KRAKÓW WYSPIAŃSKIEGO

• Film dokumentalny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  2000
• Gatunek:
  Film o sztuce
• Barwny, 28 min

Film ten pokazuje niezwykłość i piękno dzieł Stanisława Wyspiańskiego, a czyni to w bardzo oryginalnej formie, w pełni adekwatnej do podjętego w nim tematu. Był jedną z najwybitniejszych osobowości artystycznych polskiego modernizmu. Wszechstronnie utalentowany, ze swobodą i po mistrzowsku wypowiadał się w różnych dziedzinach sztuki. Kraków kochał i jednocześnie nienawidził. Urodził się w tym mieście, ale pozostał w nim nie z wyboru, lecz konieczności. Mimo to pejzaże, mury, historia i legendy Krakowa inspirowały go. Pozostawił w tym mieście jedyne w swoim rodzaju dzieło. Mieszkańcy Krakowa i turyści mogli się o tym przekonać, oglądając w Muzeum Narodowym w dniach 26 maja - 6 sierpnia 2000 roku wystawę "Stanisław Wyspiański - Opus Magnum", prezentującą po raz pierwszy od pięćdziesięciu lat plastyczne dzieło artysty: portrety, pejzaże, projekty witraży i szkice prac - niezrealizowanych i tych zwłaszcza, które w kształcie ostatecznym można odnaleźć wędrując po mieście. Tak właśnie zrobili autorzy filmu: z wystawy ruszyli z kamerą śladem Wyspiańskiego - od domu Długosza przy ul. Kanoniczej do domu przy ul. Krowoderskiej, w którym zmarł w 1907 roku w wieku 38 lat. Między tymi dwoma adresami zatrzymali się w Kościele Mariackim, kościołach św. Krzyża, o.o. Dominikanów i Franciszkanów, w Teatrze Miejskim (obecnie im. Juliusza Słowackiego), domu Towarzystwa Lekarskiego, Katedrze na Wawelu. Wykorzystując stare fotografie, przypomnieli dawny wygląd każdego z tych miejsc, by następnie przedstawić to, co Stanisław Wyspiański w nich pozostawił: polichromie, witraże, obrazy, a nawet meble. Wychodząc od analizy szczegółu, dochodzą do kontemplowania całości dzieła. Wyśmienicie posługując się kamerą i montażem, mieszają to, co dokonane, z projektem, planem, wizją, archiwaliami, dzisiejszym widokiem, ruchem ulicznym - tak więc stosują technikę charakterystyczną dla wideoklipu. Jak na prezentację dokonań plastycznych przystało, rezygnują z komentarza. Niezbędne informacje podają w formie pisanej. Każą widzowi przede wszystkim patrzeć. Ale i słuchać. Różnicują bowiem poszczególne tematyczne części filmu za pomocą specjalnie do niego skomponowanej muzyki, współgrającej z obrazem. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj