BEZ KOŃCA

• Film fabularny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  1984
• Premiera:
  1985. 06. 17
• Gatunek:
  Film psychologiczny, Film polityczny
• Barwny (negatyw: Fuji Color), 2960 m, 103 min
  
  Lokacje: Warszawa (skrzyżowanie ulic: Świętego Wincentego z Matki Teresy z Kalkuty).

Rok 1982. Nazajutrz po własnym pogrzebie mecenas Antoni Zyro wraca do swego mieszkania i odtąd towarzyszyć będzie żyjącym, a czasami i ingerować w ich losy. Przygotowywał się on do obrony przebywającego w więzieniu młodego robotnika Dariusza, który kierował strajkiem, choć nie był członkiem "Solidarności". Teraz jego obrony podjął się mecenas Labrador, pragmatyk sugerujący, że nie jest ważne, co oskarżony faktycznie myśli, lecz w jaki sposób ma odpowiadać na pytania w sądzie. Dariusz odrzuca jednak zarówno tę "grę z sądem", jak i proponowane mu przez aplikanta adwokata przyznanie się do rzekomej winy i podkreślenie politycznych motywów. Domaga się on pełnej jasności i prawdy, a tym samym możliwości odnalezienia drogi porozumienia. Dariusz zostaje skazany na rok i sześć miesięcy więzienia, z zawieszeniem wykonania kary i uchyleniem tymczasowego aresztu... Urszula nie potrafi się odnaleźć po śmierci męża, przekonuje się, jak bardzo go kochała. Nie angażuje jej w pełni sprawa Dariusza, nie potrafi jej pomóc przybyły z zagranicy Tomek, przyjaciel Antka. Odwozi syna do teściowej i popełnia samobójstwo. Nad jej ciałem pojawia się Antek. Wychodzą razem na leśną polanę i oddalają się.
"Film Kieślowskiego jest gorzki, jego zakończenie jest tragiczne. Ale odsłania on bezlitośnie, warstwa po warstwie, wszystkie nieomal pokłady skłóconej i dramatycznej materii życia w Polsce dzisiejszej" - pisano w roku 1984 w jednej z recenzji. Odwołując się do polskich doświadczeń stanu wojennego - akcja filmu rozgrywa się w roku 1982 - reżyser kreuje własną wizję ówczesnego konfliktu społecznego i analizuje różne mechanizmy jego neutralizowania, a ich skuteczność ocenia z całą surowością.

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Varia

pokaż

Nagrody

schowaj

• 1985
  Don Kichot (Nagroda PF DKF)