PADEREWSKI. MISTRZ TONÓW I MĄŻ STANU

• Film dokumentalny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  2001
• Gatunek:
  Film o sztuce, Film biograficzny
• Barwny, 30 min

Filmowy portret Ignacego Jana Paderewskiego, wybitnego artysty i polityka bezgranicznie oddanego sprawie ojczyzny, hojnego dobroczyńcy pozostającego w żywej pamięci wielu ludzi. Uwielbiano go i podziwiano. Dla Polaków żyjących pod zaborami był - obok noblistów: Henryka Sienkiewicza i Marii Curie-Skłodowskiej - uosobieniem dawnej świetności i kultury polskiej. Pochodził z ubogiej szlacheckiej rodziny z Podola. Bardzo uzdolniony, został przyjęty na studia w Instytucie Muzycznym w Warszawie bez egzaminu. Tajniki gry na fortepianie zgłębiał następnie w Berlinie i Wiedniu, ale sławę przyniósł mu dopiero Paryż, gdzie zadebiutował w 1888 r., stając się sensacją sezonu. Pozycję najwybitniejszego pianisty tamtych czasów ugruntował występami w Londynie i Nowym Jorku. Osiadł jednak w Paryżu, dokąd sprowadził swego sparaliżowanego syna. Po ślubie z Heleną Rosen-Górską rodzina przeniosła się do willi Rion-Rosson w szwajcarskim Morges. Starając się utrzymywać stale więź z krajem, Paderewski zakupił też dwór w Kąśnej pod Krakowem. Podróżował po świecie z koncertami, wszędzie zbierając gorące owacje. W uznaniu jego talentu różne uczelnie przyznały mu 9 tytułów doctora honoris causa. Zachwycał wirtuozerią, imponował wielką erudycją, zdumiewał hojnością. Zapoczątkował w Polsce kult Chopina: sfinansował budowę muzeum w Żelazowej Woli i uczestniczył w finansowaniu pomnika kompozytora w Łazienkach. Wspomagał budowę Filharmonii Warszawskiej, w Krakowie ufundował pomnik "Praojcom na chwałę, braciom na otuchę". W czasie I wojny porzucił karierę artystyczną na rzecz działalności społecznej. Organizował akcje humanitarne, werbował przyjaciół do działań pomocowych, skonsolidował amerykańską Polonię. Podbudowany oficjalnym poparciem Ameryki dla idei odrodzenia państwa polskiego, skomponował hymn "Leć, Orle Biały", zachęcał Polaków do wstępowania do tworzonej we Francji Armii Polskiej generała Józefa Hallera. W listopadzie 1918 r. wrócił do Polski owacyjnie witany. Naczelnik państwa, Józef Piłsudski, w styczniu 1919 r. powierzył mu stanowisko premiera. Artysta nie sprostał jednak politycznym rozgrywkom i rok później zrezygnował z urzędu. Wrócił do Szwajcarii, wznowił z wielkim powodzeniem koncerty. Po napaści Niemiec na Polskę wspierał emigracyjny rząd generała Władysława Sikorskiego, przyjął przewodnictwo Rady Naczelnej - polskiego parlamentu na emigracji. Po upadku Francji przez Hiszpanię udał się do Ameryki. Tam zmarł 29 czerwca 1941 r. Pochowano go na waszyngtońskim cmentarzu Arlington. W 1992 r. jego prochy sprowadzono do Warszawy. [TVP]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj