SUPERWIZJA

• Film fabularny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  1990
• Premiera:
  1993. 07. 14
• Gatunek:
  Film fantastyczny
• Barwny, 83 min
  
  Lokacje: Gdynia (plaża w Babich Dołach), Warszawa (budynek przy ul. Wspólnej 62, arkady Mostu Poniatowskiego).

Jest wiek XXI - wiek superwizji. To nowe medium działa na wszystkie zmysły, stwarzając odbiorcy całkowitą iluzję rzeczywistości. Wrażenia dostarczane za pośrednictwem superwizji całkowicie się jednak różnią od tego, co przynosi życie codzienne - są przyjemne, łagodnie usypiające, słodkie. Każdy, kto poznał uroki superwizji, nie chce wracać do rzeczywistości. Jest to tym bardziej zrozu­miałe, że prawdziwy świat nie ma nic do zaproponowania - w wieku XXI pięknie jest tylko na ekranie telewizora; miasta leżą w gruzach, ludzie nie chcą i nie potrafią pracować, brakuje żywności. Robert, były narkoman superwizyjnych snów, opuszcza po kilku latach klinikę rehabilitacyjną. Chce wrócić do normalnego życia, ale normalnego życia już nie ma. Wszyscy pogrążeni są w letargu, bierni, zapatrzeni w telewizory. Miasto kontroluje grupa policjantów - agentów służby bezpieczeństwa. Robert pragnie to zmienić, a przynajmniej zrozumieć, dlaczego tak jest, dotrzeć do odpowiedzialnych za obecny stan rzeczy. Odwiedza ostatnie, od lat nieczynne kino, spotyka się z dawną towarzyszką życia, gwiazdą superwizyjnych "klipów", i ze starymi przyjaciółmi, próbuje walczyć z tymi, którzy zawładnęli miastem. W nocnej podróży towarzyszy mu piękna i odważna dziewczyna.
Dwie najbardziej przerażające wizje rzeczywistości, stworzone przez literaturę, zawarte są niewątpliwie w "Roku 1984" George'a Orwella i "Nowym, wspaniałym świecie" Aldousa Huxleya. Autorzy "Superwizji" odwołali się do obrazu przedstawionego w obu dziełach, ale Huxleya jest u Glińskiego z pewnością więcej niż Orwella. Ludzie z jego filmu są bowiem raczej ogłupieni i bezwolni niż zastraszeni. Jak u Huxleya, indoktrynacja jest tak skuteczna, że prawie nikt się nie buntuje, bo prawie nikt nie wie, że oprócz, czy zamiast, tego "nowego, wspaniałego świata" mógłby istnieć jakiś inny. Symbolem tego starego świata pozostaje nieczynne kino, miejsce, do którego ludzie przychodzili z własnej woli, by oglądać prawdziwe filmy.

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Varia

pokaż