BIDUL

• Film dokumentalny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  1999
• Czarno-biały ; 30 '

Ewa ma 28 lat. Ukończyła pedagogikę, lecz wbrew planom nie pracuje w domu dziecka. Jest pracownikiem socjalnym. Zawsze, kiedy marzyła o własnym domu, obowiązkowo musiał być w nim pies. I ma psa. Zwierzę uczy ją cierpliwości i odpowiedzialności, a także okazywania uczuć. Chciałaby mieć nie tylko psa, lecz i rodzinę, czuje jednak, że jeszcze nie jest gotowa: ciągle uczy się życia z drugim człowiekiem.
Kasia ma 26 lat. Pracuje w przedszkolu i studiuje zaocznie w Wojskowej Akademii Medycznej. Kiedy miała 19 lat, zakochała się w Jacku. To była wielka miłość. Ulokowała w nim wszystkie uczucia, lecz po trzech latach odszedł. Chciała się rzucić pod pociąg.
Piotr ma 28 lat. Ukończył szkołę podstawową, potem zawodową i technikum. Uważa, że to bardzo wiele. Pracuje jako kasjer w kantorze wymiany. Miał wspaniałą dziewczynę. Wycofał się jednak z tego związku. Bał się odpowiedzialności za rodzinę, sądził też, że związek z nim przeszkadza ukochanej w rozwoju.
Marta ma 31 lat. Po ukończeniu studiów założyła rodzinę. Była z tego powodu szczęśliwa i dumna. Mąż jednak po pięciu latach ją opuścił. Załamała się. Od trzech lat przebywa w domu dla psychicznie i nerwowo chorych. Jej pięcioletnia córka trafiła do domu dziecka.
Są oni bohaterami filmu o losach wychowanków domów dziecka. Troje z nich opowiada o swojej przeszłości, związkach z matkami, dramatach, przeżyciach w "bidulach" - jak placówki opiekuńcze nazywają ich podopieczni - i teraźniejszym, samodzielnym już życiu. Marta milczy: mówi za nią jej dziennik, który prowadziła w przeszłości.
Zdaniem autora filmu, są oni przykładem tych, którym - w odróżnieniu od 90 proc. wychowanków domów dziecka - się powiodło. Zdobyli wykształcenie, usamodzielnili się. Jak widać jednak, w sferze emocjonalnej doznali trudnych do uleczenia okaleczeń. Czarno-biały film jest ciekawy formalnie. Kamera na bohaterów spogląda bardzo dyskretnie. Ich opowieści snują się zza kadru. W obrazy ich życia Jacek Filipiak wplata zdjęcia z różnych placówek opiekuńczych, w których żyją dzieci - takie, jakimi kiedyś byli bohaterowie filmu. One dziś przeżywają tragedię braku rodzicielskiej miłości i koszmar bidulowego życia, o którym opowiadają Ewa, Kasia i Piotr. W przyszłości zapewne powielą ich los - jeśli im się uda osiągnąć tak wiele.
[źródło : www.tvp.com.pl]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Nagrody

schowaj

• 2001
  Lipsk (Międzynarodowy Festiwal Filmów Dokumentalnych i Animowanych DOK Leipzig)-Nagroda
  Wyróżnienie Międzynarodowego Jury ; nagroda stacji telewizyjnejPlanet Tv (nagoda publiczności) ; Nagroda FICC
  Jacek Filipiak