KOBIETA SAMOTNA
- Film fabularny - telewizyjny
- Produkcja:Polska
- Rok produkcji:1981
- Premiera:1987. 09. 30
- Barwny, 92 min
Lokacje: Wrocław (ulica Wita Stwosza, boisko szkolne przy ul. Glinianej, skrzyżowanie ulic Komuny Paryskiej i Mierniczej), stacja kolejowa Bielany Wrocławskie.
Uwaga: Istnieje tzw. integralna wersja filmu. Została ona uzupełniona, w stosunku do poprzednich emisji, o kilka scen usuniętych przedtem przez cenzurę. W ich trakcie na ekranie pojawiają się napisy angielskie - gdyż tylko kopia z wersją angielską zawierała te sceny. Film w tej wersji był po raz pierwszy prezentowany w TV Polonia w kwietniu 1999 r.
Sytuacji kobiety we współczesnym społeczeństwie Agnieszka Holland poświęciła już swoje dwa wcześniejsze filmy telewizyjne. "Niedzielne dzieci" (1976) to historia małżeństwa, które za wszelką cenę pragnie mieć dziecko, oraz młodej dziewczyny - matki, która powoli dojrzewa do macierzyństwa. Bohaterką "Coś za coś" była czterdziestoletnia pracownica naukowa, dla której celem nadrzędnym była kariera. Uśpione dotąd pragnienie macierzyństwa i refleksje nad własnym życiem budzi w niej spotkanie z niedoszłą samobójczynią.
Irena, tytułowa kobieta samotna, jest niemłodą już listonoszką pracującą w jednej z dzielnic Wrocławia. Boryka się z tak wieloma przeciwnościami losu, iż wydaje się, że jest to ciężar nie do udźwignięcia przez jedną osobę - tragiczne warunki mieszkaniowe, nieludzki sąsiad pijak, który chce zająć jej mieszkanie, mordercze dojazdy do pracy i świadomość, że pozostawia w domu na cały dzień małego synka. W pracy sytuacja nie jest wcale lepsza - bezduszny szef i koleżanki, które chcą przejąć jej atrakcyjny rejon doręczycielski. Spadek po ciotce, na który Irena bardzo liczyła, trafia w ręce sąsiadek zmarłej. Ale najgorsza jest samotność, na którą jest skazana jako kobieta wychowująca nieślubne dziecko. W pewnym momencie między nią a kalekim rencistą rodzi się powoli uczucie. Oboje są życiowymi rozbitkami, ofiarami społecznej znieczulicy, rozpaczliwie pragnącymi odrobiny uczucia. Jednak finał tej - jak się wydaje Irenie - miłości, jest tragiczny.
Ekipa
pełna
|
skrócona
|
schowaj
- Reżyseria
- Współpraca reżyserska
- Scenariusz
- Zdjęcia
- Operator kamery
- Współpraca operatorska
- Laboratorium
- Scenografia
- Dekoracja wnętrz
- Rekwizyty
- Atelier
- Kostiumy
- Współpraca kostiumograficznaEwa Berecka
- Muzyka
- Wykonanie muzykiorkiestra kameralna
- Dyrygent
- Konsultacja muzyczna
- Dźwięk
- Współpraca dźwiękowa
- Efekty dźwiękowe
- Montaż
- Współpraca montażowaw napisach określenie funkcji: Asystent montażysty
- Charakteryzacja
- Asystent charakteryzatora
- Kierownictwo produkcji
- Kierownictwo produkcji II
- Współpraca produkcyjna
- Administracja
- Produkcja
- Obsada aktorskaIrena MisiakJacek GrochalaPaweł WitczakBoguś, syn Irenyżona Władkanauczycielkakobieta na zebraniu w szkolesąsiadka ciotkimężczyzna na zebraniu w szkoleciotka IrenyWładek, kuzyn Ireny, ojciec chrzestny Bogusiaszef ochrony w ambasadziegospodyni JackaStefan, naczelnik pocztyksiądzmężczyzna na zebraniu w szkole; w napisach nazwisko: Nankiewiczdyrektor domu dzieckakobieta na zebraniu w szkolekobieta na zebraniutajniak w mieszkaniu Witkowskichodbierająca pocztę; w napisach imię: Janinamąż Ireny, ojciec Bogusiaurzędniczka na poczcieWitkowski, odbierający pocztędróżnik Marolewskisprzedawca syreny; nie występuje w napisachmężczyzna na zebraniu w szkole; nie występuje w napisachtajniak aresztujący Jacka; nie występuje w napisachurzędniczka na poczcie; nie występuje w napisach
Nagrodyschowaj
- 1988Gdańsk - Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych)-Nagroda Specjalna Jury
- 1988Gdańsk - Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych)-Nagroda za rolę kobiecą
- 1988Gdańsk - Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych)-Nagroda za rolę męską
- 1988Nagroda Przewodniczącego Komitetu d/s Radia i Telewizji
także za kreację aktorską w spektaklu teatru tv "Dom kobiet"
