BAJLAND

• Film fabularny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  2000
• Premiera:
  2000. 11. 24
• Barwny (negatyw: Kodak), Dźwięk: Dolby Stereo SR. 2230 m, 78 min
  
  Okres zdjęciowy: 3 - 7 września, 12 listopada - 18 grudnia 1999. Zakończenie produkcji: 31 maja 2000.
  Lokacje: Łódź (ul. Piotrkowska, Moniuszki, dworzec Łódź Kaliska, hipermarket Geant-Widzew, Wojewódzki Specjalistyczny Szpital im. Pirogowa przy ul. Wólczańskiej 191 - 195), Warszawa (Dworzec Centralny, budynki TVP).

Powstaniu tego filmu towarzyszyła atmosfera sensacji. Jego twórca, Henryk Dederko, autor osławionego, ale - z powodu sądowego zakazu - nierozpowszechnianego filmu dokumentalnego o korporacji Amway, postanowił nakręcić film fabularny o kandydacie na prezydenta, a jego premiera miała się odbyć tuż przed prawdziwymi wyborami prezydenckimi. Ewentualny kolejny proces już Dederki nie przerażał.
"Bajland" to zjadliwy pamflet na świat polityki i polityków, ale również na tych, dzięki którym nawet "inteligentne inaczej" miernoty lub cwani aferzyści mogą robić kariery - na wyborców, czyli nas wszystkich. Jednocześnie demaskuje mechanizmy, które rządzą w owym świecie.

Miasto oklejone jest plakatami z wizerunkiem kandydatów na prezydenta. Po ulicach jeżdżą mobile. W telewizji non- stop pokazywane są twarze kolejnych kandydatów. Ludzie poddają się nastrojowi politycznej gry. W telewizyjnym studiu wyborczym przygotowywana jest prezentacja kandydatów na prezydenta. Jeden z nich, Jan Rydel, na "dzień dobry" popada w konflikt z telewizyjnymi realizatorami - nie podoba mu się krzesło, na którym ma usiąść. Kiedy wreszcie dostaje zwykłe krzesło siada do kamer tyłem i w ten sposób rozmawia z widzami. Na zalecenie Państwowej Komisji Wyborczej Rydel musi udać się na rozmowę z psychiatrą. Rozmowa ma bardzo przyjacielski charakter: najpierw lekarz dostaje czek wystawiony na odpowiednią kwotę, potem już tylko odpowiednio interpretuje odpowiedzi Rydla. Przykład? - proszę bardzo! Psychiatra pyta się kandydata: "Czy słyszy Pan jakieś głosy?" Odpowiedź: Słyszę czasami coś takiego: Janku, nie bądź świnią". Interpretacja Psychiatry: "wrażliwy na sprawy społeczne". Po kolejnych prezentacjach w studio wyborczym dochodzi wreszcie do konferencji prasowej z kandydatem. Rydel jawnie kpi sobie z tego całego "przedsięwzięcia": bez skrępowania pije alkohol i drwi zarówno z kontrkandydatów, jak i z dziennikarzy. Wkrótce Rydel dowiaduje się od zaprzyjaźnionego lekarza, że stan jego zdrowia jest coraz gorszy. Zostało mu mało czasu. Szofer Ignacy wiezie go zza miasto. Podczas spaceru - dosłownie w jednej chwili - Rydlowi siwieją włosy...
W specjalnym oświadczeniu Rydel wycofuje się z kampanii prezydenckiej, tłumacząc, że jest rozczarowany nauką, kulturą, etc. Postanawia jednak rozdać mieszkania, wybudowane specjalnie na potrzeby kampanii prezydenckiej. Natychmiast tworzy się komitet kolejkowy. Rydel musi jednak ustalić kryterium, według którego będzie "oddawał, co ukradzione". Okazuje się, że nie jest to takie proste, bo "czy przyjąć jednolite kryterium, czy różne na różne dni?"
W końcu gosposia Jasnorzewska ogłasza, że Kandydat da mieszkania tym, którzy potrafią właściwie uzasadnić potrzebę ich posiadania. Rozpoczynają się przesłuchania. W kolejce, z numerem 199 zapisany jest bezrobotny plastyk, Józef Horoszko, który wraz z żoną i innym artystą, Szagalem zostają wyrzuceni z domu.
Rydel jest rozczarowany opowieściami - a właściwie ich brakiem. Ludzie nie mają nic ciekawego do powiedzenia! Horoszko ma jednak szansę - opuścił nudną inwokację! Z czasem Horoszko zdobywa sympatię Rydla, który czyni go swoim asystentem. Czując, że zbliża się koniec Rydel zapisuje wszystko Józefowi i jego żonie. Horoszko dziedziczy jednak nie tylko majątek Rydla... (Na podstawie materiałów dystrybutora)

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Varia

pokaż

Nagrody

schowaj

• 1998
  Nagroda "Hartley-Merrill Award"-za scenariusz
  II nagroda
  Henryk Dederko
• 2001
  Lubomierz (Ogólnopolski Festiwal Filmów Komediowych)-Srebrny Granat