DANCE OF THE VAMPIRES

• Tytuł alternatywny: THE FEARLESS VAMPIRE KILLERS, OR PARDON ME BUT YOUR TEETH ARE IN MY NECK
• Tytuł polski: NIEUSTRASZENI ZABÓJCY WAMPIRÓW
• Tytuł polski: BAL WAMPIRÓW

• Film fabularny
• Produkcja:
  Wielka Brytania, USA
• Rok produkcji:
  1967
• Gatunek:
  Komedia, Horror
• Barwny,

"Bal wampirów", bo taki był pierwotny tytuł jego filmu i pod takim wyświetlano go w Wielkiej Brytanii i we Francji, miał początkowo 118 min. Producent Martin Ransohoff zmusił Polańskiego do przygotowania na amerykański rynek krótszej wersji, liczącej najpierw 107, a ostatecznie 90 min, oraz do zmiany tytułu na "Nieustraszonych zabójców wampirów". Reżyser tak ocenił te zabiegi: "To, co zrobiłem, było zabawną opowieścią o duchach. To, co pozostało, jest już tylko spreparowaną w Hollywood transylwańską bajeczką". Niezadowolony ze zmian Polański miał podobno domagać się nawet wycofania swego nazwiska z amerykańskiej czołówki. Krytycy i publiczność znacznie łagodniej i życzliwiej podeszli do jego dzieła. Z uznaniem podkreślali, że Polański zrobił film trzymający się kanonów horroru jako gatunku, a jednocześnie sparodiował z dużą inwencją i poczuciem humoru tradycyjne mity. Potrafił równomiernie dozować grozę i śmiech. Bardzo spodobał się też jako aktor grający jedną z głównych ról - Alfreda. Wiele ciepłych słów zebrała zresztą cała ekipa aktorska (w tym Sharon Tate jako Sarah), chwalono ponadto piękne zdjęcia (plenery kręcono we włoskich Dolomitach) oraz muzykę Krzysztofa Komedy. Przeniknięta dreszczykiem grozy zabawa zaczyna się już od napisów czołowych filmu. Lew z emblematu wytwórni MGM zamienia się w szkaradnego wampira, krople krwi spływają z nazwisk wykonawców, tworząc usteczka w kształcie serca przy nazwisku Sharon Tate i przekształcając się w końcu w strasznego nietoperza. Wreszcie poznajemy śmiałków, którzy postanawiają się zmierzyć z nieczystymi siłami. Oto bowiem w mroźną, zimową noc profesor Abronsius i jego młody asystent Alfred, zaopatrzeni w pudło krucyfiksów i trochę rzeczy osobistych, przybywają do położonej w sercu Karpat Transylwanii, by zniszczyć prastary ród wampirów rezydujący gdzieś w okolicy. Zatrzymują się w przydrożnej karczmie. Mocno wystraszeni mieszkańcy pobliskiej wioski nie kwapią się z pomocą, ale wiszące na każdym domu krzyże i wianuszki czosnku oraz wznoszące się nad wioską ponure baszty zamku hrabiego von Krolocka utwierdzają profesora w przekonaniu, że dobrze trafili. Pewnej nocy krwiożerczy wampir porywa córkę karczmarza Shagala, Sarah, w której Alfred zdążył się już zakochać. Usiłując ją ratować, karczmarz sam pada ofiarą wampirzego głodu krwi. Podążając jego śladem Abronsius i Alfred docierają do zamku hrabiego. Jak przystało na siedzibę księcia nocy, budowla pełna jest pułapek, pajęczyn i skrzypiących drzwi. Pełno tam też wampirów, które w dzień śpią w grobowcach lub zwykłych trumnach (zależnie od pozycji zajmowanej w wewnętrznej hierarchii). Profesor i jego asystent odnajdują Sarah, ale uwolnienie jej okazuje się trudniejsze niż przypuszczali. Alfred nie ma odwagi przebijać kołkiem serc wampirów, a w dodatku staje się obiektem pożądania hrabiowskiego syna, Herberta, wampira-homoseksualisty. W zamku trwają tymczasem przygotowania do wielkiego balu, którego główną atrakcją ma być Sarah - smakowity kąsek szykowany specjalnie dla gości. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj