SŁOŃCE, TO SŁOŃCE MNIE OŚLEPIŁO

• Film fabularny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  2016
• Premiera:
  2016. 10. 21
• Barwny, 74 min

Bohater to człowiek dobrze wytresowany przez własny lęk, który podąża za nim krok w krok.
Cień-Prześladowca narzuca rytm, rygor małej stabilizacji. Uciec się nie da. Trzeba żyć na obrzeżach rzeczywistości. Na skraju sceny, tam gdzie kończy się scenografia.
Ale to nie samotność ożywia lęk, to raczej konieczność codziennego odnajdywania się w rzeczywistości, konieczność wyboru, konieczność odgrywania ról.
Meursault, bohater „Obcego” Camus przez przypadek wkracza w historie, którą uznał za skończoną, która nie miała dla niego znaczenia. I strzela- do człowieka, w leżące martwe ciało, w pustkę. Oślepiony słońcem.
W filmie moment zabójstwa zostaje na chwilę odroczony wizją życia w odpowiedzialności za innego człowieka. Bohater filmu stojąc nad obcym musi wybrać. W tej chwili świat zbyt mocno zaczyna do niego docierać, los obcego to ciężar a bezradność bohatera jest przytłaczająca i pod nią się ugina. Żeby pozbyć się lęku, przymusu, odpowiedzialności musi dokonać brutalnego aktu. Oślepiony słońcem. Zło przynosi ulgę. Obcy znika – lęk znika. Ale tylko na chwilę.
Co oznacza więc spotkanie z obcym – zarówno w wymiarze jednostkowym, dla głównego bohatera filmu, człowieka nie angażującego się w rzeczywistość, jak również w szerszym wymiarze społecznym, szczególnie w takich krajach jak Polska – ksenofobicznych, odrzucających ciężar odpowiedzialności? Kto czeka na wciąż przybywających?

Zwiastun

pokaż

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj

Varia

pokaż

Nagrody

schowaj

• 2017
  Nagroda im. Krzysztofa Krauzego (przyznana przez Gildia Reżyserów Polskich)-Nominacja
  Anna Sasnal
  Wilhelm Sasnal

SŁOŃCE, TO SŁOŃCE MNIE OŚLEPIŁO w internecie

• Oficjalna strona filmu