CON AMORE

• Film fabularny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  1976
• Premiera:
  1976. 05. 24
• Gatunek:
  Melodramat
• Barwny, 2915 m, 97 min
  
  Lokacje: Warszawa (Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina przy ul. Okólnik 2, Filharmonia Narodowa przy ul. Jasnej 5, szpital przy ul. Stefana Banacha 1 a, Trasa Łazienkowska, dworzec PKP Warszawa Zachodnia), Żelazowa Wola.

"Con amore" znaczy po włosku "z miłością, pieszczotliwie". Termin ten stosuje się również w języku muzycznym (tłumaczony bywa wtedy zwykle jako "z uczuciem"), w którym oznacza wskazówkę interpretacyjną dla wykonawcy danego utworu. W tytule filmu Jana Batorego włoski frazeologizm zachował oba znaczenia. "Con amore" to bowiem zarówno poruszająca opowieść o miłości i szlachetności uczuć, jak i - starannie ("z uczuciem") wkomponowany w świat filmowych obrazów - koncert chopinowski.
Scenariusz melodramatu napisała Krystyna Berwińska na podstawie własnej powieści, która wówczas jeszcze (1975 r.) czekała na druk.
Młodzi pianiści przygotowują się do konkursu chopinowskiego. Wśród kandydatów są dwaj przyjaciele - Andrzej i Grzegorz oraz Zofia, córka profesora opiekującego się młodymi artystami. Największe szansę mają Andrzej i Grzegorz. Ich rywalizacja poszerza się o jeszcze jedno pole, gdy Andrzej zakochuje się w dziewczynie Grzegorza - Ewie, studentce architektury. Okazuje się, że Ewa jest ciężko chora - podejrzenie nowotworu w głowie - konieczna jest szybka operacja. Dziewczyna jest załamana, nie ma nikogo - prócz Grzegorza - kto mógłby jej pomóc, ale chłopak pochłonięty pracą coraz mniej czasu poświęca ukochanej. Ewa nie mówi mu nic o swej chorobie - nie chce obarczać go sobą, ani przeszkadzać w zdobywaniu kariery. Pomimo łączącego ich uczucia i planów małżeńskich - zrywa z Grzegorzem. W tajemnicy poddaje się operacji.
O tym wszystkim dowiaduje się Andrzej. Nie zostawia jej samej. Troskliwie opiekuje się Ewą w czasie pobytu w szpitalu i po powrocie do domu. Aby zapewnić chorej odpowiednie warunki rekonwalescencji podejmuje pracę zarobkową, grając w nocnym lokalu. To przesądza o jego przygotowaniu do konkursu. Nie zmienia swej decyzji nawet wtedy, gdy profesor, zirytowany brakiem postępów, zrzeka się dalszej opieki nad nim.
Zosia, kochając ciągle Andrzeja, chociaż bez wzajemności - wierzy w jego talent i robi wszystko, aby umożliwić mu jeszcze start w Konkursie. Potajemnie załatwia sanatorium dla swej rywalki, aby tylko odciążyć przemęczonego chłopca. Wszystko na próżno - Ewa wysiada z pociągu i wraca do domu. Andrzej wywozi ją na wieś, do swego rodzinnego domu - ale i to nie zmienia samopoczucia Ewy, nie wierzącej w możliwość wyzdrowienia. Po szoku, jaki przeżyła ratując od samobójstwa nieuleczalnie chorą przybraną siostrę Andrzeja, ona również próbuje odebrać sobie życie. W porę przybywa jednak Andrzej. Ostatnie badania wykazują, że Ewa jest zdrowa. Teraz dopiero dziewczyna przekonuje się, że to nie tylko litość kierowała jej opiekunem.
Zostało już bardzo mało czasu do rozpoczęcia Konkursu. Andrzej usiłuje jeszcze nadrobić zaległości, nie rezygnuje z walki - odpada jednak w eliminacjach. Grzegorz, solidniej przygotowany, zostaje jednym z laureatów. Pragnie znów wrócić do Ewy, lecz ona wybiera Andrzeja.

Krytyka przyjęła film Batorego przychylnie, choć bez entuzjazmu. Podkreślano jego szlachetne przesłanie, będące pochwałą szczerej i oddanej miłości, poświęcenia oraz prymatu wartości moralnych przed materialnymi. Chwalono scenariusz, reżyserię, a zwłaszcza zdjęcia, budujące wspólnie z muzyką niezwykły klimat "Con amore". Najwięcej uznania zdobyły sobie jednak odtwórczynie dwóch głównych ról kobiecych: Małgorzata Snopkiewicz (notabene podówczas studentka III roku... polonistyki) jako Ewa i - stawiająca wtedy pierwsze kroki w zawodzie - Joanna Szczepkowska jako Zosia. Tygodnik "Film" nazwał nawet tę drugą najważniejszą i najciekawszą postacią filmu. Pisał krytyk: "Zosia posiada to, czego nie zawsze dostaje Andrzejowi, Ewie i Grzegorzowi: charakter, wewnętrzną siłę. Jest zdolna do największych poświęceń, a jednocześnie twarda, uparta i konsekwentna. Duża mała kobietka. To jest największe odkrycie "Con amore"". Następna lata pokazały, jak słuszna była to opinia. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Nagrody

schowaj

• 1976
  Gijon (MFF dla Dzieci i Młodzieży)-Grand Prix
  Jan Batory
• 1976
  Koszalin (Koszaliński Festiwal Debiutów Filmowych "Młodzi i Film")-Nagroda za film fabularny
• 1976
  Łagów (Lubuskie Lato Filmowe)-Nagroda Publiczności
  Jan Batory
• 1977
  Złota Kamera (przyznawana przez pismo "Film")
  w kategorii: debiut aktorski; przyznana za rok 1976; nazwa nagrody: Nagroda "Filmu"
  Joanna Szczepkowska