SPOTKANIE W BAJCE

• Film fabularny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  1962
• Premiera:
  1962. 12. 19
• Gatunek:
  Film psychologiczny, Film obyczajowy
• Czarno-biały, 2195 m, 72 min
  
  Lokacje: Sandomierz (Kościół św. Pawła, ul. Lwowska, dworzec kolejowy, huta, ul. Katedralna, Rynek Starego Miasta, bar "Espresso"- filmowa "Bajka", Brama Opatowska, kawiarnia "Kordegarda" przy Rynku 12, restauracja "Baila Club" przy Wybrzeżu Marszałka Piłsudskiego 1),

Za kanwę scenariusza "Spotkania w Bajce" posłużyło słuchowisko radiowe Michała Toneckiego. Na potrzeby filmu autor wspólnie z reżyserem Janem Rybkowskim "powołali do życia" liczne dodatkowe postacie, wzbogacili akcję, zadbali o wyraziste tło, którym stała się społeczność prowincjonalnego miasteczka. Rdzeń fabuły nie uległ jednak zmianie. "Spotkanie w Bajce" opowiada z pozoru banalną historię małżeńskiego trójkąta, która dzięki rewelacyjnym dialogom oraz znakomitej grze aktorów intryguje psychologicznymi niuansami.
Wszystko zaczęło się tuż po wojnie. Mąż Teresy był wówczas lekarzem wojskowym. Do domu zaglądał rzadko, a jeśli już był, to milczał, zamykał się w sobie. Nie chciał opowiadać o swojej pracy, o kontakcie z ludzkim cierpieniem i śmiercią, o makabrycznie okaleczonych ofiarach zmagań wojska z "bandami". Sam musiał to w sobie jakoś poukładać, a dopiero potem, ewentualnie... To "potem" jednak nigdy nie następowało. On znowu odchodził, ona zostawała - samotna i niepotrzebna. Aż pewnego dnia pojawił się Wiktor. Był przystojnym, zawadiackim muzykiem, marzącym o dalekich podróżach i wielkiej przyszłości. Nie potrzebował się specjalnie wysilać, by zawrócić Teresie w głowie. Zostawiła swój pusty, nielubiany dom i rzuciła się w wir przygody. Niestety, szybko zrozumiała, że popełniła błąd. Wróciła do swego rodzinnego miasteczka i zaczęła pracować jako nauczycielka. Minęły lata. Odsłonięcie pomnika bohatera wojennego sprawiło, że wszyscy troje ponownie się spotykają. Wiktor, dziś sławny pianista, ma uświetnić uroczystość koncertem. Doktor przyjechał, ponieważ żołnierz z pomnika to jego dawny dowódca. Teresa zaś po prostu tu mieszka, a poza tym jest wychowawczynią dzieci, biorących udział w okolicznościowej akademii.
Prosty, realistyczny film Rybkowskiego należy do najlepszych w jego obszernym dorobku. Dzięki świetnym zdjęciom Mieczysława Jahody udało się uzyskać subtelny nastrój intymności, towarzyszący spotkaniu trójki bohaterów. Pierwszorzędne role drugoplanowe stanowią idealne tło dla aktorskiej sztuki Aleksandry Śląskiej, Andrzeja Łapickiego i Gustawa Holoubka, którzy stworzyli bogate wewnętrznie, skrajnie odmienne, lecz wiarygodne postacie. Nie zabrakło też humoru, związanego z małomiasteczkową obyczajowością. I choć akcja toczy się niespiesznie, każda scena wydaje się potrzebna i na swoim miejscu.

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj