BIAŁY ŚLAD

• Film fabularny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  1932
• Premiera:
  1932. 12. 10
• 1931 m, 67 min
  
  Lokacje: Kościelisko - Budzówka.
  
  Film był przed premierą prezentowany na festiwalu filmowym w Wenecji.
  
  Film zachował się do dnia dzisiejszego.

Akcja filmu toczy się w Tatrach. Na skraju wsi mieszka Zośka z bratem Władkiem. Dziewczyna kocha Jaśka, ale ten wzdycha do innej - Hanki, która po ukończeniu szkół wróciła w rodzinne strony. Hanka, rozkochana w przystojnym taterniku Andrzeju, nie zwraca uwagi na Jaśka. Pewnego dnia Hanka i Andrzej wybierają się na wycieczkę w góry. Zasypuje ich lawina. Jasiek, który wyrusza im na ratunek, odnajduje Andrzeja, ale po Hance nie ma śladu. Gdy nie mogą jej znaleźć także ratownicy GOPR-u, załamany Andrzej sam rozpoczyna poszukiwania dziewczyny. Nad ranem znajduje go nieprzytomnego Zośka i zabiera do siebie, gdzie już czeka odnaleziona wreszcie Hanka. Oboje uratowani padają sobie w ramiona. Jasiek, który uświadamia sobie, że nigdy nie zdobędzie wzajemności ukochanej dziewczyny, rusza tytułowym "białym śladem", aby w samotności szukać ukojenia wśród gór.
Debiutanckie dzieło Adama Krzeptowskiego, górala, brata znanego narciarza Andrzeja, było filmem dość niezwykłym w polskiej kinematografii początku lat 30. Krzeptowski wziął w 1931 r. udział w ogłoszonym przez Komisję Zdrojową konkursie na film propagandowy o Zakopanem. Jego krótkometrażówka "Zima w Zakopanem" spotkała się z bardzo dobrym przyjęciem i została skierowana do publicznej eksploatacji. Zarażony filmowym bakcylem Krzeptowski uwieczniał odtąd lekką, ręczną kamerą zimowe piękno gór. Nakręcony materiał stał się podstawą przyszłego filmu fabularnego, do którego scenariusz napisał artysta malarz Rafał Malczewski, syn Jacka. "Biały ślad" reprezentował Polskę na I Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji w 1932 r. i otrzymał tam wyróżnienie za zdjęcia. Został zakupiony do Włoch i Stanów Zjednoczonych. Zagraniczny sukces nie pozostał bez wpływu na odbiór filmu w kraju, gdzie krytyka określała dzieło Krzeptowskiego jako "przepojone słońcem i zdrowiem, krzepiące, czyste w zamiarach i kolorycie". Istotnie, mimo skażonego grafomańskimi ciągotami scenariusza oraz dość nieporadnej realizacji i gry wykonawców - amatorów film zachwycał pięknymi kadrami, ujawniając fotogeniczność śniegu, piękno polskiego krajobrazu i folkloru. Dając wyraz swej fascynacji tatrzańską przyrodą i umiłowaniu gór, reżyser zawarł w "Białym śladzie" element bardzo osobisty, tak rzadko spotykany w naszej międzywojennej kinematografii.

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj