PIERŚCIONEK Z ORŁEM W KORONIE

• Film fabularny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  1992
• Premiera:
  1993. 02. 15
• Gatunek:
  Film wojenny
• Barwny (negatyw: Kodak), 104 min
  
  Lokacje: Drohiczyn, Warszawa (ul. Łucka), Mińsk Mazowiecki (kościół Narodzenia Najświętszej Marii Panny przy ul. Kościelnej 1).

W pierwszej połowie lat sześćdziesiątych Aleksander Ścibor-Rylski napisał książkę pod tytułem "Pierścionek z końskiego włosia". Nie wydał jej jednak z powodów cenzuralnych. Po latach do rzekomo zaginionego maszynopisu dotarł Tadeusz Drewnowski i wkrótce powieść pojawiła się na księgarskich półkach. Utworem zainteresował się Andrzej Wajda i zrobił na jego podstawie film. Film niezmiernie ważny w jego artystycznej biografii, ponieważ - zgodnie ze słowami reżysera - stanowiący pożegnanie ze "szkołą polską", nurtem rodzimej kinematografii, którego Wajda był współtwórcą ("Kanał", "Popiół i diament"). Jest nawet w "Pierścionku z orłem w koronie" scena, będąca swoistą parafrazą słynnego fragmentu "Popiołu i diamentu", kiedy Maciek Chełmicki zapala alkohol w kieliszkach na pamiątkę po zmarłych kolegach. W "Pierścionku..." jednak ma ona nieco inną wymowę. Odmienne też - wbrew Ściborowemu oryginałowi - jest zakończenie, zmienione zresztą pod wpływem m.in. reakcji publiczności na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, gdzie odbył się pierwszy pokaz utworu Wajdy. Reżyserowi udało się zaprosić do współpracy wielu znakomitych aktorów, którzy nie zawiedli mistrza i dali popis swych umiejętności. Spore wrażenie na krytykach zrobiły też początkowe wstrząsające sekwencje filmu, poświęcone dogorywającemu powstaniu warszawskiemu.
Rok 1944. Październik Ostatnie dni Powstania Warszawskiego. Podchorąży Marcin z resztką swojego plutonu wycofuje się z ruin bronionego domu. Zostaje ranny. W czasie kapitulacji jego dziewczyna, Wiśka, trafia do jednego z przejściowych obozów dla ludności cywilnej. Zostają rozdzieleni. W niemieckim szpitalu pod Warszawą opiekuje się Marcinem Janina, sanitariuszka jego oddziału. Przełożony Marcina, major Steinert, nawiązuje z nim kontakt i proponuje walkę z nowym, sowieckim okupantem. Marcin wraca do zdrowia w domu pani Choińskiej, dokąd przewiozła go Janina. Obojgu udaje się odszukać leczących się w szpitalach żołnierzy z powstańczego plutonu. Marcin czuje się za nich odpowiedzialny. Wierząc w kompromis i możliwość porozumienia z nowym reżimem postanawia nawiązać kontakt z ludową władzą . . .

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj

Varia

pokaż