Marian Wyrzykowski

 

zwiń

• 1904. 07. 15
  Data urodzenia

  Chotomów k. Warszawy
• 1926. 09. 26
  Debiut teatralny

  jako Kozak ("Sen Srebrny Salomei") w T. Narodowym w Warszawie.
• 1964
  Nagroda

  II Nagroda za rolę Barona w "Na dnie" w Teatrze Narodowym w Warszawie na III Festiwalu Sztuk Rosyjskich i Radzieckich w Katowicach
• 1967
  Odznaczenie

  Złota Odznaka za zasługi dla Warszawy
• 1967
  Odznaczenie

  Odznaka "Zasłużony Działacz Kultury"
• 1970. 04. 23
  Data śmierci

  Warszawa; pochowany w Alei Zasłużonych na Starych Powązkach (grób 64)

• 1904. 07. 15
  Data urodzenia

  Chotomów k. Warszawy
• 1970. 04. 23
  Data śmierci

  Warszawa; pochowany w Alei Zasłużonych na Starych Powązkach (grób 64)

Aktor. W 1915 r. zaczął uczęszczać do Gimnazjum im. Zamojskiego w Warszawie, jednak z powodu wysokich kosztów nauki po 4 klasach przeniósł się we wrześniu 1919 r. do Seminarium Nauczycielskiego w Ursynowie. Ukończył je w 1923 r. i zaczął pracować jako nauczyciel szkoły powszechnej w Konstancinie, dojeżdżając jednocześnie na wykłady Wolnej Wszechnicy przy Uniwersytecie Warszawskim. Tam zetknął się z J. Kotarbińskim i za jego namową podjął studia aktorskie na Oddziale Dramatycznym przy Konserwatorium Muzycznym w Warszawie. Zwrócił na siebie uwagę już na opisie adeptów szkoły w 1926 r. Został zaangażowany do Teatru Narodowego. Grał także w stołecznym Teatrze Letnim i Nowym. W 1929 r. z grupą Aleksandra Zelwerowicza wyjechał do Wilna. Zdobył tam od razu znaczącą pozycję. Po powrocie do Warszawy rozpoczął tułaczkę po różnych scenach stolicy, bywał bez pracy. Na jubileuszu Karola Adwentowicza w Teatrze Wielkim (1934 r.) grał rolę tytułową w przedstawieniu "Mazepy", przygotowanym dla Teatru Kameralnego. Pomogło mu to przełamać kryzys aktorski. Zaangażowany na sceny TKKT, występował w l. 1934-39 często i z powodzeniem. Szczególnie owocna okazała się współpraca z Leonem Schillerem, rozpoczęta w Teatrze Ateneum. Największy sukces przyniosła mu rola Kordiana. W 1933 r. rozpoczął studia na Wydziale Reżyserii PIST-u. Występował jako aktor w warsztatach reżyserskich kolegów. Brał udział w kampanii wrześniowej; po powrocie z wojska, w 1939 r. zorganizował i krótko kierował spółdzielnią pracy w gmachu Teatru Polskiego, zlikwidowaną przez Niemców, od 1941 r. był kelnerem w kawiarni "U aktorek". Jednocześnie był czynny w konspiracyjnych wieczorach poetyckich i teatralnych. W Powstaniu Warszawskim jako żołnierz (pseud. "Żuk") walczył w rejonie ulic Królewskiej i Marszałkowskiej, m. in. o gmach "Pasty". Przeszedł przez obóz w Pruszkowie, później zamieszkał w Podkowie Leśnej i podjął pracę barmana. W 1945 r. został zaangażowany do Teatru Polskiego, gdzie grał i reżyserował do końca życia, z wyjątkiem trzech sezonów przepracowanych w Teatrze Narodowym (1962-1965). Współpracował z Polskim Radiem, znakomity recytator, brał udział w wielu wieczorach poetyckich. Występował także w Teatrze TV.

Ojciec aktora Juliusza Wyrzykowskiego.

Filmografia

chronologicznie ↓  ↑  | wg rodzajów | wg funkcji | zwiń