OMAR. HOW NOT TO BE DIFFERENT

• Tytuł polski: OMAR. JAK NIE BYĆ INNYM

• Film dokumentalny
• Produkcja:
  Polska, Katar
• Rok produkcji:
  2020
• Barwny, 52 min

W małej miejscowości Sokółka, w odległym zakątku katolickiej Polski, jednego z najbardziej mono-etnicznych krajów świata, mieszka 18 letni Omar. Jak każdy nastolatek, lubi słuchać hiphopu i spędzać czas ze swoją dziewczyną i kumplami. Jest jednak coś, co go od nich różni – religia, pochodzenie i wygląd.
„Omar. Jak nie być innym” to dokument o wkraczaniu młodego polskiego Tatara w dorosłość, o jego życiu w napięciu pomiędzy rodziną, rówieśnikami a społecznością religijną, a przede wszystkim między muzułmańską matką i katolicką dziewczyną.
Spotykamy Omara w kluczowym momencie życia, kiedy zadaje sobie pytanie, jak być jednocześnie Tatarem, Muzułmaninem i Polakiem. Jak pozostać częścią swojej społeczności i kultury, podejmując najważniejsze w tym wieku decyzje – czy uczyć się dalej? Zostać w Sokółce, czy wyjechać, może nawet z Polski? Gdzie szukać pracy? Czy poświęcić się pasjom? Omar łączy w sobie swojskość i inność. Daje się w nim odczuć uważność i spokój, większe niż u przeciętnego nastolatka, ale jednocześnie jest on pełen pasji, ma wiele zainteresowań i na różne sposoby angażuje się w życie społeczności. Bierze udział w charytatywnej gali bokserskiej, reprezentuje młodzieżową radę miejską, na obchodach Dnia Niepodległości, ale lubi też po prostu posłuchać muzyki czy pójść na imprezę z kolegami. Ma bliskich przyjaciół, ale też bardzo wyraźne własne życie, poczucie odrębności, którego częścią jest tatarskość.
Poczucie rozdarcia potęguje nowy związek z dziewczyną, która pochodzi z tradycyjnego polskiego domu. To sytuacja trudna do zaakceptowania przez rodziców Omara, którego dziadek i pradziadek byli Imamami. Rodzina zajmuje bardzo istotne miejsce w życiu Omara, ale ten pierwszy, poważny związek jest dla niego bardzo istotny i marzenia rodziców, o tatarskiej synowej, która pomoże kultywować stare tradycje, powoli odchodzą w dal.
„Być Tatarem, dla mnie oznacza być tym, kim naprawdę jestem” - mówi Omar. Jesteśmy z nim w domu, w meczecie, w szkole, jak dostaje pierwszą pracę, kiedy jest z rodziną i przyjaciółmi, którzy znaleźli własne sposoby na zachowanie tatarskiej tożsamości. A jak Omar postrzega te wybory? Którą ścieżkę sam wybierze?
Podlasie, głównie Białystok i Sokółka, ale też Kruszyniany i Bohoniki, małe wioski na wschodzie Polski, są od wieków domem dla jednej z najmniejszych mniejszości muzułmańskich w Europie. Omar wraz z rodziną należą do niespełna 2000 potomków rodzin tatarskich, którzy dostali ziemię w tych okolicach w XVII wieku w zamian za służbę wojskową u boku Jana III Sobieskiego. Poprzez wybory młodego Tatara u progu dorosłości podpatrujemy zmagania o przetrwanie małej, tradycyjnej społeczności, która robi co może aby za kilka, lub kilkadziesiąt lat nie zostać jedynie wspomnieniem na zdjęciach z rodzinnych albumów i białoczarnej taśmie kroniki filmowej. Współczesność jest pełna niepokojących trendów: spadającej liczebności tej grupy etnicznej, mieszanych małżeństw, migracji zarobkowej oraz zmieniających się nastrojów społecznych.

Zwiastun

pokaż

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj