SI JE T'OUBLIE, SARAJEVO . . .

• Tytuł polski: JAK ZAPOMNIEĆ O SARAJEWIE

• Film fabularny
• Produkcja:
  Francja
• Rok produkcji:
  1996
• Język:
  francuski
• Barwny, 100 min

Zrealizowane w paradokumentalnej konwencji i dedykowane mieszkańcom Sarajewa dzieło Arnaud Selignaca, uhonorowane w 1997 r. nagrodą dla najlepszego filmu telewizyjnego na międzynarodowym festiwalu programów telewizyjnych w Barcelonie. Poprzez losy grupki Francuzów, którzy w 1993 r. trafili do ogarniętej wojną domową Bośni, autorzy filmu ukazują dramat walczącego narodu, okrucieństwo i bezsens wojny, a także bezradność międzynarodowych sił pokojowych wobec narosłej przez lata wzajemnej nienawiści ludów bałkańskich. W 1997 r. Sophie, młoda pracownica francuskiego MSZ, spotyka przypadkowo na ulicy Freda, byłego żołnierza sił pokojowych ONZ, którego poznała cztery lata wcześniej w Bośni. Fred żyje jak kloszard, zobojętniały, wypalony wewnętrznie. Sophie zabiera go do swego mieszkania, chce się nim zaopiekować, ale Fred odrzuca jej pomoc, usiłuje popełnić samobójstwo. Pod jego wpływem w Sophie odżywają dawne, bolesne wspomnienia, które tak bardzo chciała wyrzucić z pamięci. W 1993 r., wkrótce po rozpoczęciu pracy w ministerstwie, Sophie zostaje wysłana z kilkudniową misją do rozdartego wojną Sarajewa, gdzie ma się zorientować, jakiego rodzaju pomoc humanitarna jest najbardziej potrzebna walczącym i sporządzić dokładne listy "zamówień". W Sarajewie trafia pod opiekę jednego z oficerów, Michela Mercier, i jego kierowcy, Freda. Dopiero tam naiwna i niedoświadczona kobieta uświadamia sobie całą grozę bałkańskiego konfliktu i przekonuje się, że jej dyplomatyczny immunitet nie stanowi żadnej ochrony. Wśród licznych obiektów w mieście, w których Sophie przeprowadza inspekcję, jest także szpital miejski. Pracuje tam Samir, lekarz oddany całym sercem swym pacjentom, ale bezradny wobec ciągłego braku leków, środków opatrunkowych, podstawowego sprzętu medycznego. Podziw Sophie dla jego poświęcenia zamienia się z czasem w głęboką i odwzajemnioną miłość. Zbombardowane, na wpół zawalone gruzem sale szpitalne, a zwłaszcza oddział dziecięcy, budzą przerażenie młodej wysłanniczki, która postanawia zorganizować ewakuację małych pacjentów do Francji. Ale okazuje się to znacznie trudniejsze niż myślała. Mimo sprzeciwu swych przełożonych Sophie decyduje się pozostać w Sarajewie do czasu uzyskania potrzebnych zezwoleń. Tymczasem Fred zakochuje się w młodej Muzułmance Leili. Dziewczyna dobrze mówi po francusku, zostaje więc tłumaczką Sophie podczas jej negocjacji z przywódcą sił bośniackich w mieście, Mustafą. Bez jego zgody nie uda się wywieźć dzieci za granicę. Mustafa przystaje na prośbę Sophie pod warunkiem, że w zamian francuska dyplomatka doprowadzi do wydalenia z serbskiej części miasta niejakiego Dragana Kosicia, serbskiego muzyka, oskarżonego o zamordowanie młodego muzułmanina, przyjaciela Mustafy. Dragan jest narzeczonym Leili, dziewczyna nie widziała go od roku. Z narażeniem życia Fred dostarcza mu list od Leili. Wzruszona jego poświęceniem dziewczyna spędza z nim noc. Negocjacje w sprawie ewakuacji dzieci przenoszą się do części Sarajewa zajętej przez Serbów. Sophie rozmawia tam z pułkownikiem Zinoviciem, który również stawia swoje warunki. Zamierza się wkrótce ożenić i chce, aby na ślubie była jego matka, przebywająca po bośniackiej stronie. W oznaczonym dniu Sophie wymienia staruszkę na Dragana. Zaopatrzony w fałszywe papiery Kosić ucieka za granicę. Leila decyduje się zostać z Fredem, którego pokochała. Ale okrutny los nie pozwoli im być razem. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj