SESZELE

• Film fabularny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  1990
• Premiera:
  1991. 04. 08
• Gatunek:
  Film psychologiczny, Film obyczajowy
• Barwny, 94 min
  
  Lokacje: Wrocław (Pasaż Niepolda, ulica Kołłątaja, Gabrieli Zapolskiej, Plac Wolności, Teatr Polski, Opera Wrocławska, kładka dla pieszych Na Niskich Łąkach, Iglica koło Hali Ludowej).

Pełnometrażowy debiut fabularny Bogusława Lindy, jednego z najciekawszych aktorów polskiego kina lat 80. i 90. Na X Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych "Seszele" spotkały się z kontrowersyjnym przyjęciem. Z jednej strony stwierdzono, że "Seszele" - jak zauważył jeden z recenzentów - "są wytworem człowieka ogarniętego paranoicznymi wizjami i o schizofrenicznej osobowości", z drugiej - Linda usłyszał, że zrealizował film "opowiadający się za wrażliwością i szlachetnymi uczuciami przeciwko złu i przemocy". Sam reżyser zaś wyznał, że jego zamierzeniem było nakręcenie bajki o miłości i nienawiści, o uczuciach głęboko ukrytych w każdym człowieku, które sprawiają, że jedni postępują jak anioły, a drudzy jak dzieci szatana.
Bogusław Linda w "Seszelach" ograniczył się do roli reżysera. Na jego prośbę w epizodach wystąpili Tadeusz Łomnicki i Teresa Budzisz-Krzyżanowska. Rolę otrzymał także Grzegorz Ciechowski.

Stefek ma kłopoty nie tylko z milicją, ale również ze światem przestępczym. Rozbił luksusowy wóz jednego z możnych tego świata, a piękna pani Grażyna grozi mu poważnymi konsekwencjami, jeżeli nie zwróci pieniędzy za wyrządzoną szkodę. W ramach ostrzeżenia łamie mu palec.
Chłopak szuka schronienia w zakładzie dla umysłowo chorych, gdzie opowiada pacjentom o Seszelach, egzotycznych wyspach, "ziemi obiecanej". Jeden z kuracjuszy, Dudzio, ucieka z zakładu, pragnąc dotrzeć na Seszele. Stefek pomaga go ująć, ale sam nie chce wracać do szpitala. Szukając schronienia przed milicją, a przede wszystkim przed panią Grażyną, ukrywa się w operze, gdzie jego znajomy, Józek, załatwia mu pracę nocnego portiera.
Stefek szybko przekonuje się, że opera w nocy przemienia się w dom publiczny, a on sam ma w nim pełnić rolę stróża. Nie mając dokąd uciec, musi przystać na ten układ. Swoją dolę, wypłacaną mu przez Józka w dolarach, odkłada na spłatę "długu" wobec pani Grażyny i jej przyjaciela. Zwraca uwagę na baletnicę. Jolkę, która z powodu prostytuowania się szuka zapomnienia w alkoholu. Między nią a siostrą kierownika technicznego, Chulia, trwa ciche współzawodnictwo: Jolka stopniowo traci formę, podczas gdy Laura zaczyna karierę baletnicy.
Pewnego dnia w teatrze pojawia się Dudzio, który uciekł ze szpitala i marzy o Seszelach. Dla Stefka rozpoczynają się kłopoty. Dudzio sprzątając wyrzuca gazetę, w której Stefek trzymał dolary. Obecność wiecznie uśmiechniętego, zakochanego w operze Dudzia denerwuje dyrektora i śpiewaków, co prowadzi do kłótni podczas prób do "Carmen". Dudzio utrudnia również Józkowi prowadzenie jego podejrzanych interesów.
Jolka zostaje ciężko pobita przez Chulia walczącego o solówkę dla siostry. Ale w dniu premiery "Carmen" Laura gdzieś znika i na scenie ostatecznie pojawia się Jolka.
Stefek odnajduje związaną Laurę w piwnicy i zostaje zaatakowany przez "Uśmiechniętego", płatnego mordercę nasłanego przez Grażynę. Gangster ginie z rąk Chulia, który po nieudanej próbie zamordowania Stefka, w ataku szału podpala teatr. Dudzio próbując ratować przyjaciela, spada ze szczytu dekoracji.
Ścigany przez milicję, Stefek porywa karetkę z ciężko rannym Dudziem. Samochód znika w oparach gęstej mgły. "Jakby do nieba pojechali" - brzmi milicyjny meldunek.

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Varia

pokaż