CZEMU NIE MA TANCERKI?

• Film dokumentalny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  1996
• Gatunek:
  Film o sztuce, Film biograficzny
• Barwny, 30 min

"Chodzę i pytam, gdzie jest moja szubienica?" To jeden z najbardziej znanych wersów poezji Rafała Wojaczka, "poety wyklętego". Piotr Kuncewicz napisał o nim: "(...) jego legenda jest bodaj najbardziej szokująca i demoniczna. Właściwie samouk (...) bardzo zdolny i przystojny, a na dodatek od początku cieszący się literackim powodzeniem. Chuligan i lump, zdeklarowany alkoholik, awanturnik popadający w konflikty z prawem, pacjent szpitala psychiatrycznego, a równocześnie błyskotliwy talent i osobowość mistyczna, pogrążona w rozpatrywaniu mroków świata i nieuchronności śmierci". Urodził się w prowincjonalnym, śląskim Mikołowie w 1945 roku. Zadebiutował w pierwszym numerze "Poezji" z 1965 roku i natychmiast zdobył uznanie wielu poetów i krytyków, m.in. Tymoteusza Karpowicza, choć oczywiście nie wszystkich - np. Stanisław Barańczak nie wyrażał się o debiutancie pochlebnie. W czasie swego krótkiego życia wydał dwa tomy wierszy: w 1969 roku "Sezon", nawiązujący do słynnego "Sezonu w piekle" Rimbauda oraz w 1970 zbiór "Inna bajka". Pośmiertnie ukazały się "Nie skończona krucjata" (1972) i "Którego nie było" (1972) oraz "Utwory zebrane"(1976), opracowane przez Bogusława Kierca, ze wstępem Tymoteusza Karpowicza. Poezja Wojaczka szokuje brutalnością obrazowania, dosadnością słownictwa, poraża obsesyjnymi rozważaniami o brzydocie, seksie i śmierci. Żaden z polskich turpistów nie poszedł tak daleko jak on. Jednocześnie utwory Wojaczka są doskonale dopracowane pod względem warsztatowym. Poezja i życie Wojaczka były ze sobą nierozerwalnie związane, w jego wierszach, w prozie i listach bez trudu odnaleźć można elementy powikłanej biografii. Wojaczek od wczesnej młodości nie wiedział, czy chce żyć, czy nie. Wielokrotnie podejmował próby samobójcze. Jego tragiczna śmierć 11 maja 1971 spowodowana była przedawkowaniem środków nasennych. Akcja filmu rozgrywa się pomiędzy rodzinnym Mikołowem a Wrocławiem, w miejscach bliskich poecie, m.in. w jego opuszczonym od lat, zniszczonym, choć pełnym dziwnego uroku domu. Atutem filmu są interesujące wypowiedzi krytyków literackich: Jacka Łukasiewicza, Stanisława Beresia i Bogusława Kierca, dynamiczny montaż i przede wszystkim wiersze Rafała Wojaczka, z muzyką Mariusza Matuszewskiego i Dariusza Wasilewskiego, śpiewane przez Krzysztofa Żylińskiego, Dariusza Waliszewskiego i Dorotę Pruszkowską. Ponadto poezję brata interpretuje Andrzej Wojaczek. Istotnym dopełnienim obrazu są dwie tańczące kobiety, symbolizujące dwie strony kobiecości, tak fascynującej Wojaczka. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj