KAROL. UN PAPA RIMASTO UOMO

• Tytuł polski: KAROL. PAPIEŻ, KTÓRY POZOSTAŁ CZŁOWIEKIEM

• Film fabularny - telewizyjny
• Produkcja:
  Włochy
• Rok produkcji:
  2005
• Język:
  angielski
• Barwny, 146 min
  
  Lokacje: m.in. Rezerwat przyrody "Przełom Białki pod Krempachami", Rzym (Plac Piusa XII, Klinika Gemelli).

Druga, po "Karolu - człowieku, który został papieżem", część dyptyku Giacomo Battiato ukazującego postać i dzieło papieża Jana Pawła II. Podczas gdy pierwszy film stanowił biograficzną opowieść o latach formowania się duchowości i osobowości przyszłego Ojca Świętego, to drugi koncentruje się na roli, jaką Jan Paweł II odegrał jako głowa Kościoła w świecie końca XX w. Film przedstawia losy Karola Wojtyły od chwili, gdy zasiadł na Stolicy Piotrowej 22 października 1978 r. aż po jego śmierć 2 kwietnia 2005 r. Film otwierają zresztą i zamykają archiwalne zdjęcia ukazujące najpierw czuwanie wiernych na Placu św. Piotra, kiedy już wiadomo, że to ostatnie godziny życia papieża, a później z uroczystości żałobnych po jego zgonie. Potęguje to wrażenie autentyzmu całości dzieła włoskiego reżysera.
Battiato ukazał Jana Pawła II jako człowieka wielkiego serca, prawego, wrażliwego na ludzką krzywdę, pełnego ciepła, a jednocześnie odważnie i wytrwale mierzącego się z wyzwaniami współczesności, niezwykle zaangażowanego w sprawę dekomunizacji Polski i Europy Wschodniej, w problemy społeczne i polityczne Afryki, Ameryki Łacińskiej i Azji, choć może nazbyt konsekwentnie stojącego na straży pryncypiów głoszonych przez Kościół m. in. w sprawie aborcji, antykoncepcji czy eutanazji.
Na 2, 5 - godzinny film (na potrzeby emisji telewizyjnej podzielony na trzy części) złożyły się zarówno sceny z pielgrzymek Jana Pawła II po całym świecie, jego spotkań z wiernymi, dostojnikami kościelnymi, przywódcami państw czy Matką Teresą, przypisywanego w filmie działaniom KGB zamachu na papieża i jego kulisów, jak i sceny z życia prywatnego, rozmowy z przyjacielem i powiernikiem, sekretarzem Stanisławem Dziwiszem, przyjaciółmi czy siostrami zakonnymi otaczającymi Ojca Świętego w Watykanie, nasilające się kłopoty ze zdrowiem i związane z tym częste wizyty lekarza.
Wiele pochwał zebrał Piotr Adamczyk, odtwórca postaci papieża w obu filmach Giacomo Battiato, który dzięki własnym, starannym przygotowaniom do roli oraz znakomitej charakteryzacji jest chwilami łudząco podobny do Jana Pawła II, zwłaszcza gdy odtwarza go już starszego, schorowanego, cierpiącego. Nie naśladując ślepo papieża, jest zarazem wiarygodny i naturalny, oddaje jego bezwarunkową dobroć, serdeczność, ale i wewnętrzną siłę.

"Nie lękajcie się!" - tym hasłem nowy papież inauguruje w październiku 1978 r. swój pontyfikat i przez następnych 26 lat niejednokrotnie udowodni, że jemu samemu lęk jest obcy. Komunistyczne władze, dostrzegając niebezpieczeństwo, jakie stanowi nowy papież, planują infiltrację Watykanu, zdecydowane zrobić wszystko, by uniemożliwić mu zarówno przekroczenie żelaznej kurtyny, jak i jej zniszczenie. Tymczasem Ojciec Święty podejmuje dzieło nowej ewangelizacji. Odwiedza Meksyk, którego laicki rząd przyjmuje go niezbyt chętnie. Odkrywa przy tej okazji trudną rzeczywistość Ameryki Łacińskiej rozdartej między krwawymi dyktaturami i ruchami partyzanckimi o marksistowskim rodowodzie. Te skrajności próbuje godzić Kościół. Jego symbolem na tym kontynencie jest arcybiskup San Salvadoru, Oscar Romero, który zginie tragiczną śmiercią.
Nie bez rozlicznych trudności Jan Paweł II odbywa także w czerwcu 1979 r. pielgrzymkę do ojczyzny, gdzie jego słowa budzą na nowo ducha w narodzie, podsycają wiarę i wolę zmian. Na tej fali rok później narodzi się "Solidarność". Papież Polak, symbol wolności i nadziei, stanie się celem dla tajnych służb. W moskiewskiej siedzibie KGB rodzi się plan zamachu na Jana Pawła II. 31 maja 1981 r. na oczach tysięcy wiernych zgromadzonych podczas audiencji na Placu św. Piotra dochodzi do tragedii.
Po zamachu ciężko chory papież trafia natychmiast do kliniki Gemelli. Ociera się o śmierć, ale pomimo poważnych ran powoli wraca do zdrowia. Skutki zamachu będzie jednak odczuwał zawsze. Już podczas rekonwalescencji przystępuje do pracy nad encykliką o pracy, a gdy w pełni odzyskuje siły, wyrusza w kolejne podróże zagraniczne: do Nikaragui, Salwadoru, a także do Indii, gdzie odwiedza leprozorium prowadzone przez Matkę Teresę z Kalkuty.
Myślami jest również cały czas przy ukochanej ojczyźnie, która przeżywa trudne chwile. Gdy w grudniu 1981 r. generał Jaruzelski wprowadza w Polsce stan wojenny, czyni nieustanne zabiegi o jego zniesienie i doprowadzenie do dialogu. W czerwcu 1983 r. odbywa drugą pielgrzymkę do Polski, gdzie jest entuzjastycznie witany przez rodaków. Następnie odwiedza Francję i Austrię, a w kolejnym roku wyrusza na Daleki Wschód. Cały czas dąży również do zbliżenia między różnymi wyznaniami. W 1985 roku papież odbywa dwie długie pielgrzymki do krajów Ameryki Łacińskiej oraz Afryki Środkowej.
Kolejne lata pontyfikatu Jana Pawła II wypełnione są pielgrzymkami po całym świecie, działalnością na rzecz pokoju na świecie, pracą nad encyklikami, umacnieniem wiary chrześcijańskiej, a jednocześnie staraniami o zbliżenie i pojednanie wyznawców różnych religii. We wrześniu 1986 r. w Asyżu papież bierze udział w Światowym Dniu Modlitw o Pokój. W styczniu 1987 r. udziela audiencji generałowi Wojciechowi Jaruzelskiemu, a w czerwcu odbywa swoją trzecią pielgrzymkę do ojczyzny. Rok 1989 przynosi wznowienie stosunków dyplomatycznych pomiędzy Stolicą Apostolską a PRL, rok później papież odbywa aż dwie podróże do Polski - w czerwcu i sierpniu.
Niestety, z latami zaczynają się nasilać jego kłopoty zdrowotne. Lekarze wykrywają u niego raka jelit, z czasem ujawniają się również pierwsze symptomy choroby Parkinsona. Dochodzą do tego złamania kości i inne dolegliwości. Mimo to Ojciec Święty nie myśli o odpoczynku.
W jubileuszowym 2000 r. papież prosi o przebaczenie za błędy i grzechy popełnione przez Kościół w całej jego długiej historii, za zło wyrządzone w ciągu wieków przez chrześcijan, w tym m.in. za handel czarnymi niewolnikami.
W okresie długiej i postępującej choroby zawsze będzie przy nim jego sekretarz, ks. Stanisław Dziwisz, oraz oddana mu całym sercem siostra Tobiana. Nie ukrywając i akceptując swoje cierpienie, Jan Paweł II niesie wszystkim ludziom ostatnie przesłanie odwagi, nadziei, wiary i miłości. Aż do końca, do 2 kwietnia 2005 r. , gdy w oknie papieskiego apartamentu o godz. 21.37 zgaśnie światło. [TVP]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Nagrody

schowaj

• 2006
  Rzym (Nagroda "Simpatica")
  Piotr Adamczyk
• 2006
  Padwa (Nagroda świętego Antoniego)-w kategorii najlepszego filmu telewizyjnego
  Piotr Adamczyk
• 2006
  Ischia (MFF)-nagroda za najlepszą rolę telewizyjną
  Piotr Adamczyk
• 2006
  Chicago (Festiwal Filmu Polskiego w Ameryce)-Specjalne Wyróżnienie Jury
  za "szczególne wartości humanistyczne"

Patrz także:

schowaj

• 2004
  KAROL. A MAN WHO BECAME POPE
  Film fabularny - telewizyjny / Giacomo Battiato