BELLISSIMA

• Film fabularny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  2000
• Premiera:
  2001. 06. 11
• Barwny (negatyw: Kodak Vision), 61 min

Mieszkają we dwie, w Warszawie. Matka - kobieta egzaltowana i niezrównoważona, nie spełniona gwiazda zafascynowana postacią Violetty Villas, i córka - niespełna piętnastoletnia uczennica szkoły baletowej. Maja chętnie tańczy, lecz matka marzy o "lepszej" karierze dla córki. Prowadza ją na przeróżne konkursy piękności i za wszelką cenę usiłuje wprowadzić do świata mody i reklamy. Dziewczyna buntuje się przeciw temu, ale ostatecznie ulega.
Na jednym z konkursów jurorzy odrzucają Maję ze względu na zbyt młody wiek, który matka próbowała ukryć. Właśnie na tej imprezie obie poznają Księcia, chłopaka niewiele starszego do Mai, lecz mocno tkwiącego w środowisku, do którego dojście pragnie znaleźć matka. Dostrzega w nim szansę na sukces. Zostaje jego kochanką. Chłopak wprowadza się do jej domu. Tego już Maja zaakceptować nie może. Ucieka z domu, a właściwie tylko przenosi się do sąsiedniego mieszkania, gdzie właśnie wprowadzili się nowi lokatorzy. Matka zgłasza zaginięcie córki na policji.
U sąsiadów Maja czuje się dobrze, zwłaszcza że jej współczują i traktują jak skrzywdzoną dziewczynkę. Pewnego wieczora jednak poją ją alkoholem i wciągają do erotycznej zabawy. Wstrząśnięta tym Maja wraca do domu. Dowiaduje się, że matka jest w ciąży z Księciem. Chłopak nie chce słyszeć o dziecku. Córka odprowadza matkę do gabinetu ginekologicznego, ale kobieta w ostatniej chwili zmienia decyzję. Postanawia urodzić dziecko. By utrzymać ją i siebie, Maja korzysta z możliwości, jakie stworzyły zabiegi matki. Zostaje modelką. Robi wspaniałą karierę. Wkrótce, przedwcześnie dojrzała dziewczyna, będzie musiała poradzić sobie z jeszcze trudniejszą sytuacją. Matka umiera w czasie porodu. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Nagrody

schowaj

• 2001
  Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych)-Nagroda za debiut reżyserski lub drugi film
  Artur Urbański
• 2001
  Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych)-Nagroda za główną rolę kobiecą
  Ewa Kasprzyk
• 2001
  Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych)-Nagroda Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji dla filmu telewizyjnego
• 2001
  Koszalin (Koszaliński Festiwal Debiutów Filmowych "Młodzi i Film")-Nagroda za reżyserię
  Artur Urbański
• 2002
  Wenecja (Międzynarodowy Festiwal Telewizyjny)-nagroda za reżyserię
  Artur Urbański
• 2002
  Wenecja (Międzynarodowy Festiwal Telewizyjny)-nagroda aktorska
  Ewa Kasprzyk

Varia

pokaż

INFERNO

• Film fabularny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  2001
• Premiera:
  2001. 06. 04
• Barwny (negatyw: Kodak), 61 min
  
  Okres zdjęciowy: sierpień i wrzesień 2000.
  Lokacje: Warszawa.

Baśka, na którą wołają Xenna, marzy o ASP, ale będzie studiowała prawo. Anka wybiera się na marketing. Inga, dla przyjaciół Inez, chce zostać aktorką. Dziewczyny są w maturalnej klasie. Na tle szkolnej tablicy, na której wypisano wielkimi literami MATURA 2000, przed amatorską kamerą opowiadają o swoich planach. Nazywają je papużkami-nierozłączkami.
Ulicami miasta przeciąga "czarny marsz". Młodzi ludzie, zszokowani tragiczną śmiercią koleżanki, protestują przeciw narastającej przemocy. Reporterka telewizji zbiera opinie o wstrząsającym wydarzeniu. Jeden z chłopaków wini szkołę.
W klasie trzech dziewczyn nikt nie słuchał tego, co katechetka mówiła o piekle. Nikt nawet się nie domyślał, że nieświadomie zmierza ku niemu, że jest tuż. Maciej Pieprzyca odtwarza tę drogę, koncentrując uwagę widza na Xennie, Ance i Indze.
Koleżanki są diametralnie różne i żyją w bardzo odmiennych warunkach. Basia, bardzo wrażliwa i refleksyjna, z jednej strony musi zrezygnować z marzeń, z drugiej - znosić nieustanne wrzaski wiecznie kłócących się rodziców. Anka, najenergiczniejsza i pewna siebie, mieszka z matką i jej młodym kochankiem. Ojca widuje okazjonalnie, za to pławi się w dobrobycie. Inga, przekonana o sile swojej urody, za wszelką cenę chce trafić na strony kolorowych magazynów, pragnie wyrwać się z biednego domu, w którym musi słuchać bredzenia dementywnej babki i utyskiwań ciagle zmęczonej matki - sprzątaczki. Znajdują jednak wspólny język i przyjaźnią się od lat. Powoli na tym związku pojawiają się rysy. Przyczyny tkwią w nich, ich dążeniach, coraz istotniejszych wobec perspektywy matury. Przyczyny tkwią w ich domach, świecie dorosłych wręcz oślepionych swoimi sprawami, beznadziejnej atmosferze blokowiska, a zwłaszcza szkole, którą Baśka publicznie oskarża o to, że jest chlewem nie dającym uczniom żadnych szans.
Matura, a ściślej dzień balu maturalnego staje się przełomem w życiu coraz bardziej skłóconej trójki. Po pięknie odtańczonym polonezie rozwija się zabawa, której uczestnicy stopniowo tracą rozsądek. W labiryncie szkolnych korytarzy, w narastającym gwarze i podnieceniu, dochodzi do zbrodni. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Nagrody

schowaj

• 2002
  Cierlicko (Cierlickie Lato Filmowe)-"Złoty Debiut"
  Maciej Pieprzyca
• 2003
  Avanca (MF Fabularnych, Telewizyjnych i Video)-Specjalne Wyróżnienie Jury
• 2003
  Avanca (MF Fabularnych, Telewizyjnych i Video)-nagroda za najlepszą rolę żeńską
  Monika Kwiatkowska
• 2003
  Houston (WorldFest-Houston International Film Festival)-Bronze Remi

Varia

pokaż

MOJE MIASTO

• Film fabularny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  2002
• Premiera:
  2002. 11. 05
• Barwny, 60 min
  
  Okres zdjęciowy: 9 - 30 kwietnia 2002.
  Lokacje: Katowice.

"Moje miasto" to opowieść o mieszkańcach pewnego samotnego bloku, stojącego gdzieś na skraju górnośląskiego miasta. W aurze beznadziei wpisanej w miejsce, w którym przyszło im egzystować rozgrywają się wydarzenia - te najistotniejsze, ale i te zwyczajne, nie pozbawione humoru. Główny bohater, 25 letni Goździk, mieszka tu od urodzenia. Nie ma pracy, nie uczy się. Gra w hokeja w drużynie okręgowej; tutaj to jedyne zajęcie. Oprócz Goździka poznajemy też jego rodzinę oraz innych mieszkańców bloku - galerię barwnych, śmiesznych i smutnych zarazem postaci, próbujących żyć w tym zapomnianym miejscu.
Jest tu pan Leon - sympatyczny staruszek, zadurzony bez pamięci w pani Joli - miejscowej piękności. Jest pani Kurkowa, starsza kobieta przesadnie dbająca o swój wygląd, zakochana w plastikowych kwiatach i figurkach z fajansu. Są bracia Dąbrowscy - znudzeni dresiarze wiecznie szukający zaczepki. W domku, stojącym tuż obok bloku, mieszka Cichy, przyjaciel Goździka. Jego ojciec był górnikiem, zginął w kopalni kilka lat temu. Cichy całymi dniami przesiaduje w garażu, reperuje starą warszawę, pamiątkę która została mu po ojcu. Ten samochód, jest dla niego jedyną nadzieją, żeby wyrwać się z tego miejsca. Marzy o wyjeździe na Mazury, chce zabrać stąd schorowaną matkę.
A przede wszystkim są rodzice Goździka. Ojciec, rok temu stracił pracę. Teraz całymi dniami przesiaduje nad stawem, w którym od dawna nic już nie złowił. Oraz matka, próbująca swoim ciepłem ocalić resztki domowego ogniska.
Gdy rodzinę odwiedza wujo Janek, wszystko ożywa. Swoim pogodnym usposobieniem wprowadza trochę radości do życia mieszkańców. Z nim można się pośmiać, urządzić ognisko i na chwilę zapomnieć o szarej codzienności.
Pewnego dnia w bloku pojawia się Zosia, piękna dziewczyna, uosabiająca cały powab świata znajdującego się tuż za horyzontem...

Akcja filmu dzieje się na Górnym Śląsku. Jest to miejsce, gdzie pewne problemy nabierają szczególnej jaskrawości, jednak poruszane tu kwestie nie dotyczą jedynie Śląska. Kwestie społeczne, niezwykle ważne, stanowią jedynie pretekst do refleksji na temat konsekwencji takiej sytuacji dla relacji międzyludzkich, dla kształtowania bądź destrukcji ludzkiego wnętrza. Także refleksji na temat zdolności człowieka do radzenia sobie w sytuacjach beznadziejnych, do zdolności buntu wobec tego co nas na tym świecie zastaje, buntu który w konsekwencji staje się krokiem naprzód na drodze duchowego rozwoju.
Nie wszystko jest tu czarno-białe, są tu odcienie szarości, a także żywe kolory. Nic nie jest jednoznaczne, oczywiste.
"Naszym celem było podążanie za człowiekiem, z jego słabościami, rozterkami, niepewnością wreszcie siłą - człowiekiem z krwi i kości, człowiekiem prawdziwym."

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Nagrody

schowaj

• 2002
  Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych)-Nagroda Specjalna Jury
• 2002
  Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych)-Nagroda za scenariusz
  Marek Lechki
• 2002
  Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych)-Nagroda za drugoplanową rolę kobiecą
  Dorota Pomykała
• 2002
  Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych)-Nagroda Prezesa Zarządu Telewizji Polskiej
  Marek Lechki
• 2002
  Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych)-Nagroda Prezesa Zarządu Telewizji Polskiej
  wyróżnienie za muzykę
  Bartosz Straburzyński
• 2002
  Koszalin (Koszaliński Festiwal Debiutów Filmowych "Młodzi i Film")-Nagroda za rolę męską
  Krzysztof Stroiński
• 2002
  Koszalin (Koszaliński Festiwal Debiutów Filmowych "Młodzi i Film")-Nagroda SFP
  za scenariusz filmu
  Marek Lechki
• 2003
  Tarnów (Tarnowska Nagroda Filmowa)-Grand Prix
• 2003
  Kraków (Krakowski Festiwal Filmowy - Międzynarodowy Konkurs Filmów Krótkometrażowych; do roku 2000 Międzynarodowy Festiwal Filmów Krótkometrażowych)-Srebrny Smok
  dla najlepszego filmu fabularnego festiwalu
• 2003
  Kraków (Krakowski Festiwal Filmowy - Konkurs Polski)-Dyplom Honorowy
  za "ciepłe spojrzenie na człowieka i jego tęsknoty"
• 2003
  Łagów (Lubuskie Lato Filmowe)-Nagroda Jury Konkursu Filmów Telewizyjnych
• 2007
  Koszalin (Koszaliński Festiwal Debiutów Filmowych "Młodzi i Film")-Super Jantar za najlepszy debiut ostatniego dziesięciolecia

Varia

pokaż

MOJE PIECZONE KURCZAKI

• Film fabularny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  2002
• Premiera:
  2002. 11. 12
• Barwny (negatyw: Kodak Vision 16 mm), 63 min
  
  Okres zdjęciowy: 11 - 28 czerwca 2002.
  Lokacje: Łódź (Pasaż Schillera, Plac Wolności, dworzec Łódź Fabryczna, budynek Powiatowego Urzędu Pracy przy ul. Kilińskiego 102, okolice cmentarza na Zarzewie).

"Świat jest w nas, jesteśmy wypadkową napięć, którym zostaliśmy poddani. Jest we mnie chaos i bezradność, z którymi próbuję się uporać, bo uprawianie kina wymaga porządku i wewnętrznej dyscypliny. Chciałabym mówić nie tyle o Polsce, ile o ludziach mieszkających w tym kraju. W kinie interesuje mnie to, co dzieje się w przestrzeni między ludźmi. Co nas dotyczy, co mnie dotyczy. Uwikłanie w relacje. Ale to jest ogromnie skomplikowana sprawa. Cenzurę zewnętrzną można oszukać, obejść, ale jak uporać się z autocenzurą, cenzurą wewnętrzną, którą sami sobie narzucamy, w domu, w życiu, w kinie? Jak pokonać lęk przed uzewnętrznieniem, przed pokazywaniem autentycznych emocji?" - Próbą odpowiedzi na te m.in. pytania, sformułowane na łamach miesięcznika "Kino", jest najnowszy film Iwony Siekierzyńskiej. Fabularny debiut młodej reżyserki, realizowany w czerwcu 2002 w wielkomiejskich plenerach Łodzi, prezentowany w części konkursowej 27. FPFF w Gdyni, został życzliwie przyjęty przez publiczność, a jury przyznało Marii Maj, odtwórczyni roli matki, nagrodę za drugoplanową rolę kobiecą (ex aequo z Dorotą Pomykałą z "Mojego miasta"). "Moje pieczone kurczaki" dostrzeżono również w Koszalinie, czego dowodem jest nagroda za reżyserię i nagroda aktorska dla Agaty Kuleszy, filmowej Magdy, na tegorocznym KSF "Młodzi i Film".
Iwona Siekierzyńska ukończyła psychologię na Uniwersytecie Gdańskim i reżyserię w łódzkiej PWSFTviT. W 1996 r. otrzymała nominację do studenckiego Oscara za krótkometrażowy film "Pańcia". W 2000 r. otrzymała stypendium "Cinefoundation" przyznawane przez Cannes Film Festival. Film "Moje pieczone kurczaki" to historia młodego małżeństwa, które utraciwszy stabilizację materialną, stopniowo zatraca też zdolność porozumienia się w najprostszych sprawach życiowych.

Magda i Wojtek, małżonkowie z siedmioletnim stażem, wraz z synkiem Antosiem wracają do Polski po pięciu latach spędzonych w Kanadzie. Na pierwszy rzut oka w ich rodzinnej Łodzi nic się nie zmieniło - dworzec jest tak samo brudny i zaniedbany, ulice zatłoczone. Stary maluch mamy Magdy coraz bardziej się sypie, zagracone pod sufit mieszkanie ledwie może pomieścić "dorobek życia" rodziców. W rogu pokoju króluje szemrzący wodospad okolony bujną, plastykową zielenią - na tle tej oazy kiczu, "swojej własnej Niagary", babcia najchętniej filmuje 6-letniego Antosia. Magda wymijająco odpowiada na pytania o Kanadę, bagaż, starą kurtkę jeszcze z Polski. Szybko staje się jasne, że za oceanem młodzi się nie dorobili. Nie mają pieniędzy na kupno własnego mieszkania, nawet "w tańszej wersji", w stanie surowym, toteż zamieszkują kątem u mamy Magdy. Nie mogą liczyć na dawnych znajomych, którzy zajęci są własnymi karierami i urządzaniem się. Nie mają odłożonej gotówki, kwestie "na to nas nie stać" albo "z czego będziemy żyli" wciąż przewijają się w rozmowach małżonków i dzielą ich coraz bardziej. Wojtek szuka pracy, ale w urzędzie zatrudnienia nie ma ofert dla takich jak on - nie udokumentowane trzy lata studiów i matura to żaden atut. Po wielu nieudanych próbach znalezienia jakiegokolwiek zajęcia 33-letni mężczyzna postanawia za resztę oszczędności kupić używany samochód dostawczy z wyposażeniem umożliwiającym uliczną sprzedaż kurczaków z rożna. W najruchliwszym punkcie miasta ustawia swoją budkę i stolik pod parasolem i czeka na pierwszego klienta.
Magda również próbuje ułożyć sobie życie na nowo. Przed wyjazdem marzyła o studiowaniu reżyserii, teraz zapisuje się do prywatnej szkoły na kurs reportażu czy filmu dokumentalnego. Wierzy, że kiedyś będą z tego pieniądze, ale na razie chce przede wszystkim nauczyć się wyrażać siebie poprzez film, nawiązać dialog z otoczeniem. W codziennym życiu, we własnym domu ma z tym kłopoty. Nie umie - nie tylko z własnej winy - rozmawiać z najbliższymi, i ma nadzieję, że szkoła pomoże jej przełamać bariery. Matka dość niechętnie pożycza roztargnionej, wiecznie nieobecnej córce kamerę, na którą, jak na wszystko w tym domu, ciężko pracowała. Magda zaczyna rejestrować otaczającą ją rzeczywistość. Z pokorą przyjmuje wszystkie uwagi krytyczne. Ku jej zaskoczeniu, profesor radzi, by na głównego bohatera filmu wybrała sprzedawcę pieczonych kurczaków. Magdę coraz bardziej drażni mężczyzna, z którym przeżyła siedem lat, jego głos, uległość, tysiące planów nie do zrealizowania, nawet ta budka z kurczakami. Gdy matka na krótko wyjeżdża i znów mogą być tylko we dwoje, chwile miłosnych uniesień i autentycznej bliskości szybko przerywa gwałtowna kłótnia o nic, o starą koszulę. Małżeński kryzys pogłębia się. Ona i on, uwikłani w trudną rzeczywistość, walczą o przetrwanie osobno, żyją obok siebie. Praca nad filmem sprawia, że Magda zaczyna patrzeć na zupełnie "niefilmowego" Wojtka innymi oczami. A z czasem ważniejszy od filmu staje się jego bohater. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Nagrody

schowaj

• 2002
  Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych)-Nagroda za drugoplanową rolę kobiecą
  Maria Maj
• 2002
  Koszalin (Koszaliński Festiwal Debiutów Filmowych "Młodzi i Film")-Nagroda za reżyserię
  Iwona Siekierzyńska
• 2002
  Koszalin (Koszaliński Festiwal Debiutów Filmowych "Młodzi i Film")-Nagroda za rolę kobiecą
  Agata Kulesza
• 2003
  Września (Ogólnopolski Festiwal Sztuki Filmowej "Prowincjonalia")-"Jańcio Wodnik" za najlepszą rolę kobiecą
  Agata Kulesza
• 2003
  Września (Ogólnopolski Festiwal Sztuki Filmowej "Prowincjonalia")-Nagroda Specjalna Organizatorów
• 2003
  Pegaz (nagroda przyznawana przez program telewizyjny "Pegaz")
  w katogorii: film; za rok 2002
  Iwona Siekierzyńska
• 2003
  Golden Plague (Chicago International Television Awards)
  w kategorii: telewizyjne dzieło dramatyczne