IDOL

• Film fabularny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  1984
• Premiera:
  1985. 10. 07
• Gatunek:
  Film obyczajowy
• Barwny, 2568 m, 90 min

Jest rok 1969. Za granicą umiera w pokoju hotelowym znany polski pisarz Piotr Korton, który od połowy lat 50. przebywał na emigracji. Tomek Sołtan, dziennikarz współpracujący z redakcją pisma literackiego, proponuje, że napisze obszerny artykuł o Kortonie. Redaktor naczelny odmawia tłumacząc, że zmarłego ciągle otacza tajemnica, w dodatku nie wyjaśnione pozostają okoliczności jego śmierci. Tomek na własną rękę zbiera materiały o pisarzu. Pomaga mu w tym stary dziennikarz, który kiedyś pisał o Kortonie, daje mu nawet taśmę, na której prawdopodobnie nagrane są ostatnie, słowa zmarłego. Sołtan dociera także do Ilony Iwickiej, kochanki pisarza, i udaje się mu namówić ją na zwierzenia o jej związku z Piotrem. W redakcji nadal odmawiają opublikowania artykułu o pisarzu, ostrzegają też Tomka, by przestał zajmować się tą sprawą. Zaczynają się konflikty z przyjaciółmi, sąsiadem, od którego Sołtan wynajmuje pokój. Dziewczyna Tomka zwierza mu się ze swoich kłopotów, ale on zbyt zajęty jest własnym sprawami, by jej pomóc. Olo Panasiuk, dawny znajomy Kortona, pokazuje Sołtanowi pamiątki po pisarzu, m.in szafę pełną jego ubrań. Stopniowo Tomek zaczyna się upodabniać do Piotra - nosi jego ubrania wyjęte z szafy Panasiuka, ciemne okulary, trzyma papierosa w kąciku ust, zmienia sposób chodzenia. Zostaje kochankiem Ilony. Stara się także pisać jak zmarły, i podobnie jak on odczytuje na głos swoje teksty znajomym, śpiewa jego ulubione piosenki, trenuje boks, interesuje się motoryzacją. Odwiedza też przebywającego w domu dziecka syna Kortona. Przyjaciele nieżyjącego pisarza, wśród których jest także Ilona, wydają bankiet na cześć swego nowego idola. Gdy podchmieleni wracają do domu, Tomek chce powtórzyć słynny "numer" Kortona i przejść po przęsłach mostu na jego drugą stronę.
Kiedy Feliks Falk rozpoczynał realizację "Idola", mówiono, że pierwowzorem Piotra jest Marek Hłasko. Reżyser odpowiadał, że owszem w filmie są ślady biografii Hłaski, ale starał się odejść od niej jak najdalej. Interesował go bardziej mit, jaki otaczał tego pisarza, dlatego też zrobił film "przede wszystkim o fascynacji mitologią i konsekwencjach wypływających z tego faktu (...) Z jednej strony jest to fascynacja dawnych towarzyszy idola, którzy w żaden sposób nie mogą się wtopić w zmieniającą się rzeczywistość, lecz jak kombatanci żyją ciągle czasem przeszłym. Z drugiej strony - fascynacja przedstawiciela następnego pokolenia, które brak idola zastępuje mitem dawnego"

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Varia

pokaż