JAK DALEKO STĄD, JAK BLISKO

• Film fabularny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  1971
• Premiera:
  1972. 05. 05
• Gatunek:
  Film psychologiczny
• Barwny, 2600 m, 93 min
  
  Lokacje: Piotrków Trybunalski (Huta Szkła Gospodarczego "Hortensja"), Pabianice (pałac Endera przy ul. Piłsudskiego 2), Warszawa (Pałac Kultury i Nauki, Ściana Wschodnia, Stare Miasto, dworzec PKP Warszawa Zachodnia, Most Gdański), Łódź (Pałac Scheiblera, cmentarz żydowski, hol budynku Łódzkiego Zakładu Energetycznego przy ul. Tuwima 58), Otwock (pałac).

Dorobek filmowy Tadeusza Konwickiego zajmuje w polskiej kinematografii miejsce szczególne. Krytyka najczęściej określa dokonania twórcy "Lawy" mianem "kina autorskiego", nastawionego przede wszystkim (jeśli nie wyłącznie) na unaocznianie obsesji, niepokojów i fascynacji artysty. Introwertyzm filmów Konwickiego wywoływał sprzeczne reakcje u widzów. Jedni dziwili się złośliwie, dlaczego filmy o "prywatnych kompleksach" autora mają być finansowane za państwowe pieniądze. Według innych głęboka penetracja duszy jednostki paradoksalnie odkrywała nie znane dotąd obszary wiedzy o życiu zbiorowości. W większości filmów autora "Zaduszek" nie ma klasycznie rozumianej akcji. Zastępuje ją poetycka gra nastrojów, balansowanie na granicy jawy i snu, koegzystencja realistycznego konkretu i nadrealistycznych fantazji. Ujęcia wydają się nadmiernie statyczne, obraz często znaczy mniej niż słowo. Dlatego kinowe dokonania Konwickiego uchodzą za "niekasowe" i trudne w odbiorze. Z opinią tą kłóci się jednak sporo nagród zebranych przez reżysera w kraju i za granicą. Tematyka filmów Konwickiego nie odbiega od tej, którą nagminnie porusza w swoich książkach. Psychika uformowana pod wpływem przeżyć wojennych ("Ostatni dzień lata"), romantyczno- martyrologiczna tradycja polskiej kultury ("Salto", "Lawa"), tęsknota za utraconym światem dzieciństwa ("Dolina Issy") to tworzywo, z którego reżyser najczęściej buduje swe kinowe opowieści. Nie inaczej jest w "Jak daleko stąd, jak blisko" (1972). Bohaterem tego, utrzymanego w konwencji snu, utworu jest czterdziestoczteroletni Andrzej, który odbywa symboliczną podróż w przeszłość. Ma nadzieję, że dzięki niej uda mu się wyjaśnić przyczyny samobójstwa jego przyjaciela Maksa. W ślad za Andrzejem podąża grupa zagadkowych przebierańców w strojach chochołów i aktor Włodek. Podczas onirycznej wędrówki bohater spotyka widma osób, z którymi był niegdyś związany. Są wśród nich m.in. partyzancka miłość Musia, rodzice, pierwsza żona Joasia i towarzysz dziecięcych zabaw Szloma.

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Varia

pokaż

Nagrody

schowaj

• 1972
  Łagów (Lubuskie Lato Filmowe)-Nagroda Specjalna Jury
• 1972
  Łagów (Lubuskie Lato Filmowe)-Nagroda za pierwszoplanową rolę kobiecą
  Maja Komorowska
• 1972
  Łagów (Lubuskie Lato Filmowe)-Nagroda za dźwięk
  Jerzy Wroński
• 1972
  Syrenka Warszawska (nagroda Klubu Krytyki Filmowej SDP)-w kategorii filmu fabularnego
  przyznane podczas IV Lubuskiego Lata Filmowego w Łagowie; za "dzieło będące sugestywnym wyrazem pasji osobistych, które w całej twórczości autora są świadectwem doświadczeń i dramatów pokolenia"
• 1973
  San Remo (MFF Autorskich)-nagroda specjalna za scenariusz
  Tadeusz Konwicki