CHEMIA

• Film dokumentalny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  2009
• Barwny, 58 min
  
  Film dedykowany Katarzynie Maciejko-Kowalczyk, zmarłej w roku 2008 montażystce, współpracowniczce reżysera.

Niezwykły, zbiorowy portret ludzi chorych na raka, pacjentów Oddziału Chemioterapii Dziennej Centrum Onkologii w Warszawie. Reżyser filmuje ich podczas kilku godzin, jakie spędzają na oddziale podłączeni do kroplówek z lekami. Przychodzą sami albo w towarzystwie bliskich - mężów, żon, rodziców, dorosłych dzieci. Wnoszą ze sobą swoje przeżycia, nadzieje, obawy, przemyślenia. Tych kilka godzin to czas refleksji i rozmów zarówno z bliskimi, jeśli ci są w pobliżu, jak i z obcymi współtowarzyszami niedoli. Bo rak jest mniej straszny, jeśli można o nim z kimś porozmawiać. To pozwala go oswoić, ale też oswoić własny strach.
Pacjenci są różni, w każdym wieku, z rozmaitych środowisk - rak to bardzo "demokratyczna" choroba. Na oddziale spotykają się więc: bosman i właścicielka warzywniaka, przyszła matka, która podczas chemioterapii czuje ruchy dziecka, i matka 5 - miesięcznego malucha, który czeka na nią w domu, uczeń, który martwi się, jak na wieść o jego chorobie zareagują koledzy z klasy, i młody muzyk, który marzy o kolejnej gitarze, nauczycielka, która wspomina swoich ulubionych uczniów, i ratownik medyczny, który uratowawszy dziesiątki ludzi od śmierci, teraz sam stoi w obliczu śmiertelnego zagrożenia, kobieta, której dzieci mieszkają daleko za granicą, i mężczyzna, któremu towarzyszy troskliwy syn student. Wszystkich łączy ta sama choroba, lecz każdy patrzy na nią po swojemu. Jedni mówią o niej z rezygnacją, inni ze złością. Niektórzy próbują żartować na jej temat, inni widzą w niej fatum. Wspólna jest nadzieja: że wyzdrowieją, że przerzutów nie będzie, albo że w końcu się zatrzymają. Walczą więc z rakiem, przełamując własną słabość. Ci, dla których lekarze nie mają dobrych wieści, już nawet nie marzą o całkowitym wyzdrowieniu. Chcieliby tylko zatrzymać na trochę czas, spowolnić jego bieg, wytargować z Bogiem choćby parę miesięcy czy tygodni. Bo jeszcze tak wiele chciałoby się zrobić, zobaczyć, jak wiedzie się dzieciom, znów pójść na spacer z mężem czy żoną. Bo przecież dobrze jest żyć. Oni to wiedzą najlepiej. [TVP]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Nagrody

schowaj

• 2009
  Kraków (Krakowski Festiwal Filmowy - Konkurs Polski; do roku 2000 Ogólnopolski Festiwal Filmów Krótkometrażowych)-Nagroda Główna "Srebrny Lajkonik"
  dla najlepszego filmu dokumentalnego
• 2009
  Łagów (Lubuskie Lato Filmowe)-Złote Grono w Konkursie Filmów Dokumentalnych
• 2009
  Prix Europa
  w kategorii: TV Documentary
• 2009
  Łódź (Festiwal Mediów "Człowiek w zagrożeniu")-Grand Prix "Biała Kobra"
  za "prostą i szlachetną wypowiedź filmową, która pozwala widzowi przeżyć zagrożenie śmiercią"
• 2010
  Praga (International Human Rights Documentary Film Festival "One World")-Nagroda za reżyserię
  Paweł Łoziński
• 2010
  Nowy Jork (The New York Festivals)-Złoty Medal
  w kategorii: zdrowie
• 2010
  Perm (Międzynarodowy Festiwal Filmu Dokumentalnego "Flahertiana")-"Wielki Srebrny Nanuk", nagroda dla najlepszego filmu dokumentalnego
• 2010
  Teheran (Cinema Verite Festival)-I Nagroda w Międzynarodowym Konkursie Filmów Dokumentalnych
  w kategorii: Średni Metraż; za "wybór najistotniejszych i jednocześnie pięknych ujęć odzwierciedlających wewnętrzne uczucia bohaterów, którzy zmagają się z pytaniami o życie oraz śmierć, nadzieję oraz ból, ukazując poprzez chorobę i cierpienie niezwykłą siłę człowieczeństwa"
• 2010
  Agidir (Międzynarodowy Festiwal Filmów Dokumentalnych FIDADOC)-Grand Prix