POLSKA... W POSZUKIWANIU UTRACONEGO RAJU

• Film dokumentalny
• Produkcja:
  Polska, Francja
• Rok produkcji:
  2001
• Gatunek:
  Film o sztuce
• Barwny, 56 min

"Lata studiów w Łodzi pozostawiły we mnie silne uczucie nostalgii, jakby powrót do Polski był nieodzownym warunkiem mojego duchowego przetrwania, jakby ten nowy dla mnie kraj z nieznaną mi przedtem kulturą stanowił nieodłączną część mnie..." - wyznaje na wstępie autorka filmu, która w połowie lat osiemdziesiątych była słuchaczką łódzkiej szkoły filmowej. W Łodzi poznała swojego przyszłego męża, Niemca polskiego pochodzenia, również studenta tej samej uczelni. Po latach obydwoje z silnej potrzeby serca powracają do Polski. Prezentowany film, skonstruowany na bazie unikatowych archiwaliów, osobistych wspomnień i refleksji, jest zapisem tej sentymentalnej podróży obcokrajowców, ale przede wszystkim jest historią zafascynowania polską kulturą. Sylvie i Krzysztof Derdacki poszukują nad Wisłą prawdziwych wartości i źródeł duchowego rozwoju, których nie zdołali odnaleźć na Zachodzie - "chłodnym i sterylnym". Ich oczami widzimy kulturalny krajobraz Polski ostatnich dwóch dekad transformacji, poznajemy najważniejszych artystów tego okresu, m.in. Wojciecha Hasa, Tadeusza Kantora, Krzysztofa Kieślowskiego, noblistkę Wisławę Szymborską, Piotra Skrzyneckiego, Magdalenę Abakanowicz, kompozytora Henryka Mikołaja Góreckiego, tancerza i choreografa Jacka Łumińskiego oraz rzeźbiarkę Katarzynę Kozyrę. Sylvie, absolwentka Sorbony, przyjechała niegdyś na studia do Łodzi w poszukiwaniu ideałów, mistrzów i duchowego piękna, którego nie potrafiła odnaleźć we Francji. Krzysztof pierwszych trzynaście lat życia spędził w Polsce, w Krakowie i na Śląsku. Po wojnie jako syn niemieckiej Ślązaczki stał się obywatelem niemieckim, jednak nie czuł się zbyt dobrze w nowej ojczyźnie. Po jedenastu latach powrócił do kraju dzieciństwa, podjął studia w łódzkiej szkole filmowej. Obydwoje bardzo ciepło wspominają pobyt na uczelni, gdzie panował kult sztuki. W czasach surrealistycznego absurdu szkoła była enklawą wolności, zwłaszcza sala projekcyjna, w której bez żadnych ograniczeń cenzury wyświetlano filmy z całego świata, również te polskie nie dopuszczone do masowego obiegu, zwane potocznie "półkownikami". Dla Krzysztofa pobyt w kraju był okazją do odwiedzenia miejsc zapamiętanych z dzieciństwa. Dla obydwojga był najbardziej intensywnym okresem w życiu. Później jeszcze wielokrotnie tu powracali, gnani jakąś "duszącą, bolesną tęsknota". "Polska z wolna stała się moim wewnętrznym krajobrazem ojczystym. Nie tylko dlatego, że znalazłam tutaj kulturę europejską bliższą sercu, nie tak przerafinowaną, jak kultura w Paryżu, czy w Berlinie, znalazłam otwartych ludzi, ciekawych tego, co czuję i myślę, ciekawych świata" - wyznaje Sylvie i dodaje: "Nasz powrót do Polski, to powrót do korzeni do tego, co proste, nieskażone, co potrzebne człowiekowi do jego duchowego rozwoju. (...) Polska uzupełnia me życie wymiarem poezji". Naturalną konsekwencją fascynacji krajem, kulturą, ludźmi było osiedlenie się nad Wisłą. W małej miejscowości w pobliżu Warszawy Sylvie i Krzysztof odnaleźli swoje miejsce na ziemi. Film bogato ilustrowany jest materiałami archiwalnymi, fragmentami filmów, spektakli teatralnych, performance, utworów muzycznych, wypowiedziami najbardziej znaczących twórców współczesnej polskiej kultury. Jest pogłębionym, artystycznym obrazem tego, co w polskim świecie sztuki najbardziej doniosłe i wartościowe. [TVP]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj