SPOTKANIE

• Film dokumentalny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  1998
• Gatunek:
  Film biograficzny
• 25 '

W czasie wojny walczył na Zachodzie, a później - jak wielu wówczas Polaków - znalazł się w Edynburgu. Ukończył tam studia medyczne. Powrócił do kraju. Poświęcił się psychiatrii i zdobył w tej dziedzinie światową sławę. Był postacią niezwykłą, charyzmatyczną. Wprowadził do terapii wiele nowatorskich metod, a jednocześnie walczył, zwłaszcza w swych książkach, o zmianę stosunku do chorych psychicznie, izolowanych całymi miesiącami, wyrzucanych z pracy, odsuwanych na margines życia. Do myśli, które zawarł w swych publikacjach, ciągle odwołuje się wielu współczesnych humanistów i filozofów. Profesor Antoni Kępiński był lekarzem wyjątkowym. Brał na siebie całkowitą odpowiedzialność za pacjenta, która nie kończyła się z chwilą opuszczenia przez niego kliniki. Nierzadko swych podopiecznych odwiedzał w domach. Bywało, że ktoś wypisany ze szpitala bez środków do życia, w kieszeni kurtki znajdował pieniądze wsunięte tam przez profesora. Wswoim skromnym mieszkaniu w kamienicy przy ul. Limanowskiego w Krakowie prowadził prywatną praktykę i jeśli widział, że zgłaszający się do niego chory jest biedny, nie brał pieniędzy za wizytę. Sąsiadom udzielał porad bezinteresownie. Będąc lekarzem, był przede wszystkim człowiekiem i w chorych widział przede wszystkim ludzi. Dostrzegał, że jakże często przyczyną ich cierpień - zwłaszcza tych szczególnie wrażliwych - jest ponura rzeczywistość, która niszczyła ich, bo nie mogli jej ani zaakceptować, ani zmienić.Taką sylwetkę profesora przedstawiają w filmie ludzie, którzy go niegdyś znali, którym pomógł, gdy byli w potrzebie, którzy znaleźli u niego ratunek przed chorobą psychiczną: Elżbieta Leśniak, Andrzej Łukaszewski, Teresa Reguła, Marek Skwarnicki, jeden z sąsiadów. Ich wypowiedzi przeplatają sceny kręcone w Ośrodku Leczenia i Rehabilitacji Psychiatrii Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego. (źródło: www.tvp.com.pl)

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj