PROSZĘ RAZ ZAPUKAĆ I CZEKAĆ
- Film dokumentalny
- Produkcja:Polska
- Rok produkcji:1977
- Barwny, 17 min
Filmowy zapis dnia pracy warszawskiego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Przygnębiający obraz jednej z ważniejszych
instytucji państwowych, zarejestrowany 29 lipca 1977 roku. Widz ma okazję obserwować codzienny tryb pracy urzędu
zajmującego się sprawami ludzi starszych i schorowanych, emerytów i rencistów.
W wąskich korytarzach siedzą starzy, zmęczeni ludzie. Niektórzy od wielu miesięcy próbują cokolwiek załatwić, czegoś
się dowiedzieć. Upominają się o nienadchodzące od miesięcy wypłaty, proszą o korekty wyliczeń. Odsyłani od okienka
do okienka, poganiani, niedoinformowani, odchodzą często z kwitkiem, by za miesiąc, dwa znów pojawić się w tym samym
miejscu. Jakby dla zrównoważenia tych scen, kamera pokazuje też "drugą stronę okienka": zatłoczone pokoje, sterty
dokumentów, teczek, papierów, staromodne maszynki do liczenia. Nic jednak nie jest w stanie zatrzeć wrażenia, że starzy
ludzie są tu lekceważeni, przesuwani jak rzeczy, traktowani jak uprzykrzeni petenci. Bezradnie podążają korytarzami,
na każdym niemal kroku trafiając na wywieszki typu: "W sprawach rentowych interesantów załatwia okienko nr 330"
(zmieniają się tylko rodzaje spraw i numery okienek, które "załatwiają"), "Informacji w pokoju nie udzielamy", "Proszę raz
zapukać i czekać". [TVP]
Ekipa
pełna
|
skrócona
|
schowaj
- Reżyseriaw napisach określenie funkcji: Realizacja
- Scenariusz
- Zdjęcia
- Dźwięk
- Montaż
- Opieka artystyczna
- Kierownictwo produkcji
- Produkcja
Nagrodyschowaj
- 1978Kraków (Krakowski Festiwal Filmowy - Konkurs Polski; do roku 2000 Ogólnopolski Festiwal Filmów Krótkometrażowych)-Nagroda Specjalna "Srebrny Lajkonik"