ZWROTNICE NADZIEI

• Film dokumentalny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  1999
• 24 min

Opowiada - śniło mi się, że znalazłem się z Damianem na nieznanej stacji. Chodzę to tu, to tam i nagle słyszę głos: Józefie Opara, w którą chcesz jechać stronę?! A ja odpowiadam: wszystko mi jedno. Czy właśnie ten sen podpowiedział bohaterowi filmu sposób niecodziennego rozwiązania domowych problemów? W każdym razie ziścił się. Od jakiegoś czasu starszy pan, choć schorowany i nie całkiem sprawny, całe dnie spędza w podróży, jeżdżąc z Damianem po Polsce, głównie zaś po Dolnym Śląsku, byle dalej od domu. Najbardziej lubią trasę z rodzinnego Wrocławia do Wałbrzycha. Pan Józef jest emerytowanym kolejarzem, korzysta więc z darmowego biletu. Damian ma dopiero sześć lat, także więc nie płaci za przejazd. Obaj zjawiają się niespodziewanie u znajomych, by przenocować choć jedną noc. Zatrzymują się też w wagonach służbowych stojących na bocznicach kolejowych. W ostateczności, jeśli zastaną drzwi zamknięte, starszy pan prowadzi chłopca do hotelu. Ze strzępów rozmów z przygodnymi podróżnymi wyłania się obraz bytowej sytuacji dwóch bywalców dworców. Otóż, kilka lat temu pan Józef przyjął pod swój dach mężczyznę poszukującego jakiegoś lokum. Wkrótce lokator sprowadził "swoją kobietę". Po pewnym czasie w ciasnym pokoiku z kuchnią na świat przyszedł Damian. Dla pana Józefa chłopiec stał się kimś najważniejszym na świecie. Poczuł się jego dziadkiem i otoczył miłością daleko większą niż niejeden prawdziwy dziadek. Kiedy zaś dostrzegł, że nie dzieje mu się najlepiej w mieszkaniu, w którym tak naprawdę nikt nie ma własnego kąta, a rodzice nie stworzyli dziecku nawet odpowiedniego miejsca do spania, zaczął go zabierać w prodróże. Damian, choć często musi wstawać bardzo wcześnie i wędrować na dworzec, wygląda na szczęśliwego i najwyraźniej przedkłada towarzystwo opiekuna nad obcowanie z matką. Dziadek dba, by malec był najedzony i czysty, kupuje mu książeczki i zabawki. Często też sprawdza, czy pamięta, jak się pan Józef nazywa i gdzie mieszka, na wypadek, gdyby trzeba było do niego wezwać pogotowie. I marzy tylko o tym, by mimo chorób i trudności z chodzeniem, mógł pożyć 10 lat. A jeszcze lepiej 12, bo wtedy Damian byłby już pełnoletni i sam poradziłby sobie w życiu. (źródło: www.tvp.com.pl)

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj