U KRESU DROGI

• Film fabularny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  1939
• 2000 m, 74 min

Gabriela dostaje na imieniny kosztowny prezent, jest nim obraz Malczewskiego "U kresu drogi...". Jej mąż, profesor Turwid, pracuje nad szczepionką zwalczającą zapalenie mózgu. Rezultaty prac nie zyskują jednak uznania świata lekarskiego. Przekonany, niesłusznie zresztą, o zdradzie żony ze znacznie młodszym od siebie przyjacielem domu, hrabią Łańskim, pozoruje śmierć wstrzykując sobie wynalezioną surowicę. Pogrążona w rozpaczy Gabriela postanawia poświęcić się wyłącznie wychowaniu córki, Weroniki. Profesor potajemnie wraca do domu, by zabrać swoje notatki. Spotyka starego sługę Feliksa, któremu wyjawia prawdę... Przez dziesięć lat pracuje jako pomocnik aptekarza w małym miasteczku. Aptekarz otrzymuje list od młodszego brata Jerzego, który jest lekarzem w klinice w Warszawie, informujący o epidemii zapalenia mózgu i potrzebie wzmocnienia personelu lekarskiego. Na prośbę profesora o załatwienie pracy w tejże klinice, aptekarz pisze list do brata i niebawem Turwid jedzie do Warszawy. Tu kontynuuje rozpoczęte przed laty doświadczenia nad szczepionką przeciw zapaleniu mózgu. Z zagranicy powracają tymczasem Gabriela z Weroniką, która została sławną skrzypaczką. Jerzy doprowadza do końca, rozpoczęte przez Turwida, prace nad surowicą, zyskując powszechne uznanie w świecie medycznym.Niebawem nastepują zaręczyny z Weroniką. Dochodzi też do spotkania z profesorem. Weronikę uderza podobieństwo do ojca. Mówi o tym Łańskiemu, który rozpoznaje profesora i namawia do powrotu na łono rodziny. Profesor uważa, że jest już za późno. Prosi Łańskiego o wybaczenie z powodu niesłusznych podejrzeń i wyjeżdża. Zamyka się w klasztorze. Zjawiają się tu wszyscy, kiedy otrzymują depeszę, że profesor leży na łożu śmierci. Turwid powierza szczęście swych najbliższych Łańskiemu, prosi żonę o przebaczenie, po czym umiera.

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj