MISJONARZ

• Film dokumentalny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  2002
• Barwny, 29 min

W Puri nad Zatoką Bengalską, w świętym mieście hinduizmu, do którego rokrocznie przybywają tysiące pielgrzymów, od trzydziestu lat żyje i pracuje polski misjonarz, ojciec Marian Żelazek. Wybudował tu kościół, jest duszpasterzem wiernych z wyższych kast, ale przede wszystkim opiekunem i dobrym duchem wioski trędowatych. Dzięki niemu chorzy, zepchnięci na margines społeczeństwa nędzarze, odzyskali poczucie własnej godności. Polski misjonarz jest w Puri znany, cieszy się powszechnym szacunkiem i autorytetem. Wszyscy wiedzą, że w tym wielkim mieście jest tylko jeden człowiek, do którego zawsze można zwrócić się o pomoc i nikomu jej nie odmówi.Ojciec Żelazek już w dzieciństwie pragnął zostać misjonarzem. W 1937 roku wstąpił do nowicjatu księży werbistów. Aresztowany po wybuchu wojny, był więźniem Fortu VII w Poznaniu, a później pięć lat spędził w obozie koncentracyjnym w Dachau. Po studiach w Rzymie w 1950 roku wyjechał do misji w Indiach. 25 lat spędził wśród ludzi ze szczepów pierwotnych. W 1975 roku został oddelegowany do pracy w Puri, dużym ośrodku religijnego hinduizmu, porównywalnym z naszą Częstochową. Od drugiej dekady XX wieku w tropikalnych lasach wokół miasta zaczęli gromadzić się trędowaci. Odrzuceni przez społeczeństwo, pozbawieni środków do życia, utrzymywali się z jałmużny licznie przybywających do świątyni pątników. Często przymierali głodem. Kiedy przybył do Puri ojciec Żelazek, rozpoczął swoją misję od założenia kuchni miłosierdzia, która codziennie wydaje kilkadziesiąt posiłków. Zorganizował pomoc medyczną i warsztaty pracy. Pomimo okaleczonych rąk i nóg trędowaci pracują z dużą ofiarnością, zyskują w ten sposób nie tylko środki na utrzymanie, ale także poczucie własnej wartości. Kolonia trędowatych stała się słynna, z odległych okolic przybywają tu najbiedniejsi w nadziei, że znajdą pomoc. Rośnie liczba podopiecznych ojca Mariana, rosną potrzeby, ale dzięki ludziom dobrej woli z różnych krajów wiele udaje się zdziałać. Zbudowano już szpital i szkołę, działa przędzalnia nici, wytwórnia powrozów i sznurów oraz zakład produkcji pustaków. Wieloletnia, trudna praca ojca Żelazka zaczyna przynosić owoce. On sam również zaczyna być zauważany i doceniany także poza terenem swojej działalności. W 2002 roku był nominowany do Pokojowej Nagrody Nobla. [TVP]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj