DWA RAZY EWA

• Film dokumentalny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  2001
• Barwny, 30 min

Mają takie samo imię i nazwisko, od kilkudziesięciu lat mieszkają w tym samym mieście. Ale poznały się dopiero kilka lat temu. Połączyła je przyjaźń. Kiedy na początku października 1967 roku Ewa Radomska przyjechała do Wrocławia, czuła się samotna i zagubiona w obcym, dużym mieście. Nie miała tu znajomych, ani nikogo bliskiego, dopiero zaczynała studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego. Wertując książkę telefoniczną, natrafiła na to samo nazwisko - Ewa Radomska, mgr artysta plastyk. Od razu poczuła się pewniej, pomyślała o nieznajomej jak o kimś bardzo bliskim. Chciała zadzwonić, podzielić się swoim odkryciem, porozmawiać. Nieśmiałej, świeżo upieczonej studentce zabrakło jednak odwagi. Odłożyła tę rozmowę - jak się później okazało - na trzydzieści parę lat. W życiu Ewy Radomskiej wiele się zmieniło. Skończyła studia, otrzymała tytuł magistra prawa, zaczęła pracować. Przeżyła małżeństwo, macierzyństwo, wzloty i upadki. Potem przyszedł rozwód, została sama. Powróciły myśli o Ewie Radomskiej z książki telefonicznej. Znowu zapragnęła do niej zadzwonić. Tym razem odważyła się. Została przyjęta bardzo ciepło. Wkrótce dwie Ewy Radomskie spotkały się po raz pierwszy. Opowiedziały o swoim życiu, dzieciach, rozwodach. Stały się sobie bardzo bliskie. Choć dzieli je różnica wieku, zaprzyjaźniły się. Znajomość z książki telefonicznej okazała się trwała, w pewnym sensie odmieniła kobiety, pozwoliła odzyskać sens życia. Obydwie Ewy przyzwyczaiły się do regularnych odwiedzin. Rozumieją się doskonale i są sobie nawzajem potrzebne. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj