MIĘDZY DŹWIĘKIEM A CISZĄ

• Podtytuł: WSPOMNIENIE O WITOLDZIE LUTOSŁAWSKIM

• Film dokumentalny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  1996
• Gatunek:
  Film o sztuce, Film biograficzny
• Barwny, 52 min

Nazwisko zmarłego w 1994 roku Witolda Lutosławskiego wymieniane jest obok klasyków muzyki współczesnej, takich jak Szymanowski, Bartók, Strawiński, Britten. Należy przyznać, że artysta był bardziej ceniony za granicą niż w kraju: otrzymał wiele honorowych doktoratów od czołowych uniwersytetów z całego świata, członkostwo najzacniejszych międzynarodowych instytucji, ordery, tytuły - w sumie ponad 70 najwyższych międzynarodowych odznaczeń artystycznych i naukowych, w tym Polar Music Price, uznawaną za muzyczną Nagrodę Nobla. Witold Lutosławski urodził się w 1913 roku w rodzinie znanych działaczy politycznych i społecznych. Odebrał gruntowne wykształcenie: prywatne lekcje muzyki, studia matematyczne na Uniwersytecie Warszawskim, ukończył także Wydział Fortepianu i Wydział Kompozycji Państwowego Konserwatorium Muzycznego w Warszawie. Podczas okupacji niemieckiej uczestniczył w kampanii wrześniowej, potem, by zarobić na utrzymanie, grywał w kawiarniach, zwykle w duecie fortepianowym z Andrzejem Panufnikiem. Z tamtego okresu pochodzi kompozycja "Wariacje na temat Paganiniego" na dwa fortepiany, do dziś chętnie wykonywana przez najznakomitszych pianistów. W 1954 roku Lutosławski ukończył pisanie "Koncertu na orkiestrę", utwór ten jest jednym z fundamentalnych dzieł polskiej muzyki powojennej. Kompozytor przejął zasadę Strawińskiego, zgodnie z którą co rok tworzył nowe dzieło. Wśród wielu utworów na uwagę zasługują m.in. Pierwsza Symfonia, Musique funebre na orkiestrę smyczkową, Jeux Venitiens na orkiestrę kameralną, Trois pomes d`Henri Michaux na chór i orkiestrę, Kwartet smyczkowy, Druga Symfonia, Trzecia Symfonia, Koncert na obój i harfę. Pisał także muzykę teatralną, filmową oraz utwory dla dzieci. Taka wielość form i stylów wskazuje na niebywały talent i swobodę w posługiwniu się dźwiękami. Lutosławski należał do kompozytorów, którzy w twórczości odwołują się do wrażliwości muzycznej człowieka XX wieku i zawsze starał się tę wrażliwość poszerzać. Kiedy umarł, jego przyjaciel, Jerzy Waldorff, powiedział: prawdziwy artysta żyje długo nie w ciele, tylko w dziele swoim. Film przedstawia sylwetkę wielkiego kompozytora. O tym, jakim był człowiekiem i artystą mówią: Andrzej Wajda, Krzysztof Zanussi, Jan Krenz, Krzysztof Jakowicz, Edward Pałłasz, Józef Patkowski, Krystyna Witkowska, Grzegorz Michalski, Krzysztof Meyer i Tadeusz Kaczyński. Ich wypowiedzi przeplatają fragmenty kompozycji Witolda Lutosławskiego. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj