SPIS CUDZOŁOŻNIC

• Film fabularny - telewizyjny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  1994
• Premiera:
  1995. 01. 09
• Gatunek:
  Komedia
• Barwny, 64 min
  
  Lokacje: Kraków (Rynek Główny, ulica Grodzka, Aleja Trzech Wieszczów).

"Nigdy nie dano mi szansy zagrania inteligenta, którym się czułem. Chciałem opowiedzieć, może po raz ostatni w moim filmowym życiu, o bohaterze swojego pokolenia, przekazać to wszystko, czym się zaraziłem w filmach Kieślowskiego w latach siedemdziesiątych i co potem, z różnymi odcieniami, od ostro komediowego do dramatycznego, próbowałem przedstawiać. To był los polskiego outsidera, którym rodzimy inteligent często bywał. Tak się cudownie złożyło, że Witold Adamek podsunął mi powieść Jerzego Pilcha. Nie zastanawiałem się, czy "Spis cudzołożnic" to dobra książka czy zła. Napisano w niej o mnie, o moich rozterkach, kompleksach, "moich" kobietach... Bohater "Spisu cudzołożnic" nie jest cyniczny, może trochę z drugiej linii, jakby zapomniany, jak ludzie mojego pokolenia" - mówił o genezie swego reżysersko-scenariuszowego debiutu Jerzy Stuhr. Krytyka szybko uznała kinową wersję prozy Pilcha za "bilans postaw bohaterów kina moralnego niepokoju". Dostrzegając ułomności autorskiego filmu Stuhra, zwrócono też uwagę na specyficzną poetykę dzieła, bliską dokonaniom twórców tej miary, co Nanni Moretti czy Jim Jarmusch. Znanemu aktorowi udało się w przewrotny i groteskowy sposób ukazać stan świadomości polskiego inteligenta lat dziewięćdziesiątych. Inteligenta, dla którego pokoleniowymi wydarzeniami były wypadki marcowe w 1968 roku; któremu PRL kojarzy nie tylko z kartkami i czołgami na ulicach, lecz także z normalnym życiem, studiami, młodzieńczymi flirtami. Idąc śladami Gombrowicza i Mrożka Stuhr dowodzi, że polskie doświadczenie wciąż pozostaje "nieprzekładalne" na obcy grunt językowy i kulturowy. Zniknięcie "żelaznej kurtyny" nie było równoznaczne z utratą skazy prowincjonalności. Wzruszający, nostalgiczny, czasem bardzo osobisty utwór Stuhra nie każdy zrozumie i zaakceptuje. Warto jednak zamyślić się nad perypetiami głównego bohatera i losów jego pokolenia - "ostatniego, które nie wstydziło się uczuć".
Gustaw pracuje naukowo na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jest polonistą. Pewnego razu otrzymuje od dziekana zadanie oprowadzenia po Krakowie szwedzkiego humanisty. Ku zdziwieniu Gustawa, przybysza nie interesują miejscowe zabytki. Chętnie natomiast zabawiłby się w damskim towarzystwie. Prawidłom gościnności musi się stać zadość. Polski humanista postanawia za wszelką cenę spełnić życzenie Szweda. Nerwowo wertuje swój wiekowy notatnik w poszukiwaniu dziewczyn, z którymi kiedyś...sam... Czas jednak zrobił swoje, a te niegdyś piękne i chętne w niczym nie przypominają siebie sprzed lat.

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj

Varia

pokaż

Nagrody

schowaj

• 1994
  Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych)-Nagroda Specjalna Jury
• 1994
  Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych)-Nagroda za rolę kobiecą
  Stanisława Celińska
• 1994
  Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych)-Nagroda za dialogi
  Jerzy Pilch
  Jerzy Stuhr
• 1994
  Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych)-Złote Jabłko (nagroda Stowarzyszenia Kobiet Filmu i Telewizji)