KOCHANKOWIE Z MARONY

• Film fabularny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  1966
• Premiera:
  1966. 11. 25
• Gatunek:
  Melodramat
• Czarno-biały, 2800 m, 98 min
  
  Pleney: Gródek nad Dunajcem, Jezioro Rożnowskie.

Wierna ekranizacja znanego opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza. Historia tragicznej miłości Oli - wiejskiej nauczycielki i Janka - ciężko chorego na gruźlicę pensjonariusza sanatorium. Krytyka wskazywała na duże walory "literackie" filmu Jerzego Zarzyckiego - znakomite dialogi, niebanalne charaktery, subtelnie skonstruowaną intrygę. Podobały się także zdjęcia Wiesława Rutowicza, który wyczarował swą kamerą nastrój pełen smutku i melancholii idealnie pasujący do jesienno-zimowych krajobrazów, na których tle rozgrywa się akcja. Interesującą kreację stworzyła Barbara Horawianka jako Ola. Pozostali aktorzy, niestety, wypadli gorzej, choć grane przez nich postacie dawały spore możliwości do ciekawej interpretacji. W konfrontacji z prozą Iwaszkiewicza film Zarzyckiego wprawdzie broni się, ale - jak pisał jeden z recenzentów - czyni to z pewnym wysiłkiem.
Akcja rozgrywa się w malowniczej wsi Marona, w której znajduje się sanatorium przeciwgruźlicze. Ola, nauczycielka miejscowej szkoły, poznaje Janka, pacjenta sanatorium, i Arka, jego kolegę. Obaj robią na niej duże wrażenie. Kobieta wybiera Janka, ich romans staje się głośny we wsi. Jesienią Janek zostaje usunięty z sanatorium za naruszenie dyscypliny, a kierownik szkoły sugeruje Oli brak zasad moralnych. Wzburzona kobieta odchodzi z pracy, Arek opuszcza wieś, a kochankowie zamieszkują w wynajmowanym pokoju. Zimą stan zdrowia Janka pogarsza się, pewnej nocy dostaje silnego krwotoku. Wówczas wyznaje, że ma żonę i kilkuletniego synka. Zrozpaczona Ola posyła po pielęgniarkę, sama wyrusza do odległej apteki po zastrzyki. Gdy wraca, przy łóżku chorego zastaje jego żonę. Ola samotna, bez środków do życia, odchodzi . . . [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj

Varia

pokaż