CIAŁO

• Film fabularny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  2003
• Premiera:
  2003. 08. 22
• Gatunek:
  Komedia
• Barwny (negatyw: Kodak), dźwięk: Dolby Digital, 94 min
  
  Okres zdjęciowy: 15 października - 27 listopada 2002.
  Lokacje: Warszawa, Modlin, Powsin, Góra Kalwaria, Kraków, Sopot (ul. Czyżewskiego).

Goldi, drobny złodziejaszek pracujący dla niejakiego Wazy, przewozi pociągiem walizkę z precjozami ukradzionymi z kościoła. Wsiada do przedziału, w którym siedzi Wolter. Pech chce, że ktoś włącza hamulec bezpieczeństwa i walizka spada na głowę Woltera. Gdy Goldi usiłuje docucić Woltera, z przerażeniem orientuje się, że mężczyzna nie żyje. Goldi nie może zgłosić się na policję, bo ma ze sobą "trefny" towar - musi zatem udawać przed innymi podróżnikami, że Wolter jest jego śpiącym przyjacielem. Goldi przywozi Woltera do Wazy. Ten każe mu się pozbyć trupa. Goldi, wraz z pomocnikiem Dizlem, usiłuje podrzucić gdzieś zwłoki - bez powodzenia. W końcu udaje mu się zostawić je u fryzjera. Fryzjer podrzuca zwłoki komandosom, a oni - myśląc, że to pijany żołnierz - wyrzucają je z samolotu na spadochronie. Historia cofa się o jeden dzień: w Krakowie dwaj sympatyczni outsiderzy-obwiesie: Julek i Cezar, orientują się, że ich przyjaciel, z którym mieszkali, umarł po wypiciu substancji do balsamowania zwłok. Postanawiają odwieźć jego ciało do rodziny do Sopotu. Kradną garnitur ściągając go z leżącego na ławce Piotra Westa (myślą, że jest pijany, tymczasem został on zamordowany), przebierają zmarłego przyjaciela i wsiadają z nim do pociągu. Pech chce, że trup odjeżdża sam. Historia wraca do czasu rzeczywistego: wyrzucony z samolotu na spadochronie Wolter spada w pobliże leśniczówki, w której są pułkownik Centralnego Biura Śledczego Marian Tuleja, bliźniaczo podobny do zabitego w Krakowie Piotra Westa i Sandra West, żona Piotra Westa. To Marian Tuleja zabił Piotra Westa, a potem wniknął w jego tożsamość. Tuleja ma bardzo poważne powody, by "zniknąć", nie wie jednak, że Sandra wcześniej zleciła zawodowemu mordercy zabicie swojego męża. I że wchodząc w jego skórę, naraża się tym samym na śmiertelne niebezpieczeństwo. Wątki Goldiego i Dizla, Julka i Cezara oraz Tulei i Sandry plączą się w gmatwaninie coraz bardziej zdumiewających wydarzeń.

Film "Ciało" Tomasza Koneckiego i Andrzeja Saramonowicza pozwala się odbierać na wielu poziomach. Mniej wyrobieni widzowie dojrzą w nim gangsterską komedię, której głównym motorem jest szybka akcja z zaskakującymi zwrotami. Widzowie ambitniejsi łatwo się zorientują, że "Ciało" - będąc pastiszem filmów gangsterskich - jest "czarną komedią" z sympatycznymi bohaterami o bardzo polskim charakterze (nawiązującymi do "Misia", "Rejsu" czy "Nie lubię poniedziałku"), wpisaną w atrakcyjną, łamiącą chronologię konstrukcję. Atutem "Ciała" jest nieczęsto spotykany w Polsce typ komizmu - dominuje w nim żart oparty na absurdzie. Historia zwłok, podrzucanych z miejsca na miejsce, ujawnia świat, w którym nic nie jest zwyczajne: szef gangu to bliźniak syjamski zrośnięty ze swoim uczciwym bratem, sympatyczna staruszka para się niezwykłą jak na emerytki profesją, bezrobotni outsiderzy to wrażliwi miłośnicy "Kubusia Puchatka", a seksowne dziewczyny to siostry zakonne. Niezależnie od stopnia skomplikowania wydarzeń, niezależnie od absurdu własnych poczynań, bohaterowie "Ciała" traktują się całkowicie serio. Nie mrugają okiem do widza, nie wpisują swoich zachowań w cudzysłów "zabawy w komedię". Z powagą przyjmują spadające na nich przeciwności losu, z powagą również wypowiadają coraz bardziej irracjonalne teksty. Śmieszni dla widza, sami dla siebie pozostają niemal postaciami tragicznymi. W tym kontraście również ujawnia się siła komediowa "Ciała". W kreowaniu tego typu humoru Konecki i Saramonowicz mają już doświadczenie. W 2000 roku, łącząc w całość fabularne części programu telewizyjnego, zrobili - oparty na podobnym typie żartu - pełnometrażowy film "Pół serio". Tworzone na przestrzeni wielu miesięcy etiudy filmowe pokazały, że potrafią stworzyć pełnowartościową historię, która mimo niezwykle trudnych warunków realizacyjnych (łącznie tylko osiem dni zdjęciowych!) zachowuje wszelkie znamiona profesjonalności. A co najważniejsze - że jest to historia niezwykle śmieszna. Ich wysiłki zostały docenione przez Jury na XXV Festiwali Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Przyjechali jako nieznana ekipa filmowych fascynatów. Wyjechali z największą liczbą nagród. Po festiwalu w Gdyni Andrzej Wajda napisał do twórców "Pół serio": "Film jest śmieszny i inteligentny (...) Znakomite sytuacje i wyraziste dialogi (...) Podoba mi się również reżyseria, bardzo skuteczne prowadzenie aktorów, błyskotliwy montaż i zdjęcia". W "Ciele" wszystkie te atuty zyskały jeszcze bardziej atrakcyjny wyraz.

Charakterystyka bohaterów:
WOLTER (lat 35): Krakowianin. Po studiach (historia na Uniwersytecie Jagiellońskim) imał się różnych prac, ale życie było zbyt ciekawe, by poświęcić się robieniu kariery. Zatrudniał się więc dorywczo tu i tam, spędzając większość czasu na zgłębianie literatury i filozofii połączone z degustacją spirytualiów. Tuż przed momentem, w którym rozpoczyna się akcja filmu, był bliski sformułowania sensacyjnej teorii literackiej o światowym zasięgu. Niestety, w wyniku nieszczęśliwej pomyłki, nie dane mu było tego uczynić.
JULEK (lat 35): Przyjaciel Woltera. Organista kościelny, który zarzucił swoją profesję z powodu nieprzemyślanych działań pedagogicznych ze strony proboszcza. Pracuje dorywczo na cmentarzu w Krakowie. Mieszka z Wolterem i Cezarem. Typ energetyczny - przedkłada czyny nad myśli.
CEZAR (lat 33): Zafascynowany erudycyjnymi talentami Woltera, porzucił karierę naukową na uniwersytecie i zamieszkał razem z nim i Julkiem na krakowskim Kazimierzu. Podobnie do nich ima się tylko dorywczych prac, które dają pieniądze na zaspokojenie najważniejszych jego zdaniem potrzeb: książek i alkoholu. Idealista o analitycznym umyśle. Marzyciel.
BRACIA TRZECI: ZYGMUNT zwany WAZĄ i HENRYK (po 44 lata): Bliźniacy syjamscy. Henryk jest uczciwym rzemieślnikiem prowadzącym warsztat samochodowy. Zygmunt ma warsztat produkujący krasnale ogrodowe, ale to tylko przykrywka do działalności przestępczej, jaką jest przemyt dział sztuki za granicę. Zygmunt ma świadomość, że jest jedynym przestępcą na świecie, który może czuć się bezkarnie - nie można wszak zamknąć z nim do więzienia uczciwego brata, z którym zrośnięty jest biodrem.
GOLDI (lat 34): Złodziej o dobrym sercu i szczerych intencjach. Na zlecenie Zygmunta Trzeciego zajmuje się kradzieżą dzieł sztuki z kościołów i ich przemytem na Zachód. W wyniku okoliczności, które zdecydowanie przerastają jego możliwości intelektualne i emocjonalne, wplątuje się w aferę, z której bardzo trudno będzie mu się wydostać.
DIZEL (lat 39): Prawa ręka Goldiego. Złodziej o umysłowych ambicjach. Pomaga Goldiemu wykaraskać się z opresji, nie zawsze z dobrym skutkiem.
MARIAN TULEJA (lat 48): Pułkownik Cenralnego Biura Śledczego. Ścigany przez wszechwładnego polityka, z którym łączą go nielegalne machinacje, pozoruje własną śmierć i wchodzi w cudzą tożsamość. Nie przypuszcza, że trafił z deszczu pod rynnę, bowiem człowieka, w którego się wcielił, ściga zawodowy morderca.
SANDRA WEST (lat 32): Żona Piotra Westa, biznesmena. Zleca zabicie męża zawodowemu kilerowi. Poniesie za to zasłużoną karę. A gdyby przez chwilę się wstrzymała, wszystko mogłoby się dla niej pomyślnie ułożyć.
BABCIA WANDA (lat 65): Emerytka z zacięciem do podróżowania i wędkarstwa. Dystyngowana dama o nienagannych manierach i trwałych wartościach, które pragnie przekazać wnuczce. Najbardziej tajemnicza postać filmu.
WNUCZKA OLA (lat 10): Pełna życia i ekspresji dziewczynka, podróżująca po Polsce z babcią. Niezwykle bystra i spostrzegawcza, co wpędza przypadkowo napotkanych ludzi w spore stresy.
SIOSTRA MORRISON (lat 24) i SIOSTRA FELICYTA (lat 32): Zakonnice przewożące karawanem zwłoki siostry Benedykty - narciarki, która po zawodach w Austrii uległa śmiertelnemu wypadkowi. Ich samochód psuje się po drodze, tymczasem w klasztorze trwają już ostatnie przygotowania do pogrzebu.
[wszystkie teksty pochodzą z materiałów promocyjnych przygotowanych przez biuro prasowe filmu]

Zwiastun

pokaż

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Varia

pokaż

Nagrody

schowaj

• 2004
  Złota Kaczka (przyznawana przez pismo "Film")
  w kategorii: najlepszy polski film; za rok 2003 (1.03)
• 2004
  Lubomierz (Ogólnopolski Festiwal Filmów Komediowych)-Brązowy Granat