JA, KRZYSZTOF

• Film fabularny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  2016
• Gatunek:
  Film eksperymentalny
• Barwny + czarno-biały, 64 min

Miejscem teatru jest przestrzeń MOCAK-u. Sala ekspozycyjna reprezentuje w tym projekcie wszystkie instytucje penitencjarne, w których za domniemane przestępstwo szerzenia pornografii przetrzymywany był Krzysztof Niemczyk (dowodem w sprawie była seria nagich autoportretów, znaleziona podczas jednej z regularnych rewizji jego mieszkania). W zamknięciu, nazywanym przez Niemczyka „dławiącym snem”, wraca do niego zniekształcona pamięć o życiu sprzed uwięzienia. Z fragmentów wspomnień zapisanych w jego dzienniku stworzono dwie sceny, rozpisane na wideoinstalację. Powstały w ten sposób kalejdoskop obrazów jest impresją na temat zapisów pamięci, których nie da się usunąć. Materiałem są tu również wspomnienia Moniki Niemczyk, która wciela się w rolę swojego brata. "Ja, Krzysztof", bardziej niż projektem dokumentalnym, jest próbą przyjrzenia się zalegającym w ludzkim umyśle obrazom, które nie dają o sobie zapomnieć, ulegają zniekształceniu pod wpływem samych zawartychw nich faktów, z którymi nie można się pogodzić. Właśnie te zniekształcenia wydają się ciekawe, ponieważ są bardziej realne niż utracone zdarzenie – nie można ich wykluczyć ani obejść. Wejście Moniki Niemczyk w rolę Krzysztofa jest najważniejszym z nich. Ale już w samej warstwie fabularnej uruchomione zostają siły, takie jak niezaspokojone pożądanie albo poczucie winy, które naruszają kruchą powierzchnię faktów.
Materiałem uzupełniającym przestrzeń pamięci są sfotografowane powtórnie kadry klasycznych filmów włoskich, jakby przypadkiem wywołane w procesie przypominania, „zaśmiecające” wspomnienie aktorki o bracie.

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Varia

pokaż