ZERWANE CUMY

• Film fabularny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  1979
• Premiera:
  1979. 09. 11
• Gatunek:
  Film psychologiczny
• Barwny, 2402 m, 80 min
  
  Lokacje: Gdańsk (latarnia w Nowym Porcie, dworzec autobusowy, prom Nowy Port - Wisłoujście), stacja kolejowa Kruklanki w powiecie giżyckim, Algier.

Bosman Ignacy Krzemiński po przejściu na emeryturę wraca do rodzinnej wsi Białka na Suwalszczyźnie. Wyjechał przed 40 laty otrzymawszy powołanie do służby wojskowej w pułku ułanów mazowieckich. Później zaciągnął się do marynarki rezygnując z powrotu na ojcowiznę, gdzie z kilku morgów utrzymać trzeba było sześcioro dzieci. Wyjazd Ignacego oznaczał zerwanie z ukochaną dziewczyną pochodzącą z tej samej wsi. Wspomnienia młodzieńczej miłości ogarniają go już w drodze ze stacji, przy pierwszym spojrzeniu na rodzinne pola. Ignacy jest człowiekiem samotnym, kobiety poślubionej w niecodziennych okolicznościach w Anglii nie udało mu się odszukać po latach zawieruchy wojennej. Wybuch wojny zastał go na polskim statku zakotwiczonym w Abidżanie, tak więc lata okupacji spędził na Zachodzie pływając na okrętach alianckich, m.in, w konwojach do Murmańska.
Wraca do brata, do obszernego domu wybudowanego według jego wskazówek i za jego pieniądze. Podczas powitania, poorana bruzdami twarz brata, schorowanego i zmęczonego pracą na roli obok osmaganej wiatrami, radosnej lgnąca, zdaje się świadczyć jednoznacznie, któremu z nich powiodło się w życiu. Pierwsze dni wypełnia wspominanie zdarzeń rodzinnych, oglądanie gospodarstwa, które obejmuje teraz 20 ha, spacery po wsi i rozpoznawanie dawnych kolegów. Okazuje się, że jego młodzieńcza miłość, Maryśka, ma czwórkę dorosłych dzieci i niedawno owdowiała. Ignac szuka z nią kontaktu, ale Maryśka ma własne życie, w którym nie chce niczego zmieniać, a żal za porzucenie i lata czekania jeszcze w niej nie wygasł.
Krzemiński zostaje zaproszony na uroczystość zorganizowaną przez miejscowe, bardzo liczne koło ZBOWiD, ale wśród tych ludzi połączonych wspomnieniami czuje się obco. Zazdrości kolegom, że mieli możność bezpośredniej walki z wrogiem, a oni snują domysły na temat wysokości jego emerytury.
Dni zaczynają się dłużyć. Kolorowe pocztówki z pozdrowieniami, przysyłane z portów rozsianych po całym świecie, przypominają mu jego niedawne włóczęgi, ciekawe, pełne niespodzianek życie. Bezsenne noce spędza Ignac na słuchaniu nocnych audycji "Dla tych co na morzu", nie umie wypełnić dnia sensowną pracą. Upiera się przy malowaniu siewnika przeznaczonego na złom, bo czynność ta przypomina mu malowanie statku. Tęsknota za morzem staje się coraz dotkliwsza. Z rodziny brata najbliższa jest mu córka Adama, Jadźka, studiująca w Gdańsku. Tylko z nią rozmawia Ignac o swoich sprawach, ona ośmieli się powiedzieć mu wprost - "nie jest stryj tutaj szczęśliwy". Wygodny, niemal luksusowo urządzony dom, nie okazał się tym portem macierzystym, do którego dążył przez długie lata marynarskiej służby. Pewnej nocy, nie mogąc się oprzeć gwałtownej potrzebie zobaczenia morza, ukradkiem pakuje swój marynarski worek i opuszcza dom.
Kiedy autobus dociera do przystanku końcowego w Gdańsku okazuje się, że jeden z pasażerów nie wysiadł. Kierowca stwierdza, że Ignac nie żyje.

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Varia

pokaż

Nagrody

schowaj

• 1979
  Gdańsk (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych)-Bałtycka Perła (nagroda zakładów pracy Wybrzeża)
  Sylwester Szyszko