowiedzialności. Podzieliło się całe społeczeństwo, a wraz z nim rodziny ofiar. Nawet tak ważne wydarzenia jak : pogrzeb pary prezydenckiej, pielgrzymka rodzin na miejsce katastrofy pół roku po niej , uroczyste odsłonięcie pomnika nie były w stanie pojednać tak mocno cierpiących rodzin. Film oprócz warstwy emocjonalnej prezentuje polityczne wypowiedzi, czasem skrajne w swojej wymowie, ale przede wszystkim kładzie nacisk na wzruszające i bardzo osobiste zwierzenia ludzi dla których wciąż żywe są wspomnienia o najbliższych. Wielu z nich do tej pory stało z boku. Nie występowali przed kamerami. Nie brali udziału w publicznej dyskusji. "Chciałabym, by ten film był głosem wszystkich rodzin, swego rodzaju rzecznikiem ich praw, cierpienia, opinii - mówi reżyser Ewa Ewart - Film daje możliwość wypowiedzenia się jego bohaterom o konflikcie społecznym, politycznym i pokazania emocji. Bo fakt, iż niektórzy z nich do tej pory milczeli, nie oznacza, ze przez ostatnie miesiące istnieli zawieszeni w próżni i obojętnie patrzyli na to, co się dzieje wokół katastrofy. Katastrofy, która w pierwszym rzędzie właśnie ich dotknęła najboleśniej. Dla mnie osobiście to co oni mają do powiedzenia jest najbardziej interesujące." Film zawiera sekwencje filmowe i zdjęcia, które nigdzie wcześniej nie były publikowane.
W filmie wystąpili: Wanda Buk, Lucyna Gągor, Katarzyna Gilarska, Maria Gilarska, Beata Gosiewska, Barbara Kazana, Justyna Kazana, Ewa Komorowska, Beata Lubińska, Krystyna Łuczak- Surówka, Andrzej Melak, Magdalena Merta, Jolanta Przewoźnik, Izabela Sariusz-Skąpska, Barbara Stasiak, Małgorzata Szmajdzińska, Krzysztof Wasita, Małgorzata Wassermann.
Zwiastunpokaż
Ekipa
pełna
|
skrócona
|
schowaj
- Reżyseria
- Współpraca reżyserska
- Asystent reżysera
- Scenariusz
- Dokumentacja
- Zdjęcia
- Współpraca operatorskaYurij Ermolin
- Asystent operatora obrazu
- Korekcja barwna
- Muzyka
- Dźwięk
- Postprodukcja dźwięku
- Montaż
- Współpraca montażowaw napisach określenie funkcji: Asystent montażysty
- Charakteryzacja
- Promocja
- Grafikakomputerowakomputerowa
- Tłumaczenie
- Transport
- Kierownictwo produkcji
- Współpraca produkcyjna
- Współpraca
- Producent nadzorujący
- Producent
- Produkcjawe współpracy z BBC
Nagrodyschowaj
- 2011Chicago (Międzynarodowy Festiwal Filmowy)-Srebrny Hugo w kategorii "społeczeństwo/polityka"
- 2011Alaska International Film Award-Kodiak Award
- 2011Beverly Hills (Beverly Hills Film, Television and New Media Festival)-Wyróżnienie w kategorii: Outstanding Excellence for a Documentary
- 2011Chicago (Festiwal Filmu Polskiego w Ameryce)-Nagroda Specjalna Jury
za "wyjątkowe walory artystyczne i wagę filmu" - 2012Hamburg (World Media Festival)-Nagroda
w kategorii: Dokument Polityczny; film został dodatkowo uznany za najlepszy film dokumentalny tegorocznej edycji World Media Festival i został laureatem Grand Media Award - 2012CINE Golden Eagle Award-w kategorii: Professional Telecast News Division - Informational
Patrz także:schowaj
- 2011Film dokumentalny / Ewa Ewart